Je bent vast wel eens afgesneden op de snelweg of op een rotonde. Of je komt aan bij een kruispunt waar je voorrang moet verlenen aan verkeer van rechts. Je rolt rustig richting het kruispunt en een bestuurder met het ruimtelijk inzicht van een baksteen (excuses aan beledigde bakstenen) slaat linksaf en snijdt daarbij volledig over jouw rijstrook, waardoor jij op de rem moet.
En nu sta je stil, terwijl je in één soepele beweging het kruispunt op wilde draaien. Nu kost het je meer tijd, meer brandstof en moeite. Niet boos zijn: de bestuurder deed het niet omdat hij volstrekt te lui was om twee seconden later in te sturen. Mensen die bochten afsnijden lijden aan een ernstig gebrek aan ruimtelijk inzicht. Het is niet hun schuld: zo zijn ze geboren. Om een beetje begrip voor ze te kweken, schetsen we hierbij een dag uit het leven van mensen die bochten afsnijden bij kruispunten. Of laten we het bij een ochtend houden. Dat is al erg genoeg.
Het leven van mensen die bochten afsnijden bij kruispunten
De inzichtelijk uitgedaagde figuur ligt in bed naast een – om onbekende redenen – teleurgestelde partner. Hij dacht gisteravond zijn telefoon aan de stekker te hebben gehangen, maar deze blijkt ernaast te liggen en dus niet opgeladen te zijn. Gelukkig staat er ook een conventionele wekkerradio op zijn iets te ver weg geplaatste nachtkastje; na vijf keer misslaan denkt hij de snooze-knop te pakken te hebben. Twee uur later ontwaakt hij en stapt hij met het verkeerde been uit bed. De tijd ontbreekt om verkeerd in te kunnen schatten of het brood in de broodrooster past.
Geen ontbijt dus, want de arme ziel moet naar zijn auto die drie straten verderop staat. Dat ruim zes meter grote vak voor het huis was immers écht te klein. Hij schraapt met zijn koffertje langs de bumper, grijpt naast de deurgreep en stoot zijn hoofd bij het instappen. Na al deze misère gaat hij op weg naar zijn werk, waar hij bij het kruispunt in kwestie aankomt en, inderdaad, de bocht te krap neemt en jou afsnijdt. Vervolgens schampt hij een slagboom en rijdt hij zijn voorbumper aan diggelen tegen het muurtje naast zijn parkeerplek. Zucht, dat wordt het zoveelste moeilijke telefoontje naar de leasemaatschappij.
En ondertussen zit jij hem maar uit te foeteren. Voel je je nu schuldig? Terecht.
Reacties