Wat doen wij als een fabrikant van Ontzettend Snelle Dingen een nieuw topmodel uitbrengt? We testen de betreffende machine in een zonnig oord op bochtig asfalt, zodat we als een soort talentenjachtjury z’n uiterlijk en prestaties kunnen prijzen of verpulveren. We zetten Chris Harris erin en sturen hem ermee een circuit op, zodat hij het hart van het beest op z’n merites kan beoordelen. Wat we niet doen, is het ding op cup-banden door een kletsnat berggebied sturen – waar een voorjaarsstorm zo hevig heeft huisgehouden dat er een kleine 24 uur eerder nog diverse overstromingen aan de hand waren.
Voor alles is een eerste keer.
Nadat we je eerder al uitgebreid over ’m berichtten via de belevenissen van onze Britse collega’s, is het deze maand de beurt aan de Nederlandse TopGear-redactie om de nieuwe Porsche 911 GT2 RS te temmen. We reizen daarvoor af naar Noord-Spanje, naar de omgeving van Pamplona. Niet alleen vanwege de treffende overeenkomsten tussen het achtervolgd worden door een horde dolle stieren en door een twin-turbo boxermotor met 700 pk. Maar ook omdat de wegen er rustig zijn, het landschap glooiend en uitdagend, en omdat het in het voorjaar in Spanje doorgaans mooi weer is. Doorgaans.
En hoe was het weer nu?
Hoe indringend we ook naar onze weer-app staren in de aanloop naar deze test, de voorspelling voor Pamplona lijkt onwrikbaar: storm, regen, grauwheid, ellende. We worden gerustgesteld door het feit dat we er niet alleen voor staan. Porsche was zo vriendelijk (of zo wantrouwend?) om rijinstructeur en Porsche-expert Dolf Dekking mee te sturen om onze korte tijd met de 911 GT2 RS soepel te laten verlopen. Een pak van ons hart: met dit vermogen, enkel achterwielaandrijving en een setje Dunlop Sportmaxx Race 2’s, eigenlijk bedoeld voor mooi weer en af en toe een circuitdag, kunnen we vandaag alle hulp en advies gebruiken.
Voor we het vergeten: inderdaad, op de foto’s ziet het er allemaal niet bepaald dramatisch uit. Deze werden dan ook een dag later geschoten, toen we zelf alweer veilig in het (zul je altijd zien) droge Nederland zaten en het weer ook in Pamplona was opgeklaard. Kijk anders even hier voor een korte video van de barre omstandigheden waarin we werkelijk reden. Een kleine spoiler kun je hier alvast uit afleiden: ondanks alles wisten we de GT2 RS heel te houden.
Kunnen jullie nog meer dingen verklappen?
Over spoilers gesproken: het eerste wat je opvalt als je deze nogal uit de hand gelopen 911 benadert, is de koolstofvezel knoeperd op z’n achtersteven. Kijk je verder, dan zie je de kieuwen in z’n voorspatborden, de enorme luchthappers in z’n voorbumper en de gigantische keramische remschijven achter z’n magnesium wielen. Deze specifieke GT2 RS is ook nog eens uitgerust met het Weissach-pakket – met 31.000 euro de duurste, maar ook de meest populaire optie – wat inhoudt dat onder meer z’n dak, stabilisatorstangen en schakelflippers van koolstofvezel zijn en z’n rolkooi van titanium. Het is één grote rollende klomp vernuftig materiaal, wat deels z’n Nederlandse prijs van zo’n vier euroton verklaart.
Voor dit gestoorde bedrag – meer dan menig exotische middenmotor-supercar en ruim drie keer zoveel als een basis-911 – krijg je ook een gestoorde auto. Want het idee achter de GT2 RS is eigenlijk vrij ziek. Hee, dacht Porsche, laten we de techniek uit onze toch al onaards snelle 911 Turbo S nog eens wat oppeppen, in een licht en aerodynamisch heftig pakket stoppen, en tegelijkertijd de vierwielaandrijving weglaten. Zodat het ontzettend veel listiger wordt om al die pk’s in goede banen te leiden.
Dat klinkt niet zo erg…
Al vrezen we dat ‘listiger’ in deze situatie de lading niet helemaal dekt. ’s Ochtends als we opstaan, in het vliegtuig, op weg naar het hotel; we krijgen enkel nog visioenen van een weg die in een rivier is veranderd, brede achterbanden die plotseling grip verliezen, en een heel bijzondere 911 die zich als een sierlijke schoonspringer achterwaarts van een berg lanceert.
Nadat we als opwarmertje de omgeving hebben verkend in een 718 Cayman GTS – op heel verantwoorde en gripgrage Pirelli’s – nemen we plaats in de Porsche 911 GT2 RS Weissach. Knoertharde, nauwelijks verstelbare kuipstoelen grijpen ons vast, het rode alcantara op de a-stijlen brandt in onze ogen. Dolf zit in de passagiersstoel en geeft aan dat we kunnen vertrekken. De motor slaat aan met een hese knerp en trilt zich een weg naar onze adrenalineklieren. We hebben dit soort spanning eerder gevoeld, maar toch meestal in combinatie met passend weer. Gelukkig hebben we airco (Porsche laat het bij deze auto liever weg, maar wil het eventueel toch voor je monteren – zonder meerprijs nog wel), anders zouden de ramen sneller beslaan dan we onze gordel om kunnen doen.
Spoilers en rolkooien ten spijt blijkt de Porsche 911 GT2 RS Weissach verrassend niet-intimiderend. Het helpt al meteen dat ie vertrouwd en herkenbaar is in z’n opzet, met een optimale zitpositie, goed zicht en alles waar je het verwacht. Op de middenconsole vinden we een knopje met een uitlaatje (altijd indrukken, tenzij je lange tijd op de snelweg gaat rijden), maar ook een met een schokdempertje, voor het actieve onderstel. Dit treft, want bij beperkte grip bewijst al te harde demping je geen dienst. De bekende PDK-transmissie heeft een sportstand waarvan we het nut niet begrijpen; de schakelmomenten zorgen nu af en toe al voor een gespiegelde Weissach-afdruk in ons achterhoofd. Daarnaast zijn er nog knopjes voor de stabiliteits- en tractiecontrole. Ha, leuk, mooi hoor. Die negeren we maar even.
Is de Porsche 911 GT2 RS Weissach eng?
Niet alleen het interieur zorgt voor gemoedsrust. Het zit ’m in de manier waarop de Porsche 911 GT2 RS Weissach op je reageert. De lijntjes tussen je hersenen en de wielen voelen korter aan dan je voor mogelijk had gehouden. Sturen is meteen sturen, remmen is meteen remmen – onmiddellijk en zonder enige benodigde gewenning of aanpassing. Op een leeg stuk weg zorgt Dolf dat we weten waar we precies aan toe zijn: hij laat ons vanaf hoge snelheid hard en vasthoudend remmen om te voelen wanneer het ABS er precies in komt, en hoe snel de vaart er vervolgens uit gaat. Dan accelereren we vanuit bijna-stilstand: opbouwen, doorduwen, merken wanneer je grip verliest en hoe de elektronica je redt. Nu zoeken met het gaspedaal naar het punt waar je de achterbanden nog net kunt laten happen. Alles draait om gevoel. En om het simpele besef dat je genoeg power tot je beschikking hebt om de seizoenen te verschuiven.
Wanneer de bochten komen en we ze voorzichtig aanvallen, krijgen we van Dolf op onze kop. Onze remtechniek is niet goed – te voorzichtig en in druk toenemend in plaats van eerst hard, dan afbouwend – en we houden het stuur te strak vast, waardoor de banden, besturing en ophanging niet de kans krijgen om de oneffenheden op een natuurlijke en vloeiende manier te verwerken. Er moet meer venijn uit onze benen komen, terwijl onze armen juist moeten ontspannen. Eigenlijk kunnen we dus nog beter op onze kop achter het stuur gaan zitten dan doorgaan met rijden zoals we nu doen. Dit is geen bemoedigende realisatie.
En hoe waren de wegen met dit weer?
Dan is er nog de kwestie van staande plassen water, waarop de GT2 RS met zijn racerubber zonder enige waarschuwing zou kunnen gaan aquaplanen. We moeten er dus omheen sturen indien mogelijk, en anders in ieder geval geen plotselinge bewegingen maken. Niet blijven accelereren en ook niet sturen – straks staan je voor- of achterwielen onder een hoek als je ineens weer grip vindt, met alle gevolgen van dien – maar ook niet bruusk het gas loslaten. Ondertussen vóór je kijken, het hoofd koel houden en blijven nadenken. Maar niet te veel nadenken.
Het zou allemaal enorm overweldigend zijn als de Porsche 911 GT2 RS Weissach niet stiekem de goedheid zelve was. Hij heeft een hoop praatjes, met z’n oorverdovende en doffe boxerdreun, z’n genadeloze transmissie en – als je je dapper genoeg voelt – wielspin tot in z’n vier op het natte asfalt. Maar in feite dient dit alles alleen maar om jou dichter bij zijn niveau te tillen.
De Porsche 911 GT2 RS Weissach is in feite onwerkelijk benaderbaar. Hij is er om jou te assisteren en te helpen leren. Als je denkt dat er ergens grip is, zul je het meteen weten als het niet zo is – en wanneer je wel grip hebt, wordt je intentie bemoedigd en beloond. Je gaat effectiever rijden, omdat deze auto effectiever is dan andere.
Is de achterwielaandrijving een obstakel?
Het feit dat al dat vermogen alleen naar achteren gaat, lijkt in deze omstandigheden misschien eng, maar het is ook kraakhelder: dit is wat er gebeurt, dit is hoe het voelt. Correcties zijn rechttoe rechtaan, en als de auto door een gemene hobbel z’n beheersing even dreigt te verliezen, herpakt hij zich letterlijk meteen. Het lage onafgeveerde gewicht – de magnesium wielen zijn samen ruim 11 kilo lichter dan conventionele exemplaren – draagt voor een belangrijk deel bij aan dit rotsvaste karakter. Net als het uitmuntende onderstel en het simpele feit dat het een Porsche 911 is, wat inhoudt dat de motor op de aangedreven wielen leunt als een strenge coach op z’n team.
Het kost wat tijd en moeite – en de beklimming van een steile leercurve – maar er begint langzaamaan wat hitte in de banden en remmen te ontstaan. Dit betekent dat de gehele ervaring alleen maar mooier, harder en beter wordt. De Porsche 911 GT2 RS Weissach wordt in zijn geheel vasthoudender en hoewel we nog steeds een beetje op eieren rijden, bouwt ons vertrouwen zich snel op tot een niveau dat we hier en nu niet hadden verwacht.
Is de GT2 RS daarin uniek?
Iedere andere auto met 700 pk had ons bij dit weer geprobeerd te vermoorden. De Porsche 911 GT2 RS Weissach laat je niet eens schrikken (je laat hooguit jezelf schrikken) – in plaats daarvan waarschuwt en helpt hij je. Pas wanneer we weer naast de auto staan, realiseren we ons wat we zojuist hebben gedaan. We hebben de meest extreme straat-911 ooit door een nog net niet overstroomd gebied gejaagd met snelheden die de verbeelding tarten. Dit zou niet moeten kunnen.
Porsche heeft een naam hoog te houden als het gaat om de connectie tussen mens en machine, om rijdbaarheid en toegankelijkheid van prestaties. Het was om die reden dat we stilletjes vermoedden dat een drijfnatte sessie met de GT2 RS niet per se rampzalig hoefde te zijn. Dat we er min of meer als herboren uit zouden komen, konden we niet voorzien.
Video
Porsche 911 GT2 RS Weissach
Motor
3.800 cc
zescilinder boxer biturbo
700 pk @ 7.000 tpm
750 Nm @ 2.500 tpm
Aandrijving
achterwielen
7v automaat
Prestaties
0-100 km/u in 2,8 s
top 340 km/u
Verbruik (gemiddeld)
11,8 l/100 km
269 g/km CO2
G Label
Afmetingen
4.549 x 1.880 x 1.297 mm (l x b x h)
2.453 mm (wielbasis)
1.440 kg
64 l (benzine)
115 l (bagage)
Reacties