Sturen zonder stang
Bij hoge snelheden op de snelweg wil je ‘trage’ besturing, zodat een kleine beweging niet meteen resulteert in een uitwijkmanoeuvre naar de andere rijstrook. Maar bij inparkeren of haarspeldbochten wil je juist ‘snelle’ besturing – veel wieluitslag zonder je handen te hoeven verplaatsen. Steer-by-wire maakt dat mogelijk, en nog veel meer.
Het systeem heeft geen stuurkolom, waardoor er geen mechanische verbinding meer is tussen je handen en de weg. In plaats daarvan gebruikt een processor je stuurbewegingen als één van meerdere invoerbronnen; naast snelheid, rijstrookassistentie, gripniveaus, het ESP-systeem en de rijmodus die je gebruikt. De computer bepaalt dan de ‘ideale’ stuurhoek en geeft die info door aan een motor op het stuurhuis. Het systeem kan zelfs automatisch uitwijkmanoeuvres en correcties uitvoeren.
Dit is trouwens niet helemaal nieuw. Infiniti introduceerde het al in 2013, op de Q50, maar liet het uiteindelijk weer vallen. Mercedes en Saab hebben geëxperimenteerd met auto’s die je met een joystick bestuurt. Nu levert ZF het stuursysteem voor de Nio ET9. Toyota en Lexus starten dit jaar met een versie met een yoke (een soort afgeknabbeld stuur) in plaats van een traditioneel stuur. De Tesla Model S heeft ook zo’n ding, maar nog geen steer-by-wire. De Cybertruck daarentegen wél.
Aangezien Tesla sterk inzet op autonome voertuigen en robotaxi’s, is het logisch dat ze nu al zo’n stuursysteem in productie hebben: in auto’s zonder handen aan het stuur – of überhaupt zonder stuur – is dit simpelweg onmisbaar. Nissan gebruikt het oorspronkelijke Infiniti-systeem ook al in autonome Leaf-prototypes. Bijkomend voordeel van het ontbreken van de stuurkolom: er ontstaat meer ruimte rond het voeten- en motorcompartiment waardoor een aandrijflijn flexibeler geplaatst kan worden. Ook maakt het de overgang tussen links- en rechtsgestuurde modellen een stuk eenvoudiger.
Bang dat het systeem kan uitvallen? Wees gerust: vrijwel alles vóór het stuurhuis is dubbel uitgevoerd – motoren, bedrading, controllers. Fabrikanten hebben jaren gehad om dit spul betrouwbaar te maken. Bijna alle systemen met vierwielbesturing werken achteraan al volledig by wire, dus met een draadverbinding. En als daar iets misgaat, blijven de achterwielen gewoon recht staan en doen de voorwielen hun werk.
Behalve betrouwbaarheid is dé uitdaging een natuurlijk en prettig stuurgevoel. Via een motor krijg je feedback van de krachten op de wielen, zodat het lijkt alsof er nog steeds een verbinding is. Zoals bij je simracer thuis.
