We vertelden je in ‘Snelle gezinsauto’s: wel heet, geen hatchback’ over alternatieven voor hete hatches. Kunnen de Skoda Kodiaq RS, Cupra Ateca, Hyundai i30N Fastback, Kia ProCeed GT en de BMW i3s het opnemen tegen de maatstaven uit het segment: de Honda Civic Type R en de VW Golf R aan? Dit zijn de voor- en nadelen van de auto’s – we beginnen met de ijkpunten.
IJkpunten: Volkswagen Golf R
Natuurlijk namen we een snelle Golf mee in de zoektoch naar alternatieven voor hete hatches. Niet de Golf die je verwachtte misschien? Nou, de GTI legt het dezer dagen af tegen de R, en hoewel de gestripte Clubsport S het beste is wat VW ooit deed met een hatchback, bouwden ze er maar 150 van en die hadden ieder maar twee stoelen. Sorry, kinders.
De R van de zevende generatie Golf kwam als een schok en groeide uit tot een moderne cultklassieker: de eerste vierwielaangedreven super-Golf die de meerprijs op een GTI rechtvaardigde. Z’n uitlaatgeluid is uiterst serieus, hij is zeer snel onder alle omstandigheden, gaat prachtig door de bochten, en schaamt zich niet om wat over te hellen. Een comfortabele, subtiele supercar, maar dan voor het hele gezin.
IJkpunten: Honda Civic Type R
De tegengestelde tactiek in vergelijking met de Golf R. Hier draait het allemaal om stoerdoenerij, vleugels, rode kuipstoelen en snelheden waarvan je oogbollen uitdrogen – en hij heeft enkel voorwielaandrijving.
Dit is de topper onder de moderne superhatches, die een ongelooflijk slimme ophanging – stijf maar prachtig gecontroleerd – combineert met 320 pk aan woestheid uit niet meer dan een 2,0-liter motor, dankzij de wonderen van de turbo.
Je krijgt het idee dat alles, elke knop, elk pedaal en iedere schakelaar is ontworpen door een Japanse professor in de autotechniek die voorheen coureur is geweest. TopGears Auto van het Jaar 2017 is de meetlat om alle alternatieven voor hatches langs te leggen.
Het technologische alternatief: BMW i3s
De reguliere i3 was altijd al veel amusanter dan je zou verwachten, dankzij zijn lage gewicht, direct beschikbare koppel en achterwielaandrijving. De i3s is opgesmukt met een 10 millimeter lagere ophanging, 40 milli-meter meer spoorbreedte en 14 pk extra, waardoor hij in totaal 184 pk heeft.
In de stad, waar hij thuishoort, is de i3s net zo vrolijk, rap, stil en lollig als de standaard i3 – en als de meeste elektrische auto’s. Maar buiten de stad bieden de i3 en de i3s net een beetje meer. Ze vragen een andere rijstijl dan de hatches waar ze graag tegenaan schurken, want anders vlieg je door toedoen van de dunne bandjes, heroïsch ondersturend, de eerste de beste bocht uit. Je moet dus niet overenthousiast erin knallen, maar juist in de bocht vermogen toevoegen om er onbehoorlijk snel weer uit te beuken.
De snelheidsprogressie neemt vanaf 100 km/u wel snel af, maar dat doet er in praktijk amper toe. Z’n actieradius van circa 300 kilometer wordt ernstig beperkt als je ’m op z’n donder geeft, maar het is hartverwarmend om te weten dat terwijl auto’s technisch in sneltreinvaart veranderen, de pret intact kan blijven.
Het aanstellerige alternatief: Cupra Ateca
Seat heeft een heel sub-merk gehangen aan en gebaseerd op het idee van een nederige Ateca die is voorzien van het kloppende hart van een VW Golf R. Hoe leuk het ook is om grappen en grollen te maken over de pogingen om een luxe sub-merk te enten op een opgevoerde schoolbus: de Cupra heeft ook zo z’n sterke kanten.
Dan doelen we met name op de mogelijkheid om ’m op een natte b-weg eens goed op z’n falie te geven, eigenlijk te verwachten dat er niets gebeurt, om er dan achter te komen dat ie stiekem best goed is. Hij herinnert ons aan een saai klinkende Audi RS 3, ergens: heel solide, heel snel van punt a naar punt b. Ironisch genoeg zorgt de hoge zitpositie ervoor dat je beter zicht hebt en dus meer durft – waardoor je z’n limieten ook sneller zult vinden.
De Cupra is competent, maar weet z’n gewicht niet te verhullen door middel van een slimme ophanging of enorme remmen zoals de anti-natuurwetmachines van Porsche of AMG. Dit is een enigmatisch stuk curiosa, maar de Cupra is geen goed alternatief voor de hot hatch, noch is hij een sociaal acceptabele supertanker.
Het gezinsvriendelijke alternatief: Skoda Kodiaq RS
Zal Skoda’s poging om een hot hatch met 4×4-DNA te kruisen (met dezelfde fundamenten als de VW Tiguan en consorten, plus diesel) het beter doen dan de Cupra? In een woord: nee. Het probleem is dat de standaard Kodiaq, waar we erg dol op zijn, gedijt omdat hij een redelijk geprijsde, verstandige auto is.
Maar het toevoegen van 20-inch velgen, nóg maar een turbo op de 2,0-liter diesel (dat geeft ’m meer koppel dan een Porsche Panamera – jammer dat de remmen niet zijn aangesterkt) en de prijs verhogen tot 61.490 euro (50.990 euro in België) accordeert allemaal niet met het vriendelijke en handige karakter van de Kodiaq.
Je zit de hele tijd in de – toegegeven – geweldige kuipstoel achter het stuur te denken: ‘Gaaf zoals ik die auto net inhaalde, maar als ik niet altijd zoveel haast had, dan had ik ook gewoon 43 mille kunnen uitgeven aan een uitstekende Kodiaq TDI.’ Iedereen in ons testgroepje was het erover eens: de RS is een dotje. Over vijf jaar, welteverstaan. Als tweedehandsje.
het uitgerekte alternatief: Hyundai i30 N Fastback
12 centimeter, 69 liter en een paar honderd euro. Dat is wat de Fastback aan lengte, laadruimte en prijs meer heeft dan de i30 hatchback. Deze wat langere en slankere variant van Hyundai’s hete hatch zou een wat zachtere manier van doen moeten hebben, wat wil zeggen dat de ophanging wat meegaander is in de Normal-modus en dat hij stabieler blijft als je de grenzen van z’n grip opzoekt.
Dat laatste hebben we aan den lijve ondervonden; de Fastback tilt wat minder snel een achterwiel op. Maar de verschillen zijn klein, en worden alleen duidelijk als je op de limiet tekeergaat; in de realiteit voelt hij exact zo hilarisch aan als de hatchback.
De sportuitlaat – verbonden met een 275 pk sterke 2,0-liter motor – blèrt er lustig op los, en de strak schakelende bak en progressief-zware besturing zorgen ervoor dat je je enorm betrokken voelt bij z’n gedrag. De Fastback is de meest succesvolle niet-hatch hier, juist omdat hij zich vrijwel precies zo gedraagt als de hot hatch waarop hij is gebaseerd.
Het stationwagen-achtige alternatief: Kia ProCeed GT
Waar de i30 N zorgt voor rauwe opwinding, is de ProCeed GT kalmer, gelijkmatiger en meer afgemeten. Dit is geen auto voor de ware hardcore enthousiastelingen; zet de standaard geleverde automaat in de handgeschakelde stand en je ziet niet eens in welke versnelling je rijdt, maar wel welke versnelling je zou moeten hebben om zo zuinig mogelijk te rijden.
Hij ligt een beetje in dezelfde lijn als de Fastback, maar biedt slechts driekwart van het vermogen. Dat betekent aan de positieve kant dat de ProCeed, in tegenstelling tot de i30 N, geen wielspin of trekkend stuur heeft als je te hard op het gas gaat.
Kia’s 1,6-liter turbo is lang niet zo opwindend om in de toeren te jagen als de 2,0-liter motor van zijn neefje, en voornoemde automaat draagt ook niet bij aan meer pret. Daarentegen is de GT wel voorzien van een werkelijk uitstekend onderstel, is hij beheerst als een Golf GTI, en heeft hij totaal geen last van slechte wegen of beroerd weer. De ProCeed is serieus indrukwekkend. En nog serieus mooi ook.
Reacties