Weet jij welke (geweldige) Franse auto geleverd is met een Maserati-V6?

De dag dat je eigenaar wordt van een Citroën SM, zou een goede dag moeten zijn. Het is een verbijsterende creatie. Elegant en verwarrend, ingenieus en onvolmaakt, vooruitstrevend en uiteindelijk toch een doodlopende weg – de SM is werkelijk uniek en haast onmogelijk te beschrijven. Je kunt hooguit zeggen dat ie moedwillig, briljant, razernij-opwekkend en glorieus Frans is. Zo ont-zet-tend Frans. Maar dan met een Italiaanse motor, van Maserati. Zoals ik al zei: de SM is op elke denkbare manier verwarrend. Hij is iets compleet anders dan anders.

Mocht je niet bekend zijn met de Citroën SM, dan nodig ik je van harte uit om eens wat rond te neuzen op het web en de complete waanzin ervan eens even op je te laten inwerken. De korte versie van het verhaal is dat het een GT is met de motor voorin, geïntroduceerd in 1970, die voortborduurde op de waanzinnige innovaties van de DS en dat combineerde met de power van Maserati. Dit omdat het Franse merk het Italiaanse blauwe bloed in 1968 had opgekocht. De 2,7-liter V6 werd gebouwd door Maserati en was ontworpen door Giulio Alfieri, die bijvoorbeeld ook de V8 had bedacht die in de 250 F1-auto lag. Via een handgeschakelde vijfbak dreef de motor, zoals gebruikelijk bij Citroëns, de voorwielen aan.

Als een Rolls met een racemotor

De V6 gromt als die van een oud raceprototype, maar de hydropneumatische ophanging slurpt hobbels en bobbels beter op dan een moderne Rolls-Royce. Er is een ongelooflijk scherp, volledig hydraulisch besturingssysteem (als geheel ‘bekrachtigd’, niet geassisteerd) met een variabele zwaarte, maar de auto helt in bochten als een gek over, dus het is te allen tijde zaak dat je onmogelijk voorzichtig bent met je input. Oh, en het rem-‘pedaal’ is feitelijk een paddenstoelvormige knop op de vloer die werkt als een schakelaar. Het interieur bevindt zich ergens tussen een chique Parijse rooksalon en een wachtkamer voor welgestelde intergalactische reizigers, zoals ze die eind jaren ’60 voor ogen hadden.

Aan de voorkant zitten zes koplampen achter gebogen glas dat zich over de gehele breedte van de auto uitstrekt. Zijn druppelvorm en abrupte Kammback-achterkant zorgen voor een vorm die enorm aerodynamisch is en een rotsvaste stabiliteit op hoge snelheid oplevert. De hydraulisch geregelde rembalans tussen de voor- en achterkant past zich aan de belasting van de auto aan, en als je hard remt, gaat de auto eerder ‘op z’n hurken’ dan dat zijn neus voorover duikt. Het is een surreële ervaring. Niet eens omdat alles zo anders is, maar omdat het zo snel zo natuurlijk aanvoelt. Citroën heeft elk dynamisch facet van een auto ‘omgedacht’ en kwam, ongelooflijk maar waar, met een behoorlijk overtuigend alternatief.

De auto’s waren niet perfect

Natuurlijk, SM’s vlogen in de fik. En de airco werd aangedreven door dezelfde riem die de nokkenassen aandreef, waardoor hij de motor kon ‘overnemen’. Hij was verwoestend duur, de achterbank was krap en, nou ja, de lijst is eindeloos. Maar de SM is echt in alle opzichten buitengewoon. En nu heb ik er een. Of nou ja, ten dele.

Maar die dag was beslist geen goede. De SM (niet afgebeeld) was van mijn vader, en die is er nu niet meer. Niets ging volgens hem boven een SM. Mijn opa kocht een nieuwe SM in 1971 en sinds die dag had pa ervan gedroomd om ooit een door een Maserati-motor aangedreven Citroën te bezitten. Toen hij die droom eindelijk verwezenlijkte, bleek de realiteit zowaar nog mooier dan al die jaren van voorpret.

Hij genoot er elke reis van. Hij las boeken over de SM. Hij tuurde ernaar in de garage, in de winter. Poetste hem in de zomer. En hij reed erin wanneer hij maar kon. We zouden allemaal het geluk moeten hebben om onze ideale SM te vinden. De auto die perfect aansluit bij onze passie, die onze verslaving voedt. We zullen goed op haar passen, pap.

Lees ook: De nieuwe auto’s van de Koninklijke Marechaussee rijden niet op diesel, benzine, waterstof óf elektriciteit