Subaru WRX STi vs Audi RS3

Een duo hete hatches met turbo’s laat zien dat vierwielaandrijving niet alleen een kwestie van veiligheid en bescherming is.

 

Normaal gesproken zou met 651 pk aan hot hatches over een bevroren meer rijden, betekenen dat je een behoorlijke kans loopt om tegen een naaldboom te klappen. Maar deze twee auto’s hebben iets geruststellends. Iets geraffineerds: vierwielaandrijving.

 

Hetgeen nou precies de reden is dat ik me op het veertig centimeter dikke ijs van het Kvarntjärnen-meer bevind. De reden dat ik vier lagen kleding heb aangetrokken. De reden dat ieder kraakje en kreuntje ervoor zorgt dat ik peentjes zweet: we proberen erachter te komen of het geruststellende idee dat álle wielen aangedreven worden, wordt ondersteund door onmiskenbare, tastbare voordelen. En dat doen we op het gladste en dus waanzinnigste circuit ter wereld.

 

Ik begeef me eerst naar de Audi RS3 Sportback. Geruststellend pittig (335 pk), geruststellend prijzig (bijna 50.000 euro), geruststellend Duits. Oké, hij ziet er een beetje saai uit, maar beroer de startknop en hij schudt de gelijkenis met een winkelwagentje met het gegrom van de vijfpits turbo van zich af. Het verbindingsweggetje dat van het midden van het meer naar de baan voert, is schoongeveegd, dus schakel ik de tractiecontrole uit (zover als deze Audi toestaat) en experimenteer een beetje met de grip.

 

Lieve hemel, dit ding is snel. Met deze auto wegacceleren op het ijs, betekent het summum van efficiëntie: de uitlaat brult ingetogen, vier pauwenstaarten van wegspuitend ijs waaieren onder de banden vandaan, en hij schiet simpelweg vooruit. Binnen heerst rust – er is alleen maar sprake van iets wat op de Heimlich-greep lijkt, gevolgd door een zwaartekracht-facelift. Vervolgens vindt de S-tronic-zevenversnellingsbak een nieuwe versnelling voor je en herhaalt wat hij eerder deed. In een rechte lijn gedraagt de ‘permanente quattro’ zich met een spetterende en sprankelende superioriteit.

 

In de bochten? Daar niet zo. Als ik eenmaal lekker bezig ben op het circuit, kan ik het niet nalaten om nog even de vijf cilinders een stoot te laten geven. Dan gaat er iets mis, helemaal mis: de kilometerteller geeft 145 km/u aan, maar ik kom maar met pakweg 60 km/u vooruit. De achterwielen knabbelen even aan het ijs, maar het echte vermogen wordt er aan de voorkant uitgegooid. Alles spant samen om onderstuur te veroorzaken, waardoor ik met een doffe bonk in een meter sneeuw beland. Volgende bocht – bonk. Sneeuwwal. Volgende bocht – bonk. Sneeuwwal.

 

Tot hier toe niet echt veilig. Tijd voor een heroverweging. Er bestaat nog geen remedie tegen saaiheid, maar even babbelen met Ted, TopGears instructeur voor rijden op ijs (zie ook dit artikel), onthult ons manieren om de symptomen ervan tegen te gaan. ‘Rem, om ervoor te zorgen dat er gewicht komt op de voorwielen, stuur in, ga van het gas, laat de achterkant zo veel uitzwaaien als maar kan, en dan gas, gas, gas.’

 

De methode van Ted werkt. Ik ben Stig Blomqvist. Ik ben Hannu Mikkola. Maar vooral ben ik de zaak aan het flessen.

 

 

De Audi wil dit niet. Hij wil me beschermen. Hij wil efficiëntie. Niks mis mee in het gewone dagelijkse leven – de levensverlengende voordelen van vierwielaandrijving en slimme esp zijn niet iets om je neus voor op te halen. Maar dit is niet het gewone dagelijkse leven. Dit is een bevroren meer. Ik wil iets extreems. Ik wil een…

 

WRX STi. Zes letters die staan voor rallyauto’s die ook de openbare weg op mogen, zes letters die beloven me niet teleur te zullen stellen op een bevroren meer, die me vuurwerk in het vooruitzicht stellen.

 

Je zult waarschijnlijk al opgemerkt hebben dat dit eigenlijk niet de hete hatch is – het is de sedanversie (die in 2010 is teruggekeerd). Maar hij weegt evenveel (1.505 kilo), heeft dezelfde wielbasis (2.625 mm) en maakt gebruik van exact dezelfde viercilinder 2.457-cc boxermotor met turbolader.

 

Net als zijn plompe verwanten, is hij ook in hoge mate on-Audi. De digitale displays zijn lcd en oranje. De versnellingspook voelt aan als tweedehands. De stoelen zijn zo hard dat mijn kont pijn doet. En binnen vijftig meter verschijnt er een grote grijns op mijn gezicht.

 

 

Dit is een echt, onvervalst rallymonster. De compacte boxermoter, die aanvoelt alsof hij op een tapijtdikte afstand van mijn knie zit, zorgt ervoor dat het zwaartepunt lager ligt, waardoor ik overmoedig word. In de eerste linkerbocht zwiept z’n kont weg tot het stuur niet meer verder kan en ik net zoveel vermogen kan oproepen als ik durf. Het esp van de Audi zou me al zes meter eerder in een sneeuwwal hebben doen belanden, maar de ontembare, speelse, kleine Subaru wil alleen maar dat ik blijf rijden. Bij voorkeur hárder.

 

Heerlijk op een bevroren meer. Iets minder als je de kinderen naar school moet brengen. Dat is raar aan de Subaru: hij heeft echt iets tweeslachtigs. Schakel alle Stig op het lijf geschreven knoppen uit, en het is een gehoorzame metgezel – de vierwielaandrijving corrigeert in geval van iets te uitbundige bochten voordat je ook maar doorhebt dat je in de problemen zit, en met geruststellende volharding vindt hij grip op zelfs de meest weerbarstige ondergrond.

 

Ik zit nog steeds in de Subaru als ik van het circuit afga en de hoofdweg oprijd. De Audi zit achter me als er tussen een duistere rij naaldbomen een tractor tevoorschijn schiet. We moeten uitwijken, maar beide auto’s rekenen af met het probleem en verdelen het tussen de wielen. Als we voor- of achterwielaandrijving hadden gehad dan was de kans groot geweest dat ik van een boom geschraapt had moeten worden.

 

Het is niet zo dat de Audi en de Subaru het traditionele hete-hatch-idioom ondermijnen – ze rekken het alleen op in een andere richting. Beide auto’s doen nog altijd wat dit soort auto’s zouden moeten doen – een scheut venijnig plezier toevoegen aan iedere autorit – en dat doen ze allebei op hun eigen manier (mijn ego stuurt een bedankje aan Subaru, mijn moeder aan Audi). Maar je hebt echt het gevoel dat er hier sprake is van een grote toegevoegde waarde – ze zijn veiliger. En ze zijn ook een stuk beter voor stevig scheuren over bevroren meren.

 

Motor: 2,5-liter viercilinder turbo

Vermogen: 316 pk

Koppel: 450 Nm

Transmissie: zesbak manueel

Aandrijving: Subaru symmetrische AWD

Gewicht: 1.505 kg

Acceleratie: 0–100 km/u in 4,9 sec.

Topsnelheid: 254 km/u

Vanafprijs: € 68.995

 

 

 

Motor: 2,5-liter vijfcilinder turbo

Vermogen: 335 pk

Koppel: 450 Nm

Transmissie: zevenbak S-tronic

Aandrijving: 4WD Haldex IV met FWD-bias

Gewicht: 1.575 kg

Acceleratie: 0–100 km/u in 4,6 sec.

Topsnelheid: 250 km/u

Vanafprijs: € 70.710