Baby Driver is veel toffer is dan jij nu verwacht

Start de muziek. De held – Baby – zit in een rode Subaru Impreza WRX te wachten tot de bankovervallers naar buiten komen. Direct merk je dat dit niet de film is die je van de trailer verwachtte. Baby Driver is veel meer.

Wat is Baby Driver dan?

Baby Driver is het passieproject van regisseur Edgar Wright (bekend van Hot Fuzz en Shaun of the Dead). Meer dan 22 jaar geleden al visualiseerde Wright een achtervolgingsscène in zijn hoofd terwijl hij naar ‘Bellbottoms’ luisterde van Jon Spencer. Het idee van Baby Driver was toen al geboren. De film is, naast een geniale actiefilm, een choreografisch meesterwerkje.

Ehm, zoals The Bodyguard?

Niet te verwarren met een suffe musical, trouwens. Niemand barst uit in spontaan gezang. De muziek dicteert het tempo van alle handelingen. Van het tempo van de ruitenwissers tot de snelheid waarmee het geld op tafel valt. Aan het begin is het muzikale element wellicht iets te overheersend, maar al snel ebt dit weg naar een smakelijk extraatje naast het hoofdgerecht: perfect getimede automobiele actie.

Ah, net als Fast & Furious?

Nee. Even geen gigantische explosies, auto’s die uit vliegtuigen vallen, het woord ‘familie’ en driehonderd versnellingen. De actie is de ideale mix van realisme en spektakel. Nooit roep je sarcastisch: ‘ja, hoor, tuurlijk’. Na al het geweld van de Fast & Furious-reeks is dit de autofilm die we verdienen. Al het stuntwerk is echt. Geen computerbeelden. De stuntcoördinator Darrin Prescott ken je van bijvoorbeeld John Wick. Niet de minste dus. Je merkt aan alles dat autoliefhebbers verantwoordelijk zijn voor het rij- en stuntwerk.

De enige fout zit helemaal aan het einde van de film, waar de heldin wat ons betreft de verkeerde auto pakt. Meer gaan we niet voorzetten. En nu hup, naar de bioscoop voor Baby Driver.