Een ouderwetse V8 rijden nog wel van deze tijd? Op deze manier wel…

Begin december heb ik mezelf op een vervroegd Sinterklaas- en Kerstcadeau getrakteerd: ik heb een oude auto gekocht. Dat gebeurt zo af en toe – er gaat wat weg, er komt wat bij. Maar dit is een auto die maar weinig handen op elkaar krijgt. Een auto die hoe langer hoe minder past in het hedendaagse tijdsbeeld, die misschien wel symbool staat voor wat we als mensheid achter ons proberen te laten. Hij wordt niet waardig oud, zullen we maar zeggen, en hij zal weinig sympathie opwekken bij de meesten die hem zien rijden.

Het is een Cadillac Escalade uit 2003. Parelmoerwit op enorme zwarte wielen. Die ga ik er overigens heel snel af halen en vervangen door de originele 17-inchers, maar die zijn dan weer verchroomd, dus qua ingetogenheid schiet ik daar weinig mee op. Het is ook nog de soccer mom-uitvoering met enkel achterwielaandrijving (‘ah, de ANWB-versie’, aldus een bevriende ANWB-redacteur), dus hoe capabel hij er ook uitziet, in de modder komt ie nergens. Hij is, ik geef het maar toe, zo fout als het maar kan.

De reden waarom in deze Escalade kocht

Het is niet dat ik mijn innerlijke 50 Cent een plekje probeer te geven, of dat ik mezelf wil presenteren als iemand die werkelijk nul voeling heeft met de wereld anno nu. Welnee, ik heb een heel goede verklaring voor het feit dat deze mega-SUV zijn weg naar mijn oprit heeft gevonden: ik vind ’m leuk. Dat is wat mij betreft nog altijd een valide reden om een auto te kopen.

Maar ik wil het hier niet per se hebben over mijn autosmaak, of het gebrek daaraan. Het gaat me meer om het bewustzijn van wat je uitdraagt, van wat je omgeving eruit afleidt als je voor een bepaalde auto hebt gekozen. Veel mensen die mij uit dat enorme ding zien stappen, zullen al een oordeel klaar hebben zonder ooit een woord met me te hebben gewisseld. En ik denk niet dat dat oordeel te maken heeft met opschepperigheid of poenerigheid, zoals toen deze Escalade nieuw was. Ik denk dat het nu eerder betrekking heeft op klimaat, milieu en veiligheid.

Is een V8-motor nog wel van deze tijd?

Een andere automediacollega, zelf ultracompacte-driecilinderrijder, vroeg laatst met oprechte interesse of ik me niet bezwaard voel om in deze tijd nog met V8-motoren te rijden. Ik snap dat sentiment, want het laat me inderdaad niet koud. Ik had daarom enkele eenvoudige antwoorden paraat.

Allereerst: als je meerdere van zulke auto’s hebt, voorkom je actief dat ze allemaal tegelijk de weg op gaan. Hupsakee, milieuwinst. Verder heb ik nog nooit een nieuwe auto gekocht, alleen maar oude hergebruikt – dat is op zich vrij duurzaam. En ik doe mijn best om op andere significante vlakken een CO₂-besparend steentje bij te dragen. Zo drink ik geen koffie, eet ik geen vis en heb ik geen crypto, AliExpress-account of kinderen.

Dit is natuurlijk geen vrijbrief om dan maar ’s werelds olie met vaten tegelijk erdoorheen te jagen. Maar ik stel me toch graag voor dat het me iets van speelruimte geeft om van mijn grootste hobby te blijven genieten. De collega was het met me eens. Dat is hem ook geraden, want hij vliegt naar meer persintroducties dan ik.

Ik rij wel rustig in de Escalade…

Om toch ook een positieve draai aan mijn vieze automaniertjes te geven, het volgende ter overpeinzing. Wanneer ik in de Escalade rijd – of in een grote boze testauto – ben ik me dusdanig bewust van mijn onbehoorlijkheid dat ik vanzelf een lievere verkeersdeelnemer word. De haast valt van me af. Ik geef mensen voorrang waar ze dat niet hebben, als het kan. Ik parkeer ver weg om niemand tot last te zijn (en geen deurdeukjes op te lopen). Niet omdat het me uitmaakt wat mensen van mij vinden, maar om een klein lansje te breken voor de asobakkenliefhebber. Ik hoop dat ze mijn vriendelijke gebaren zien en denken: goh, toch niet zo’n lul als ik dacht.

En als er dan een kereltje van zijn step springt en zich omdraait, zijn snuit op grijnzend apegapen bij het zien van de grote Cadillac-grille… Dan hoop ik dat iedereen dat óók opmerkt. Zodat hij later ook nog kan, mag en durft te rijden waar hij het gelukkigst van wordt.