We vroegen ChatGPT om een gedicht over de horrorspits op pakjesavond (en dat valt niet tegen)

Als er iets leuks te gebeuren staat voor de kinderen, dan wil je niet de weg op. Denk aan de vrijdag voor een willekeurige schoolvakantie. Of pakjesavond. Elk jaar staat er op 5 december een forse spits. Dit zijn ouders die iets eerder naar huis gaan om snel nog de jute zak te verstoppen. Of om ongemerkt de laatste cadeautjes snel in te pakken.

En nu kunnen we je vertellen dat je het beste veel eerder of veel later pas naar huis moet en dat de ANWB een hoop goede adviezen heeft. Maar liever laten we het woord aan onze collega Chad. Of nee, Chat. Toen GPT net bestond, kon het nog voor geen meter rijmen. Maar dit jaar zijn we positief verrast met het resultaat. Niet gek voor een bot die pas twee jaar oud is. Oh, en we lieten GPT natuurlijk ook een paar afbeeldingen maken. Excuus voor de nachtmerries van de onderstaande plaat.

Het gedicht over de horrorspits op pakjesavond

Het is pakjesavond, de lucht kleurt grijs,
Maar op de wegen is het allesbehalve wijs.
Auto’s krioelen als mieren door elkaar,
De Sintspits is hier, een jaarlijks gebaar.

Van kantoor vertrekken mensen vroeg,
Want thuis wacht de warmte, het schoenendoek.
Met cadeautjes verstopt in de achterbak,
En een hoofd vol stress, haastig op het vlak.

De snelweg is vol, een eindeloze rij,
Rood-oplichtende remlichten, een hels karwei.
Sommigen zuchten, anderen slaan radeloos,
Omdat de Sint dit jaar wat files koos.

Daar sta ik dan, met een zwaar hart,
In deze horrorspits, ver van start.
‘Voor de kinderen,’ fluistert de maatschappij,
Maar waarom dit liegen? Wat een schijnvertoon erbij.

Kinderen dromen van Piet en zijn zak,
Terwijl ouders sjouwen met snoep en een pak.
Een grote geheimdoenerij, jaar in, jaar uit,
Maar toch iets moois, ondanks het tumult en geluid.

Ik denk aan de Sint, op zijn schimmel zo trouw,
Zou hij ook vastzitten in dit verkeer van rauw?
Of snelt hij soepel over daken en dak,
Met Piet aan zijn zijde, en een zwaaiende tak?

En toch, in het midden van al het gekrioel,
Voel ik een glimlach, een klein beetje doel.
De spanning, de vreugde, de knisperende lucht,
Het samenzijn thuis, vol kaarsen en zucht.

Dus hier sta ik, in deze decembernacht,
Met een file vol frustratie, maar ook zacht.
Want ondanks de chaos, het drukke gedoe,
Brengt pakjesavond iets magisch, een vleugje taboe.

Laat de Sintspits maar razen, met z’n horror en pijn,
Vanavond, thuis, zal er toch iets bijzonders zijn.