Honda’s eerste F1-auto is wellicht de mooiste ooit

Soichiro Honda is een mieterse kerel. De held was in 1954 geobsedeerd door de motorraces op het eiland Man. ‘Wij gaan volgend jaar meedoen met de 250 cc race’, riep hij vastberaden, terwijl hij geen enkele ervaring had.

Iets later, in 1959, maakte het raceteam van Honda zijn debuut. Kost toch iets meer tijd dan je denkt, zo’n racemotorfiets bouwen. Drie van de Honda-rijders finishten in de top 10 en Honda won zelfs het constructeurskampioenschap. Twee jaar later veegde Honda de vloer aan met iedereen door in de 125 cc- en 250 cc-klasse de volledige top 5 te bezetten.

Soichiro, die op dat moment bezig was met het bouwen van een jetpack, besloot dat autoracerij het volgende ding op zijn lijstje was. En niet zomaar een kampioenschapje: Honda ging meerijden in de F1. Nog geen twee jaar later zou Honda zijn eerste Grand Prix winnen na slechts elf pogingen, en wel in wellicht de mooiste F1 auto ooit gebouwd. Kijk hem eens, met zijn ivoorwitte lak en iconische rode stip.

Hoe flikte Honda’s eerste F1-auto ‘m dat?

Honda kocht allereerst een chassis van British Cooper om te onderzoeken. Immers, waar begin je? In al zijn wijsheid besloot Honda voornamelijk op de motor te focussen. Een V12 met een motorinhoud van 1,5 liter werd gekozen als de beste configuratie. Pas bij 13.000 toeren vond de twaalfcilinder het welletjes. Oorspronkelijk zou Lotus de motor afnemen voor het F1-team, maar zij zagen af van de deal. Waarna Honda besloot om zelf een team op te richten.

De debuutrace op de Nürburgring verliep verrassend goed. Na een start op de 22ste plek vocht de Honda RA271 zich naar voren tot op de negende plek. Drie ronden voor de finish moest Honda de handdoek in de ring gooien vanwege een defecte ophanging. Ja, de Groene Hel is slopend. De volgende race moest het team missen; de auto had te veel schade. Na problemen met oververhitten in Italië en in Amerika besloot het team te stoppen voor dit seizoen.

Het volgende jaar kwam Honda terug met twee auto’s. In oktober 1965 kwam de grote doorbraak tijdens de Grand Prix van Mexico met de Honda RA272. Coureur Richie Ginther pakte na een start op de derde plaats vrijwel direct P1 en liet die niet meer los. Slechts vijftien maanden na het debuut pakte Honda voor het eerst de overwinning.