Hyundai i20: 1e rij-indruk

TopGear reed onlangs met de nieuwe Hyundai i20. In het komende nummer vind je het complete verhaal, hier vast de highlights.

Testobject: Hyundai i20
Uitvoering: 1.2 HP i-Motion 5-deurs
Locatie: Malaga, Spanje
Weersomstandigheden: 21 graden, zon: leek wel lente

Wat reden we? 
De nieuwe i20 dus, de auto die het B-segment moet gaan opschudden. Ofwel, voor diegenen onder jullie die niet zo veel hebben met al die lettertoestanden: de auto waar de Renault Clio, VW Polo, Peugeot 208, Skoda Fabia, Alfa Mito, Opel Corsa, Ford Fiesta, Kia Rio en nog zo een paar duizend andere concurrentjes spontaan schoon ondergoed van aan zouden moeten doen. 

Beviel het?
We zouden bijna zeggen: natuurlijk. Hyundai is de laatste jaren serieus goed bezig, dus dat dit ding op zich prima in orde is: no-brainer. Hij ziet er prima uit – niet spectaculairs, maar wel fris en modern. We kennen merken die subtieler omgaan met het idee van een zwevend dak (Hyundai verft meteen de hele C-stijl zwart), maar het werkt wel om de auto visueel groter te maken. In het donker pik je de i20 er in één oogopslag uit: die hele wenkbrauw boven de koplamp, die zo ongeveer over de helft van de motorkap loopt, geeft een enorme bak licht en dat wekt de indruk van een enorme auto. Dat kán alleen maar tot teleurstelling leiden als je dan uiteindelijk ziet om wat voor autootje het gaat, maar toch. Nogmaals: niet subtiel, wel effectief.

Nog bijzonderheden?
Een paar. Opvallend is allereerst het interieur: ruim! Op de achterbank mag je zowel benen als een hoofd hebben, en bij de meeste concurrentjes moet je toch echt kiezen tussen die twee. De bagageruimte is riant (326 liter) en het dashboard ziet er bijzonder netjes, volwassen en ergonomisch verantwoord uit. Gezien de hinderlijke nadruk die veel fabrikanten tegenwoordig leggen op 'zo weinig mogelijk knoppen', waren we blij gewoon weer eens eenvoudig te vinden knopjes voor airco- en stereobediening tegen te komen. De materialen zijn prima in orde (de dagen van snackbar-plasticbakjes kunststofkwaliteit zijn definitief voorbij) en de verwerking al evenzeer. De handmatige vijfbak schakelt prima, stuur- en remgevoel zijn oké voor een auto als deze. Het enige dat echt tegenvalt is de motor, een 1.2 viercilindertje dat claimt 84 pk te hebben – als je de helft had gezegd hadden we het (bijna) ook geloofd. Het moet natuurlijk allemaal zuinig en schoon tegenwoordig, maar dit ding hebben ze zo afgeknepen dat je met een zwaar astmatisch geval onderweg bent. Typisch Hyundai-trekje trouwens, die 1.6 van de i30 heeft precies hetzelfde. Er is ook een (haha) 'low power'-versie met 75 pk, die je dus moet mijden als ebola. Het devies is dus: schakel je rot om de gang erin te houden, of wacht tot de zomer van 2015 als er een driecilinder éénliter turbootje komt dat er 100 pk tegenaan gooit. Dat zou beter moeten werken. De huidige motor is des te jammerder omdat het onderstel op het briljante af is: wat je ook voor malligheid uithaalt: nauwelijks overhellen, geen onderstuur, zelfs geen piepende bandjes: érg goed.

Welke modellen komen er, wat gaan ze kosten en wanneer staan ze in de showroom? 
Onze versie, dus met stomme motor, kun je per nu bestellen en volgende maand ophalen. Dat geldt ook voor de slappere en dus nog stommere motor. Er komt nog een diesel, en als gezegd komt er op termijn dus dat spannende driecilindertje dat de i20 recht zou moeten doen. Het begint allemaal bij de i-Drive, vanaf € 14.495, maar die heeft geen airco dus die wil je niet. Voor duizend euro zit die er wel op, maar die heeft nog steeds die 75 pk-motor dus die wil je ook niet. Voor nog eens duizend euro erbij (€ 16.495 inmiddels) heb je de 84 pk met airco (en led-dagrijlampjes, stuurwielbediening voor de stereo enzo, Bluetooth, cruise control, een smartphone-dockingstation voor je navi en een mega-irritant want zeer werkzaam Lane Departure Warningsysteem). Er kan natuurlijk nog van alles bij, veelal in de vorm van zeer betaalbare pakketten.

Nou, kom maar door met dat eindoordeel dan!
Het is een prima auto, die i20. Waar veel concurrenten de nadruk leggen op sportiviteit (Ford, Alfa, Citroën), ruimte (Skoda), moderniteit (de andere Fransen) of degelijkheid (VW) is het Hyundai gelukt een mooi totaalconcept neer te zetten. Waarvoor hulde. Alleen: hoewel we het zeer respecteren dat Hyundai als één van de weinige fabrikanten álles zelf wil doen, zouden we ze willen adviseren de motoren gewoon eens bij een van voornoemde concurrenten te gaan kopen, want daar blíjven ze de plank maar mis slaan. Jammer.