Om een bekende voetbalcoach te parafraseren: zijn wij nou zo slim of zijn zij nou zo dom? We snappen het gewoon niet. Elke onbenul weet dat er zoiets bestaat als een hot hatch. Elke sufferd weet ook dat die dingen behoorlijk populair zijn. Of anders: elke sukkel weet dat die dingen heel populair waren. Elke knurft weet ook dat die wat afgenomen populariteit alles te maken heeft met het feit dat hatchbacks in het algemeen, heet, lauw of koud, minder goed verkopen dan voorheen. En waar ligt dat aan, minkukeltjes? Nou? Precies: aan de opkomst van de SUV. Dus, stelletje oelewappers, wat ligt er méér voor de hand dan ‘de hot hatch’ en ‘de kleinere SUV’ eens fijn met elkaar te gaan combineren? Niet zoveel, hè? Nou dan: aan de slag!

We zijn niet boos

Het klinkt misschien een beetje boos en sorry, dat was nou ook weer niet de bedoeling. Niet huilen, toe nou. Hier, heb je een lolly. Gaat het weer een beetje? Weet je waar het ook aan ligt? Aan het feit dat wij al jaren, en dan bedoelen we ook járen, al sinds de eerste kleinere SUV op de markt verscheen, worden doodgegooid met jubelende persberichten en glorieuze persconferenties waarin wordt beweerd dat de nieuwe PuntjePuntje SUV/crossover ‘de sportiviteit met hoofdletters schrijft’, ‘benadrukt waar de “S” in “SUV” voor staat’, of meer algemeen ‘fun to drive’ is. Het aantal dat wij kunnen bedenken dat de daad ook echt bij het woord heeft gevoegd, is op de kop af, welgeteld, exact nul komma nul. Het rijdt, maar sportief? Voor geen anderhalve meter.

Dat ligt ook aan een kennelijk breed misverstand over wat sportiviteit is. Dat kunnen we verduidelijken door te zeggen wat sportiviteit in ieder geval níét is. Sportiviteit is níét wielkastverbreders, honingraatgrilles of stuurtjes met een afgeplatte onderkant. Ook niet dubbele uitlaten, meestal nog nep ook, godbetert. Het heeft niets te maken met rode lijntjes, stickers of grote wielen. Ook niets met, veelgemaakte fout, knalharde vering. Het heeft zelfs niet direct te maken met pure snelheid.

Het gaat om de interactie

Het is, moeilijk woord, het gevoel. Iedereen die weleens in een kart heeft gezeten, weet dat je niet per se hard hoeft te gaan om sportiviteit te voelen. Andersom: iedereen die weleens in een Bentley of iets dergelijks heeft gereden, weet dat je hard kunt gaan zonder enige sportiviteit te voelen. Het gaat om het onderstel, de besturing, de demping en vering, de gretigheid van de motor, de manier waarop de auto met een bocht omgaat – dáár vind je die felbegeerde sportiviteit. En dat lijkt enorm moeilijk te combineren te zijn met een wat kleinere SUV.

Tot nu. Ford heeft namelijk besloten de handschoen op te pakken. We hadden op geen beter merk kunnen hopen. Zeker, ze slaan de plank ook weleens mis (we bedoelen jou, EcoSport – jij bent beslist niet eco en al helemaal niet sportief), maar weten dat steevast te pareren met pure pareltjes van rijdynamiek. De leukste op dit moment: de Fiesta ST, driecilinder-bommetje en zeer verdiend TopGear Award-winnaar. En laat dat pretpakketje nou net het basismateriaal zijn voor de auto die de titel Eerste Hete Midi-SUV in de wacht moet gaan slepen.

De Puma was al vermakelijk

Ford had het Fiesta-onderstel natuurlijk al gebruikt om de alleszins smakelijke Puma te creëren, en dan is het een betrekkelijk kleine stap om dat recept op te leuken naar ST-hoogten. Althans: dat zou het kúnnen zijn, maar Ford is niet over één nacht ijs gegaan. Dit is niet simpelweg een Puma-carrosserie op een Fiesta ST-onderstel. De Puma is nu eenmaal hoger en zwaarder dan de Fiesta, wat Ford bijvoorbeeld heeft doen besluiten de torsie-as achter 40 procent stijver te maken dan in de Fiesta (en 50 procent stijver dan in de gewone Puma) om overhellen tegen te gaan. Voorin moet een stabilisatorstang van 24 millimeter voor extra stijfheid zorgen.

Om het 100 kilo hogere gewicht te compenseren, heeft de Ford Puma ST niet meer vermogen, maar wel 30 Nm meer trekkracht dan de Fiesta. De 0-naar-100-tijd van beide is dan ook hetzelfde: 6,7 seconden. Tot slot heeft Ford samen met Michelin speciale Pilot Sport 4S-banden ontwikkeld om de Puma ST de tractie te geven die hij verdient. En nu we het daar toch over hebben: uiteraard is er net als bij de Fiesta ST de optie om een Performance Pack aan te schaffen, waarvan een Quaife-sperdifferentieel deel uitmaakt. Het is een puur mechanisch differentieel dat onderstuur en doorslippende voorwielen buitengewoon doeltreffend elimineert. Het kost 1.115 euro en je bent wat ons betreft helemaal gek als je het niet aanschaft.

Breder publiek

Er zijn nog andere verschillen. Zo staat de Ford Puma ST standaard op dikke 19-inch wielen die visueel beter bij zijn grotere oppervlakken passen. Daarnaast heeft Ford kennelijk, en waarschijnlijk niet ten onrechte, het idee dat de Puma ST een breder publiek zal aanspreken dan de Fiesta, en dus net iets minder hardcore kan/moet zijn. Daarom is ervoor gezorgd dat het motorgeluid in het interieur 1 decibel lager is dan bij de Fiesta. Ook is er een extra rij-modus, een Eco-stand die zo’n beetje alles wat leuk is een tikje afknijpt. We kunnen ons niet voorstellen dat je als ST-rijder die stand ooit zou gebruiken, maar het kan. Overigens zijn de rij-modi nu te kiezen met een knop op het stuur in plaats van op de middenconsole, zoals bij de Fiesta.

En dan is er het uiterlijk van de Ford Puma ST. Een dikke voorbumper met splitter, en aan de achterkant een forse dakspoiler en een diffuser onderin. De nieuwe grille zorgt voor meer koeling voor de motor, de glimmend zwarte accenten voor wat extra dreiging. Dat alles komt extra tot zijn recht in de knallende kleur Mean Green die je op de foto’s ziet, en die exclusief is voor de Puma ST. Maar als je gewoon een zwarte wilt, kan dat ook.

Ga zitten en je weet meteen alles over de bedoelingen van dit apparaat. Dat is bovenal te danken aan de stoelen, een stel Recaro-kuipjes die je meteen zo klemzetten dat je weet dat het menens is. Ze zitten fantastisch, zijn prima verstelbaar en zorgen voor een optimale rijpositie, zeker in combinatie met de brede verstelbaarheid van het stuur. Eén opmerking: wij waren blij dat we in het bezit zijn van een goddelijk lichaam – we hebben het vermoeden dat ze voor mensen die hun hamburger-inname serieus nemen, nog weleens aan de krappe kant kunnen zijn.

Logootjes in de Ford Puma ST

Ford maakt er niet echt een geheim van in welke auto je bent gestapt. Al voor het zover was, bij het openen van de auto, werd je begroet door een enorm ST-logo dat vanuit de buitenspiegel op de grond werd geprojecteerd. Eenmaal binnen tref je het werkelijk overal aan; op de stoelen, op het stuur en de pookknop, en als je het contact aanzet, is het opstartscherm natuurlijk ook een groot ST-logo.

Het stuur is lekker dik, het scherm laat zich makkelijk bedienen en aflezen, en er zijn gelukkig ook nog echte knoppen te vinden, bijvoorbeeld voor de airco. Op het stuur zitten trouwens zo veel knoppen dat alleen een Boeing 747-piloot zich er meteen thuis zal voelen, maar ze wennen behoorlijk snel. Wat we niet vaak meer tegenkomen, maar van harte toejuichen: een heuse, fysieke handrem in plaats van een elektronisch exemplaar. Er zijn massa’s vakken en vakjes, USB-aansluitingen en wat al niet meer. Je zou haast denken dat degene die zich met het interieur van deze familieauto heeft bemoeid, ook daadwerkelijk een familie heeft.

Achterin zit je goed, vooral als je niet al te groot van stuk bent. De bagageruimte is met 456 liter groot zat en heeft natuurlijk die verrassing onder de vloer in de vorm van de Megabox: een 80 liter grote, met rubber beklede emmer met een stop onderin. Daar kun je al je natte of vuile zooi dus in kwijt – thuis even de tuinslang erdoorheen, klaar. Geniaal. Of je zet je boodschappen erin, kan de hond gewoon in de kofferbak. Andersom kan ook; hangt ervan af hoe groot het beest is en hoe lief je ’m vindt.

Rijden met de Ford Puma ST is een feestje

De 200 pk sterke motor is altijd gretig, grip is er in overvloed en er wordt vanuit het onderstel gecommuniceerd dat het een lieve lust is. Misschien zelfs een beetje té, want op slechte wegen kan de ST behoorlijk stuiterig aanvoelen, waarbij die grote wielen ook niet echt helpen. De besturing is scherp en superdirect (25 procent sneller dan in een gewone Puma) en maakt van elke vlotte bocht een ervaring. De handmatige zesbak is geweldig: precies, perfect gespatieerd, soepel – helemaal zoals het hoort. Ook het gevoel in stuur en remmen is ver bovengemiddeld.

De rij-modi doen wat ze moeten doen – er is zelfs een Track-stand waarbij alle elektronica uit gaat. Gaat ie niet per se beter van rijden, trouwens; Normal is prima, Sport ook, zij het een tikje luidruchtig. Stevig doorrijden eist, zoals vaker bij driecilinders, wel zijn tol in het verbruik. We zijn er ooit met een Fiesta ST tijdens een érg enerverende rit op de Route Napoléon in geslaagd hem 1 op 6 te laten rijden. Dat zal bij de Puma niet beter zijn. Dat je het weet.

Het is Ford gelukt eindelijk een SUV te maken waarin sportiviteit meer dan een marketingterm is. Hij is dankzij de Nederlandse belastingen niet direct goedkoop (moet je zien wat ie in België kost…), maar je zult wel aan elke kilometer plezier beleven. En van welke kleinere SUV hebben we dat ooit eerder kunnen zeggen?

Specificaties Ford Puma 1.5 EcoBoost 200 ST (2021)


Motor
1.497 cc
driecilinder turbo
200 pk @ 6.000 tpm
320 Nm @ 2.500 tpm
Aandrijving
voorwielen
6v handbak
Prestaties
0-100 km/u in 6,7 s
top 220 km/u
Verbruik (gemiddeld)
6,0 l/100 km
155 g/km CO2, D-label
Afmetingen
4.226 x 1.805 x 1.533 mm (l x b x h)
2.588 mm (wielbasis)
1.358 kg
45 l (benzine)
456 / 1.216 l (bagage)
Prijzen
€ 41.545 (NL)
€ 30.800 (B)

Reacties

  • Bupaul heeft op 6 oktober 2021 geschreven:

    Achterin is het voor drie volwassen onmogelijk om enigszins normaal te zitten, laat staan de gordel om te doen want je zit op de sluiting.

    Reageer

Geef een reactie

(verplicht)