Deze racetrucks halen 1.100 pk uit een 13-liter motor op hernieuwbare diesel

Het klinkt als een bezopen idee om te gaan racen met vrachtwagens. De uitvoering ervan is net zo krankzinnig, maar wel ontzettend vermakelijk. In het European Truck Racing Championship strijden negentien truckers op het scherpst van de snede op circuits als de Hungaroring en de Nürburgring (nee, helaas niet op de Nordschleife). We doeken in de wereld van de woeste racetrucks.

Dit is Jochen Hahn, met zijn Team Hahn Racing Iveco S-Way. En laat hij nou toevallig zesvoudig Europees kampioen zijn. Waarmee hij de aangewezen persoon is om TopGear wegwijs te maken in de wondere wereld van het truckracen.

Hahn racet al in vrachtwagens sinds hij in 2000 de stoel van zijn vader overnam, en de tweede truck van het team wordt bestuurd door zijn zoon ­Lukas. Ja, dit is een ware dynastie in het truckracen.

Ophanging

Racetrucks gebruiken voor en achter een ophanging met old-school bladveren, maar er zijn ook bijzonder geavanceerde schokdempers en watergekoelde remmen die deze 5,3 ton wegende monsters tot stoppen moeten dwingen vanaf hun (begrensde) topsnelheid van 160 km/u.

Het is teams niet toegestaan enig camber op de voorwielen te zetten, maar de speciale racebanden stellen de trucks wel in staat om in snellere bochten zo’n 1,1 g te genereren. De handgeschakelde transmissies komen van standaardvrachtwagens voor de openbare weg en hebben een krankzinnige zestien versnellingen, al gebruiken de coureurs er tijdens een race eigenlijk maar twee.

Motor

Hoewel het officiële FIA European Truck Racing Championship misschien een wat, eh… agrarische uitstraling mag hebben, is de serie in 2021 overgestapt op een 100 procent hernieuwbare brandstof (HVO). Dit reduceert de netto CO₂-uitstoot met ongeveer 90 procent.

De motoren mogen tot maximaal 13 liter inhoud hebben en drijven de achterwielen aan met zo’n 1.100 pk en 6.500 Nm. Het zijn in principe normale productiemotoren, al wordt er door de teams intensief aan gesleuteld om er serieuze racemotoren van te maken.

Cabine

Het onderstel moet direct van een straatvrachtwagen afkomstig zijn, en kennelijk zijn homologatiespecials niet echt een ding in de wereld van het wegtransport. De cabines moeten ook lijken op die van een productietruck, al hoeven ze maar 2,5 meter hoog en iets meer dan 2,5 meter breed te zijn. De meeste voor de structuur onbelangrijke panelen zijn van plastic of glasvezel en binnenin is alles puur raceauto.

Het zal voor coureurs uit gewonere raceauto’s wel even wennen zijn, want de stuurkolom gaat recht tussen je benen naar beneden en de Recaro zit boven de voorwielen gemonteerd. Gelukkig is er een stuurbekrachtigingssysteem met extreem hoge druk, al is het vooral zaak een racetruck niet te hard te pushen – lage bochtsnelheden leveren hogere exitsnelheden op.

Het kampioenschap

Voor Team Hahn kost het om en nabij de 1 miljoen euro per truck om een seizoen mee te draaien in het kampioenschap, ook omdat de coureurs (nog) aanzienlijk minder veeleisend zijn dan in andere takken van sport.

Wie een weekend naar de races gaat kijken, krijgt er vier voorgeschoteld – twee op zaterdag en twee op zondag, plus elke dag een kwalificatiesessie en een Super Pole shoot-out. Races duren 45 kilometer, omdat de trucks maar voor zo’n 50 kilometer brandstof kunnen meenemen – en de watertanks die de remmen moeten koelen, zijn dan ook wel zo’n beetje leeg.

Er kunnen tot achttien coureurs meedoen, maar zoals bij alle vormen van motorsport wordt het steeds moeilijker om sponsors te vinden, en de steun van fabrikanten is tanende.

Specificaties van de racetrucks

Motor
13.000 cc
zescilinder turbodiesel
Vermogen
1.115 pk, 6.500 Nm
Aandrijving
achterwielen
16v handbak
Topsnelheid
160 km/u (begrensd)
Gewicht
5.300 kilo
Kosten per seizoen
ca. € 1.000.000