Top-geheim: de Lamborghini Huracán Performante

Op deze vrieskoude ochtend in november is het angstaanjagend stil op het circuit van Imola. Terwijl we uitkijken over de slingerende strook asfalt, gaan de haartjes in onze nek rechtop staan. Je zou kunnen zeggen dat ieder verlaten circuit gevoelens van melancholie opwekt – juist omdat het niet gebruikt wordt – maar de Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari maakt nét iets meer los. Het zullen al die eerbetonen wel zijn – de T-shirts, posters en ontelbare Braziliaanse vlaggen die in het briesje hangen te wapperen, de persoonlijke teksten met daartussen verwelkte bloemen – die op de afscheiding in de Tamburello-bocht zijn aangebracht. Het is de plaats waar Formule 1-godheid Ayrton Senna op 1 mei 1994 het leven liet. Sinds die dag is het circuit een pelgrimsoord waar de man wordt geëerd die zo veel harten beroerde – een indrukwekkende plek. Vandaag mogen wij met de Lamborghini Huracán Performante over het unieke circuit rijden.

Nog steeds indrukwekkend?

Maar het is ook nog altijd een geweldig circuit. En circuits zijn pas blij als ze worden gebruikt. Maar goed dus dat die beschouwelijke rust wreed wordt verstoord door het agressieve gebrul van een Lambor­ghini-V10. En niet zomaar een V10. Het is de motor van de Lamborghini Huracán Performante, het aangekondigde hardcore Huracán-vlaggenschip. En wij zijn hier om hem uit te proberen. Eerst even wat informatie vooraf. We zijn uitverkoren om deel uit te maken van het ontwikkelingsprogramma van Lamborghini, een superselect groepje van slechts vier journalisten op de hele wereld die door de bazen in Sant’Agata zijn uitgenodigd om de Lamborghini Huracán Performante te testen en feedback te geven. Dit alles speelt ongeveer een jaar voor het eerste officiële optreden van de auto. Een leuk feestje om bij te zijn. En we kunnen zeggen dat we vandaag in zekere zin, min of meer en wel degelijk echte Lamborghini-testrijders zijn.

Lekker rond racen dus! Toch?

Maar dit is niet zomaar een partijtje rondscheuren. Om constructieve feedback te kunnen leveren, zullen we de auto perfect moeten aanvoelen. De inleidende briefing begint en we proberen er heel oplettend uit te zien. Als je denkt dat Performante een elegante Ita­liaanse term voor ‘GT3’ is, dan zit je er niet ver naast. Eenvoudig gezegd is het een Huracán die nog harder rijdt, nog straffer presteert en die is gebouwd om rondetijden te verpletteren (de snelste Lamborghini aller tijden op de Nürburgring, schijnt het). Maar het is ook een auto die tijdens een rondje door de stad voor openvallende monden moet zorgen. Antonio Grandi, hoofd Research & Development van het Performante-project, treedt nog verder in detail. De Performante bouwt voort – deels, althans – op de ervaringen van Lamborghini met de GT3. Er is een nieuw soort gesmeed koolstofvezel in toegepast, plus nog tal van andere manieren om gewicht te besparen; het scheelt zo’n 40 kilo ten opzichte van de standaard Huracán. De natuurlijk aangezogen V10 is verregaand aangepast, zodat hij nu in zijn klasse het hoogste specifieke motorvermogen heeft. Oké, begrepen. Het uitlaatsysteem is helemaal vernieuwd (en nu hoger aangebracht in de achterbumper), waardoor de tegendruk is afgenomen en er een (volgens Lamborghini) ‘emotioneel geluid’ wordt voortgebracht. De automatische zevenbak met dubbele koppeling is ‘geheroptimaliseerd’ om nog sneller te kunnen schakelen, en in samenwerking met Pirelli werd er speciaal voor deze auto een spiksplinternieuwe P Zero Corsa ontwikkeld met een nieuwe dubbele-compound-technologie. Klinkt niet gek.

Nog meer aanpassingen aan de Lamborghini Huracán Performante?

Volgens Lamborghini is de ophanging ook aangepast, met als resultaat 10 procent meer verticale stijfheid en 15 procent minder overhellen, terwijl door de armbussen de radiale en de axiale stijfheid met 50 procent zijn toegenomen. Als je daar een nieuw systeem voor de actieve besturing (opnieuw aangepast om meer gevoel te leveren) bij optelt en je zet de gereduceerde stuurratio in de Corsa-stand, dan krijg je, eh… iets verrukkelijks. We staan eerst maar wat te staren, als een stel honden die kwijlend naar een worst kijken, en wekken de indruk dat we de stortvloed aan informatie nog aan het verwerken zijn. Uiteindelijk komen we tot de conclusie dat we al die getallen weliswaar niet begrijpen, maar dat de Lambo-ingenieurs wel zeer grondig werk hebben geleverd. Zo’n beetje ieder onderdeel van de Huracán is herzien. Maar dat is niet alles wat we voor de kiezen krijgen. Want er is nog de aerodynamica. De Lamborghini Huracán Performante heeft een enorme achtervleugel en een agressiever ogende splitter – de gebruikelijke ingrediënten voor betere prestaties. Zelfs in deze swingende camouflagekleuren kun je ze niet over het hoofd zien. Maar de magie schuilt erin hoe deze twee elementen er gezamenlijk in slagen om de luchtstroom te kanaliseren en optimaliseren. De Performante is de eerste Lamborghini voorzien van wat het merk ALA noemt – ‘Aerodynamica Lamborghini Attiva’. Of, om het wat minder prozaïsch te zeggen: actieve luchtgeleiding.

De keuze is reuze

Buiten staan drie Huracáns van uiteenlopend vermogen in de pitstraat van Imola opgesteld – drie razendsnelle lekkernijen. De voorste is een zilveren Lamborghini Huracán Performante op Trofeo R-banden, bestuurd door een man met de prachtige naam Pierluigi Veronesi, de jongste Lamborghini-testrijder aller tijden. Daarachter staat de Performante, met zijn camouflagekleuren en vleugels en het bronskleurige kleppendeksel dat zichtbaar is door het glas op de achterkant. En de laatste is een groene Huracán op P Zero Corsa-banden. Er valt geen tijd te verliezen en dus nestelen we ons onmiddellijk in de Performante. We zijn bereid onze nieuwe positie desnoods met grof geweld te verdedigen. Wij zullen de allereersten van buiten het concern zijn die in deze auto mogen rijden. Eens even kijken. Geen hemelschokkende vernieuwingen in het interieur, al ziet alles er fris uit door de toepassing van nieuwe onderdelen van gesmeed koolstofvezel (ventilatieopeningen, de middenconsole), de alcantara stoelen en het alcantara stuur en de aangepaste HMI-graphics. We klikken de rode vergrendeling boven de start/stop-knop omhoog, trappen het rempedaal in en starten de auto. De motor slaat aan, maakt even toeren en valt dan terug naar stationair, heel wat minder ingetogen dan gebruikelijk en met meer bastonen en volume. Het is duidelijk dat de belofte van een meer ‘emotioneel’ uitlaatgeluid geen loze is. Vervolgens gaan we het circuit op en gaat onze extreem exclusieve testrit van start.

Wanneer gaan we nou echt rijden?

Na een paar rondjes rondkijken, waarbij we wanhopig proberen om Pierluigi niet van achter te toucheren, wordt het tempo opgevoerd. En begint de Performante zijn klasse te tonen. We komen Rivazza uit en blazen over het rechte stuk langs de pits, waar de Performante de gewone Huracán met gemak bijhoudt – zelfs met TopGear achter het stuur. We nemen onze rempunten over van Pierluigi – door nauwgezet te reageren op zijn remlichten – en de Performante verliest zijn snelheid dermate abrupt en gewelddadig dat we opnieuw op het gas moeten. Amateurs. In de derde versnelling nemen we Traguardo en laten de auto dan in zijn vier door Tamburello zeilen. Vervolgens in zijn vijf op weg naar Villeneuve, dan weer hard op de rem… en opnieuw te vroeg. Dan op weg naar Tosa. We hebben ons lesje geleerd en gaan later op de rem dan Pierluigi. En terwijl we omhoog gaan naar Piratella – een snelle, lastige bocht naar links – beginnen we het langzamerhand een beetje in de vingers te krijgen. Pierluigi heeft zijn handen vol aan de Huracán voor ons. We zijn weliswaar niet Italiaans en ook geen coureurs, en we bezitten nog geen fractie van het talent van Pierluigi. Maar dankzij de Performante lijken we fenomenaal.

Dit houden we nog wel even vol

Zijn stabiliteit in de bochten is spectaculair onspectaculair, en terwijl we bulderend in de richting van Acque Minerali afdalen, geeft zijn remmend vermogen ons het vertrouwen om steeds later het middelste pedaal te gebruiken. Vervolgens gaat het weer omhoog naar Variante Alta, waar meer kerbstones zijn, dan nog wat kerbstones en tot slot een grotere kerbstone – waar Pierluigi allemaal gebruik van maakt, dus het zou onbeleefd zijn om dat niet ook te doen. De Performante is niet van zijn stuk te krijgen. Na een paar ronden, en met flink verhoogde hartslag, gaan we de pits weer in om het team onze feedback te geven. Maurizio Reggiani, hoofd Research & Development van Lamborghini, is ter plekke. ‘En?’ vraagt hij zonder omhaal.

Nou… EN?

Nou, het werkt allemaal, dat is duidelijk, maar komt dat nou door die aerodynamische toverkunsten van de Lamborghini Huracán Performante? Reggiani: ‘Ik moet toegeven dat ik nogal sceptisch was toen ze met dat idee aankwamen. Maar ze hadden wat tests gedaan en ontwerpen gemaakt die lieten zien dat de theorie klopte. Toen we het in het echt uitprobeerden, geloofden we de resultaten niet.’ We kunnen niet anders dan het ermee eens zijn. Als we een stukje in de gewone Huracán gaan rijden, is die niet alleen minder onstuimig en stiller, maar het schakelen gaat ook minder sprankelend – in het algemeen gedraagt hij zich wat sterieler. En belangrijker, hij is ook minder stabiel, waardoor Imola een stuk beangstigender wordt dan het in de Performante leek. En waar die laatste grip bleef houden, vertoont deze onderstuur. De Performante zette ons er de hele tijd toe aan om maar harder en harder te gaan. Hij maakt gebruik van technologie die zo geavanceerd is dat gewone stervelingen als wij moeite hebben om het precies te begrijpen. Maar hoe ingewikkeld het op papier ook moge zijn, het gaat om de praktijk. En de Lamborghini Huracán Performante presteert glansrijk. Zelfs met een anonieme amateurtestrijder achter het stuur.