Ford Mustang 2.3 EcoBoost

Grijze import is er speciaal voor mensen die ‘iets anders dan anderen’ zoeken: modellen die in het gladgestreken Europa niet via de officiële kanalen leverbaar zijn, komen op individuele basis naar ons land. Vaak zijn het rauwdouwers, zoals Amerikaanse pickups en sportcoupés. De Ford Mustang is één van de bekendste daarvan. Juist vanwege dat on-Europese vindt ie hier aftrek.

Vanaf half 2015 staat de Ford Mustang 2.3 EcoBoost echter spiegel aan spiegel met de Ka en de Focus bij de Ford-dealer om de hoek. Dat wil niet zeggen dat de aloude ponycar na vijftig jaar ineens een slap aftreksel van het origineel wordt. Dat is in de jaren zeventig al genoeg gebeurd. Nee, het blijft een onvervalste Yank, net als de vorige twee generaties.

Is de Ford Mustang 2.3 EcoBoost dan wel voor Europa geschikt?

Bekijk je ‘m door de Europese bril dan zie je een forse auto met een prettig lijnenspel. De nieuwe Mustang is niet zo’n stilistische brulkikker als menig landgenoot. De proporties kloppen, de wielen staan stoer naar buiten. Je ziet gewoon dat het een auto met ballen is, in één oogopslag herkenbaar als een Mustang. De voorover gekantelde grille en de vormgeving van de achterkant – met drie losse lichtunits – zijn onmiskenbaar. Gave details als vouwen die over de motorkap, het dak en de flanken lopen, geven ‘m een krachtige uitstraling, zonder dat het een druk gedoe van tierelantijnen is. Je bent het niet gewend van ons, maar dit keer zeggen we eens niet dat alles wat uit de VS komt en wielen heeft bij voorbaat bagger is.

Wel merk je dat de auto voor een land met andere genen gebouwd is, opgetrokken uit brede wegen en dito parkeervakken. We spreken hier al gauw van ‘dikke Amerikanen’, dus bij de testrit door Californië letten we speciaal op de omvang van de Mustang.

Het zou kunnen dat de Mustang viercilinder (daarover later meer) een vriendelijk prijskaartje krijgt, waarmee ie een concurrent wordt van een compacte sportcoupé, maar qua grootte een paar treden hoger op de ladder staat. In smalle straatjes houd je angstvallig je spiegels in de gaten. Niet om te zien of de cops achter je rijden, maar uit angst dat je ze aan gruzelementen rijdt. Prettig is wel dat ie andere Mustang-manco’s achter zich laat. Hij laveert niet meer als een dronken slagschip door het verkeer dus je hoeft geen extra zwabbermarge in te bouwen.

Las ik nou een Mustang met een viercilinder?

Zoals gezegd is er iets bijzonders te melden over de motoren. Tweederde van de in Europa verkochte Mustangs zal een viercilinder onder de kap hebben. Dat klinkt armetierig, maar de Ford Mustang 2.3-liter EcoBoost heeft 309 pk. Het neemt niet weg dat de 426 pk sterke 5,0-liter V8 de keuze voor borsthaarmannen is. Beide motoren zijn naar wens te leveren met een automaat of handbak, beide met zes versnellingen. In de VS, waar de auto nu al te koop is, is er ook een Performance Pack leverbaar, met een kortere eindoverbrenging voor een snellere acceleratie, een stijver onderstel, 19-inch velgen met banden met meer kleefkracht, grotere remmen en een extra differentieel. Vanwaar deze opsomming van een Amerikaanse optie? Wel, wij krijgen het waarschijnlijk standaard.

Over prijzen valt nog niets te zeggen, maar zoals gemeld verwachten we dat ze best scherp zullen zijn, zeker omdat de auto nu in grotere aantallen en via de officiële kanalen naar ons continent gehaald wordt. Voor zonnige types is er een cabrio leverbaar.

Welke Mustang hebben jullie gereden?

Omdat we niet dat pokkeneind naar de VS hebben gereisd om ons met een viercilindertje te laten afschepen, pikken voor de eerste kennismaking de sleutels van de V8 mee. Het is een lekker soepel en verfijnd blok dat je tot 6.500 tpm flink vooruit sleurt. Het was prettig geweest als je iets langer kon doortrekken, maar de krachtopbouw in het middelste toerengebied maakt een hoop goed. Hij is niet allesverpletterend snel, vooral omdat ie 1.700 kilo moet meezeulen. In de Achterhoek zouden ze zeggen: ‘met d’n poot op ’t gas en alles kump goed.’ Bovendien geniet je dan nog langer van het onvervalste Amerikaanse gedonder voor je.

‘Audi-afwerking zal ie nooit krijgen. Dat neemt niet weg dat je heus het gevoel hebt in een unieke auto te zitten’

Een andere reden dat je van de brute kracht kunt genieten, is dat het wel snor zit met de grip. Het werd hoog tijd, maar de nieuwe Mustang heeft eindelijk fatsoenlijke onafhankelijke achterwielophanging. Het is zwaarder dan de oude starre achteras, maar wat hebben we dat er graag voor over. Mustangs van de laatste generaties kwispelden als een puppy die een kluifje krijgt, zelfs op droog wegdek. In de jongste versie is de boel mooi stabiel en dat nodigt uit om tot het gaatje te gaan. Het oorspronkelijke plan was om de voorwielophanging ongemoeid te laten, maar het bleek zo’n ongelukkig huwelijk met de achterwielophanging dat ze na een rit met een eerste prototype het onderstel snel terug naar de tekentafel hebben gestuurd. De nieuwe multipoint-ophanging met draagarmen biedt binnen de bestaande afstelling ruimte voor grotere remmen.

Kan de Mustang wel een bocht om?

De besturing is dik in orde: de bekrachtiging is goed uitgewogen. Op rechte stukken is ie stabiel, in bochten werkt de stuurhulp lekker progressief. Wat ook erg fijn is: wanneer je echt rijdt alsof de duivel je op je hielen zit, wordt de feedback van de besturing nadrukkelijker. Nader je de grens van grip of slip dan blijven de voor- en achterkant prima in balans; de wegligging boezemt vertrouwen in. Sterker nog, de communicatie tussen wielen en bestuurder is top.

Jammer is dat vóór je op het scherp van de snede kunt rijden het weggedrag wat ‘rubberig’ aanvoelt. Het lijkt wel of de auto een aanloopje nodig heeft om te reageren op jouw commando’s. Steeds bekruipt je het gevoel dat het allemaal wel een tandje strakker mag, dat er een extremere variant boven de Performance Pack-versie zou komen. Daar hoef je niet al te lang op te wachten, want die is in de maak. Hopelijk zitten er in die ultra-sportieve versie strakkere dempers. Bij een flinke deuk in de weg of een oneffenheid in de bocht waggelt de Ford Mustang een beetje en voel je dat er een flinke massa om je heen hangt.

Is de Ford Mustang 2.3 EcoBoost ook zo goed?

De viercilinder is honderd kilo lichter en dat heeft uitwerking op de balans van de auto. Het hierboven beschreven probleem met de dempers verdwijnt als sneeuw voor de zon, de coupé krijgt een strakker karakter, ook op wegen waar de rechte lijn ver te zoeken is. Hij reageert sneller op de besturing, ook tijdens remmen en het gladstrijken van hobbels en bobbels.

De Ford Mustang 2.3 EcoBoost sleurt je minder hard mee dan de V8: geen verrassing. Een sloompie is ie echter niet. De acceleratie van 0 naar 100 km/u duurt maar een dikke seconde langer, gedurende het hele toerengebied tot 5.500 tpm zijn er handenvol Newtonmeters voorhanden. Onze testauto had helaas wel wat dipjes in de krachtopbouw. Ford past in de Mustang 2.3 ook het grapje met ingeblikt motorgeluid toe. De geluidinstallatie zorgt dat de iele, scherpe randjes van het viercilindergeluid worden weggefilterd, waardoor je een lekker vol timbre krijgt. Verwacht geen V8-geluid, maar beter klinken doet ie.

Kan de viercilinder nog wel zijn rol als GT vervullen?

Even los van de motor is de Ford Mustang 2.3 EcoBoost een geweldige GT. Zonder veel lawaai glijden asfalt en beton onder de 19-inch wielen door, ook het windgeruis is nauwelijks te horen. Op normaal snelwegtempo zit je vorstelijk, met een zacht spinnende motor op de achtergrond. Het comfort is prima, al is ie wat onvast bij slecht wegdek. Dat zal ook aan de dempers liggen. De standaardstoelen zijn al zeer gerieflijk, houd je van het steviger bochtenwerk, zet dan de Recaro’s op je verlanglijstje.

De Ford Mustang is een geliefde huurauto (er is zelfs sinds jaar en dag een speciale editie voor Hertz), ideaal om er met zijn tweetjes lekker vandoor te gaan in de vakantie. Drop eventuele kinderen bij opa en oma want die zitten anders opgevouwen op de achterbank. Er is maar weinig plek voor de benen en nog minder hoofdruimte. Als je zo voor je kijkt, zie je duidelijke parallellen met Mustangs uit het verleden. Het vlakke dashboard, de smalle voorruit: het is binnenin overduidelijk meer retro dan van buiten. Een groot verschil, en dat is welkom, is de kwaliteit van bijvoorbeeld de schakelaars.

Is dat ook het geval met de huidige Mustangs?

Genoeg teruggekeken naar Mustangs van jaren her. De Ford Mustang 2.3 EcoBoost is anno 2015 (want dan komt ie pas naar ons land) een auto op zichzelf, een die de strijd aanbindt met coupés van rond de 40.000 euro. Dat kan ie best aan, want de kwaliteit is een stuk beter, zoals de eerder aangehaalde schakelaars en het touchscreen. Al hoef je niet op je kop te gaan staan om plastic van mindere kwaliteit te vinden, waarschijnlijk kijk ik er met een bevooroordeelde bril naar. Het is een Amerikaanse auto en dan ga je er per definitie vanuit dat het interieur van knetterhard kunststof is. In de gemiddelde Europese Ford en zelfs in dure Japanners is het soms geen haar beter. Audi-afwerking zal ie nooit krijgen. Dat neemt niet weg dat je heus het gevoel hebt in een unieke auto te zitten, niet één of andere platgeslagen versie van een burgermansedan.

Daar raak je de Mustang op z’n sterkste punt. Toen ie nog via de parallelimport werd ingevoerd, was het een auto voor stoere mannen die niet in de zoveelste a-label-BMW of vijfdeurs Audi coupé wilden komen voorrijden. Dan ben je al gauw bereid om ‘m zijn minder sterke punten te vergeven. Nu ie als alternatief voor een dik aangeklede Mondeo wordt aangeboden, is het heel andere koek.

De Ford Mustang 2.3 EcoBoost moet het grote publiek gaan overtuigen dat ie net zo goed of leuk is als de A5, 4-serie of 370Z. Geen mens die ooit moeite zou hebben om tussen deze auto’s te kiezen. In deze klasse speelt emotie zo’n rol dat je als een blok valt voor een model en de rest niet eens ziet staan. Wat dat aangaat is het bull’s eye voor de Ford Mustang 2.3 EcoBoost. Ondanks dat de auto Europeser is dan ooit, blijft ie een Mustang, en dat is onbetaalbaar.

Motor

2.300 cc

viercilinder turbo

309 pk / 435 Nm

Aandrijving

achterwielen

6v automaat

Prestaties

0-100 km/u in 5,8 s

top 240 km/u

Verbruik (gemiddeld)

brandstofverbruik n.n.b.

CO2-uitstoot n.n.b.

Afmetingen

4.782 x 1.915 x 1.394 mm (l x b x h)

ca. 2.720 mm (wielbasis)

1.601 kg

tankinhoud n.b.

380 l (bagage)

Prijzen

NL n.n.b. (25%)

BE n.n.b.

Het vonnis

Niet foutloos, maar wel een zeer vermakelijke auto. Blijf maar dromen van de V8 – die wil je eigenlijk, maar wordt vrij duur. Dus is de viercilinder de beste keuze, al mag ie nog wat beter geveerd worden. Maar hé, het is wel een Mustang!