De komende 48 uur ben ik een ‘beschermheer der luxe’. Dat is immers hoe Rolls-Royce refereert aan haar klandizie: mensen die geen fan zijn van voetbalclubs, maar ze bezitten; die reizen per Learjet, niet met Easyjet. Maar hoe is het echt om lid te zijn van de automobiele glitterati? Nou, met behulp van de geheel nieuwe Rolls-Royce Phantom 8 – de 635.190 euro kostende Extended Wheelbase-versie, om precies te zijn – gaan we dat uitzoeken.

Het plan is om een luxe reis te gaan maken. De bestemming? Een exclusief rijkendorp, dat hoog in de Franse Alpen is genesteld: Cour­chevel 1850. Aangezien dat op zo’n 1.250 kilometer afstand ligt van onze huidige locatie (de gelikte Rolls-Roycefabriek in het Engelse Goodwood), is het een fikse rit. Maar dat doet er niet toe; ik heb mijn beste kleptocratische nouveau-riche-pak aan, heb de Rolls-Royce Phantom 8 om in te zwelgen en, het beste van alles: Rolls-Royce heeft gezorgd voor een chauffeur. Want geen enkele zichzelf respecterende oligarch wil immers zelf achter het stuur van een auto als deze worden gezien. Daar zal je ’m hebben. Wacht even, ik herken dat aerodynamische hoofd. Is dat… Nee toch? Jawel: het is een van mijn collega’s. Hm.

Chauffeur: Jazeker, ik ben het. Ik kan niet geloven dat dit echt gebeurt, maar nu het zover is, moeten we er ook maar het beste van proberen te maken. Daarom moet je me ‘Drive’ noemen. Dat is kennelijk hoe je tegenwoordig je chauffeur noemt. Hoe noem ik jou?
Miljardair: Weledel heerschap des achterbanks.
Chauffeur: Ik heb een betere naam: Topgerov Redactorovitsj. Dat kan dan meteen ook je pornonaam zijn. Goed, nu je veilig achterin zit, zullen we meteen maar vertrekken. Wacht, trouwens: zijn dat gouden ski’s? En dat rek achterop? Is dat echt dwars door de achterklep geboord?
Miljardair: Bemoei je er niet mee, Drive.
Chauffeur: Ik weet niet of je het doorhebt in die zee van ruimte daarachter, maar we zijn net 15 kilometer op pad en ik heb al drie keer bijna een ongeluk gehad. Dat ik bijna achterop een ander botste. Eerst dacht ik dat het kwam doordat de Rolls-Royce Phantom 8 zo zwaar is als de maan en de remmen hun werk niet aankonden, maar inmiddels denk ik dat ze opzettelijk zo zijn uitgevoerd. Het is onmogelijk om hard te remmen. Het maakt niet uit hoe hard je op het pedaal stampt, de remdruk neemt heel geleidelijk toe. Hetzelfde geldt trouwens voor het gaspedaal. Het is onmogelijk om de Rolls-Royce Phantom 8 agressief te rijden. Maar ik ga het wel proberen. Elke keer als jij een slok champagne wilt nemen.
Miljardair: Ik weet niet of het een compliment is voor je rijstijl, de auto, of voor de Moët, maar volgens mij hebben we zojuist heel Zuidoost-Engeland al doorkruist. Ik geloof niet dat ik ooit in een auto heb gezeten die een snelweg zo platstrijkt als deze. En wat is ie stil!

Ook als miljardair kom je niet zomaar de grens over

Als we de paspoortcontrole bij de Eurotunnel naderen, wordt de isolatie waarin we hebben verkeerd, verbroken door het openen van een raam. De absurde situatie waarin we ons bevinden wordt extra benadrukt doordat de chauffeur niet uit zijn rol valt.‘Paspoorten, please’, zegt de man in uniform. ‘Dit is het mijne. En hier is dat van mijn cliënt’, zegt de chauffeur.

Het is allemaal uiterst gênant, maar de grenswacht trekt zich daar niets van aan en vraagt of hij de Sir in kwestie even mag zien. De chauffeur draait zich om, vraagt om mijn toestemming en laat dan een van de ­achterruiten zakken. We mogen verder – de zone in waar je op drugs wordt gecheckt.

Arme miljardair, alweer moet het raampje open. We krijgen een escorte van de mensen van de Eurotunnel, en de slagboom gaat pal achter onze auto dicht. De chauffeur valt opnieuw niet uit zijn rol. ‘Excuseert u me, die auto daarachter hoort bij ons.’ ‘Wat bedoelt u, meneer?’ vraagt de Eurotunnel-man. ‘Dat is onze beveiliging.’ Dat is het niet, natuurlijk. Het is de auto waarin de fotograaf en de videograaf zitten. Ze mogen ons volgen.

Een paar uur later en we bevinden ons in een hemel van luxe

Chauffeur: Het gaat allemaal zo moeiteloos. Ik weet niet of je het je realiseert, maar we hebben sinds Calais al 400 kilometer gereden. Ik heb mijn schoenen uitgedaan, zodat ik het tapijt beter kan voelen, en ik bestuur de auto met alleen mijn vingertoppen terwijl Eleanor me de weg wijst.
Miljardair: Wie is Eleanor? Ik wist niet dat jij genoeg ruimte had om voorin nog extra personeel onder te brengen.
Chauffeur: Dat is hoe de kenners refereren aan de Spirit of Ecstasy. Hoe dan ook, het is bijna eng hoe dit apparaat over de weg gaat. Zo kalm en beschaafd, zo ongehaast, zelfs bij hogere snelheden. Hoe is het achterin?
Miljardair: Nou, ik heb besloten dat je niet echt in een Rolls-Royce Phantom zít. Je bent er meer in genesteld. Je kunt je lichaam helemaal over­geven aan de luxe, het laten masseren, het laten verwarmen. Misschien verstel je de voetsteun een beetje om je benen wat hoger te leggen, zodat je bloedcirculatie wat beter is. Het leven is toch al vermoeiend genoeg.

 

Chauffeur: Je hoeft niet zo luid te praten – we worden omringd door zes millimeter dik, tweelaags dubbel glas en meer dan 130 kilo geluidswerend materiaal in het dak, de deuren, de achterbak, zelfs in de banden.
Miljardair: De rust is vreemd, nietwaar? Deze stilte zorgt ervoor dat een S-klasse aanvoelt als een bonkende trein.
Chauffeur: Misschien. Ik hoor iets van wind bij de a-stijlen en de spiegel, maar verder niets. De spaken van het stuur zitten wel een beetje op een gekke plek, ik denk dat ze dat hebben gedaan om de chauffeur bij de les te houden. En de Rolls heeft helemaal geen autonome systemen – geen rijstrookhulp of wat dan ook.
Miljardair: Wat moet ik daarmee? Daar heb ik een man in een pak voor.
Chauffeur: Helder. Ik heb nog nooit in een auto gereden die je zo afsluit voor geluiden van de omgeving en het wegdek als deze. Hij lijkt wel twee meter boven het asfalt te zweven. En hij is eigenlijk nog best zuinig ook – 12,3 l/100 km betekent dat we pas na 700 kilometer hoeven te stoppen om te tanken. Maar met al die champagne die je naar binnen zit te werken, denk ik dat jij al eerder moet stoppen. Jammer voor je, want nu moet je uit de Rolls, naar een Franse plee.
Miljardair: Niets daarvan. Ik heb hier een kristallen decanteerkaraf. Je weet toch hoe vrachtwagenchauffeurs dat oplossen?
Chauffeur: Topgerov. Zet dat ding neer. Och nee, niet boven het hoog­polig tapijt. Beest dat je bent. We komen nog te laat voor je souper-afspraak met de Barones van Lalaland, dus als je het niet erg vindt, gooi ik nu even wat extra kolen op het vuur.
Miljardair: Maar eerst wil ik lunchen.
Chauffeur: Dat halen we dan wel bij een benzinestation.
Miljardair: Een gekookt Fabergé-ei, graag. En een Orangina.

Uitgerust komen we aan

De Rolls-Royce Phantom 8 consumeert de vlakkere delen van Frankrijk zonder enige merkbare inspanning. De avond valt en de hoeveelheid sneeuw langs de weg neemt toe. Ik bewonder de zogeheten Starlight Headliner – de 1.340 handgeweven glasvezels in het plafond die de sfeer in de cabine verder verhogen – terwijl Drive voorin kan genieten van de Gallery, een van gehard glas gemaakte uitstulping die over de hele breedte van het dashboard loopt.

Je kunt er van alles en/of nog wat in plaatsen: de melktandjes van je kind, een echte Banksy, of misschien – doe eens gek – een reageerbuis met je eigen DNA. De ambiance in de Rolls-Royce Phantom 8 is ’s avonds gezellig, intiem en overdadig. Ik voel me zo relaxt dat ik haast ongemerkt aankom in Courchevel, nog net op tijd voor de truffel-raclette. Ik kijk ernaar uit. Drive moet ondertussen de auto wassen, ondergronds parkeren en mag daarna op zoek naar een patatkraam.

Drive heeft niet gedaan wat ik zei

Miljardair: De auto is nog steeds vies. Ik dacht dat ik je ­gisteren toch wel duidelijk had gemaakt dat…
Chauffeur: Weet je, er is een punt waar de levensstijl van de rijken in aanvaring komt met de rauwe realiteit. Nou, dat gebeurde gisteravond. Ik had geen zin. Maar ik heb wel de ski’s achterop gepoetst, want ik wil dat iedereen goed kan zien dat degene achterin de Rolls een complete mafkees is.

Miljardair: Je begrijpt echt maar bar weinig van de levenswijze van de beschermheren der luxe, beste Drive. Als ’s werelds rijkste mensen onder elkaar zijn, willen ze iets ­hebben dat een ander niet heeft. Maatwerk is echt enorm lucratief voor Rolls-Royce. Herinner je je nog de Sweptail? De duurste nieuwe auto ter wereld? Nou, dat was nog maar het begin. Het nieuwe spaceframe van de Rolls-Royce Phantom 8, waarop ook de volgende Ghost, Wraith, Dawn en de Cullinan gestoeld zullen zijn, biedt een hoorn des overvloeds aan mogelijkheden voor de vierwielige haute couture. Mijn bijdrage daaraan is geweest om de werkplaats van TG te ­vragen om gaten voor het rek in de klep te boren, en daarop een setje Foil Oro-Nero-ski’s te binden, die zijn gemaakt van 8.000 jaar oud hout van een Chinese terraseik, compleet met 14-karaats vergulde stokken. Te gek.

Het zijn echt geen doorsnee latten

Chauffeur: Gek, inderdaad. Ze wegen een ton. En wat kost zoiets wel niet?
Miljardair: Slechts 50.000 euro.
Chauffeur: En daar ga jij op skiën?
Miljardair: Zeker. Later. Eerst ga ik winkelen.
Chauffeur: Wat moet je hebben? Een platina zonnebril? Een jas van sabeltandtijgerbont?
Miljardair: Wat kan het jou schelen? Zet me af bij Le Lana.

Drive opent het zelfmoordportier. Ik moet even wennen aan de openbare ruimte, maar al snel merk ik dat de stoep voor een van Courchevels meest exclusieve hotels verwarmd is – en dus sneeuwvrij. Uitstekend. In de lobby zien we nebuchadnezzars met Beluga-wodka, vrouwen van wie het figuur niet alleen door Moeder Natuur is vormgegeven en een zielige, opgezette ijsbeer. Vreemd allemaal. Maar dit is niet alleen een hotel, want pal naast de receptie van Le Lana bevindt zich een Rolls-Royce pop-up shop. Ja, echt. Die maakt deel uit van Rolls-Royces Hot Spot-project – de firma opent zulke boutiques in de seizoensgebonden, geografische magneten voor de rijken (St. Tropez, St. Moritz, Ibiza, Marbella en Monaco, om er enkele te ­noemen). Deze vestiging is minder dan een week geleden geopend. Inmiddels zijn er vijf auto’s verkocht.

Terwijl ik me hier bezighoud met leerstalen en daarna met mijn prijzige ski’s in de rij zal gaan staan bij een skilift, grijpt Drive zijn kans om ons te vertellen hoe de Rolls-Royce Phantom 8 is om in te rijden. ‘Hij is geweldig. Niet op de traditionele manier, natuurlijk, niet als rijdersauto, maar hij is zo ongelooflijk soepel.

Rijden met de Rolls-Royce Phantom 8 is niet makkelijk in deze omgeving

‘Je kunt niet anders dan heel rustig met ’m omgaan, want ander weggedrag zou Eleanor niet bevallen. Haarspeldbochten zijn hilarisch. Je stuurt de boeg op een verkenningsmissie, en daar kom je zelf dan meteen achteraan, terwijl je meteen even kijkt hoe ver de boeg inmiddels is gevorderd, en hoe dicht de berm bij jou is. In blinde bochten moet je een blind geloof in ’m hebben, en de hoop dat het tegemoetkomende verkeer er een defensieve rijstijl op nahoudt en bereid is om voor je te wijken.

‘De motor valt je nooit ergens mee lastig, hij verschaft je louter naadloze progressie, daarbij geholpen door een achttraps automaat die GPS-data gebruikt om de weg te lezen en de juiste versnelling te kiezen. Alleen als je ’m echt van jetje geeft, schrikt hij weleens van zijn eigen kunnen. Zoals nu, terwijl ik op weg ben om meneer Redactorovitsj op te halen bij Le Lana.’

‘Ik kom aanrijden’

Miljardair: Ik kan de remmen ruiken.
Chauffeur: Vreemd, maar heb je je ski’s al gezien? Er zit allemaal sneeuw op. Hoe ging het skiën, trouwens?
Miljardair: Nou, prima. Ik heb me gedragen als een echte, zichzelf respecterende miljardair en heb iemand anders betaald om in mijn kleren en op mijn ski’s over de auto te springen – voor mijn Instagram, snap je – en toen ben ik heel veel kaviaar gaan eten en wodka gaan drinken in een bergrestaurant dat ik had afgehuurd, zodat niemand me zou lastigvallen terwijl ik at en een tukje deed op het balkon in de zon. Maar goed, genoeg gekeuveld. Naar de altiport, Drive!

Chauffeur: De altiport? Hoezo?
Miljardair: Nou, omdat hij is omringd door skischansen en spitse bergen wordt het ook wel ’s werelds meest pittoreske landingsbaan genoemd.
Chauffeur: Wacht even, dus we zijn hier niet gekomen voor het uitzicht? En wat doet dat gouden vliegtuig daar?
Miljardair: Dat, beste vriend, is een Pilatus PC-12, ontworpen door niemand minder dan Philippe Starck, die het op een heel chique sigaar wilde laten lijken.

TopGear is geen TopGear als we er geen race van maken

Chauffeur: Dus we gaan niet samen terug in de auto? Je kiest ervoor om met een inferieur voertuig te reizen?
Miljardair: Minder stil en minder weldadig, dat klopt. Maar wel sneller, hoop ik. We gaan een wedstrijd houden wie het eerst terug is in Goodwood, mijn beste Drive.
Chauffeur: Uitstekend. Ik heb de weersverwachting gezien. Er nadert een wolkenfront en dat betekent dat je niet kunt opstijgen als je dat niet ­binnen tien minuten hebt gedaan. Ik denk dat ik de Rolls-Royce Phantom 8 midden op de startbaan ga parkeren.
Miljardair: Alsjeblieft niet, zeg. Gun me dit laatste beetje van de opulente Rolls-Royce-lifestyle voordat ik terug moet naar een leven met bruinbrood en kaas en een VW Golf.

Onze conclusie?

Chauffeur: Het was leuk, toch? Wat ik vooral interessant vond, is het effect dat de Rolls-Royce Phantom 8 op mensen heeft. Over het algemeen werd er erg keurig en vriendelijk op ’m gereageerd. Ik denk dat hij zo statig is, zo groots, dat mensen erdoor worden aangetrokken. Het mooist van alles is de naschok: ze zien eerst de auto, en pas dan dat gouden rek en die gekke ski’s van je. Dat was toch wel een goed idee, uiteindelijk.
Miljardair: Dank je. De Rolls-Royce Phantom 8 is een uitmuntende auto geweest, van begin tot eind. Ken je het gezegde ‘het draait om de reis, niet om de bestemming’? Er zijn natuurlijk andere luxe limousines die ruim en stil zijn, en comfortabel, en misschien zelfs bijna even goed om in te reizen. Maar er is geen enkele andere auto die bij deze Rolls in de buurt komt als het gaat om de aankomst. Toen ik uitstapte in Courchevel, gingen de duimen omhoog, en dat was een behaaglijk gevoel.

De Rolls-Royce Phantom 8 is de Death Star van de opulentie, het magnum opus van verfijning. De nieuwe is dat evenzeer als de oude, en heeft de status van de auto alleen nog maar verder vergroot. Hij is, zonder twijfel en met enige afstand, ’s werelds meest luxueuze auto.

Reacties

Geef een reactie

(verplicht)