Voor TopGear Magazine 169 gingen we op zoek naar Japanse Iconen - de Integra Type R is er zo een
Net zoals Japanse messenmeesters of ryokan-uitbaters zijn de mensen die Type R’s ontwikkelen obsessief bezig met hun vak, in hun geval de techniek die van rijden een exacte wetenschap kan maken. Een Type R is geen reguliere Honda met een grotere motor en stijvere veren. Het is een feest van eerbiedwaardige detail-gekte.
Als een lichtgewicht achterbank, een titanium pookknop, een met de hand gebalanceerde motor, een skeletcarrosserie of dunnere geluidsisolatie het rijgedrag kunnen helpen verbeteren, dan is dat waarop Honda haar Type R-modellen trakteert, wat het ook kost – in geld of in manuren.
Je ziet bij ons een enkele keer weleens een grijs geïmporteerde, voor de Japanse thuismarkt (JDM) gemaakte Type R rijden zoals de kleine, uit 1997 stammende EK9 Civic, of de FD2-sedan, en een paar in Europa onbekende Integra’s. En de totaal waanzinnige NSX Type R. Had de S2000 roadster een Type R moeten zijn? Wij vinden van wel. Je ziet ze soms, maar veel te weinig om hen recht te doen.
Het begint allemaal in 1998 met de herkenbare vier koplampen van de DC2 Integra Type R, een waardige kandidaat voor de titel van best sturende voorwielaangedreven auto aller tijden. Hij was -vreselijk scherp, maar ook meegaand, -vergevingsgezind en communicatief.
De dunne banden en de kleine motor kunnen je al snel niets meer schelen, want hij gaat van 0 naar 100 km/u in iets meer dan zes seconden en de motor draait met graagte 8.000 toeren. Zelfs het geluid van de banden en het nerveuze weggedrag neem je voor lief.
Dat was het fundament, waarna de EP3 Civic de Type R-naam verder op de kaart zette. Er zijn daarna allerhande versies geweest, waaronder de Accord sedan, die misschien wel de ultieme camouflageracer was. De Airbus-achtige vleugel achterop kon je – als optie – namelijk ook weglaten.
Elk van Honda’s Type R-modellen was een prachtig gesponnen mechanisme dat een magisch accurate respons had. Ze voelen allemaal en altijd delicaat en strak aan, maar zijn onvermoeibaar en ongeveer zo onverslijtbaar als een pianosnaar. Hoewel de latere Civics met turbo een wat woester karakter hebben en meer grip -bieden, zijn ze nog altijd even gevoelig qua transmissie en onderstel.
Type R’s zijn altijd sterk, maar pas op voor roest en onregelmatig motoronderhoud, en zet geld opzij voor nieuwe rubbers om de ophanging lenig te houden. Verwacht zeker tussen de 10.000 en 15.000 euro kwijt te zijn voor een exemplaar van tussen 1998 en 2001.
Liever iets anders in de Type R-sferen? De Civic EP3 kun je kopen vanaf zo’n 5 mille, en dan heb je ook VTEC en 200 pk. Nieuwere exemplaren zijn te koop tot 15.000 euro
