Mercedes VRC is een vergeten concept

Oei, wat een appetijtelijk hapje uit de jaren negentig. Je kijkt naar de Mercedes Vario Research Car, die vier auto’s in één was. Binnen enkele minuten – en met wat hulp – veranderde de auto van carrosserievorm. De Mercedes VRC was het Zwitserse zakmes onder de auto’s. Mercedes probeerde antwoord geven op de vraag ‘hoe kan één auto voor alle gelegenheden worden ingezet’. Pas wat jaren later vonden ze het echte antwoord: de SUV.

Om naar het kantoor te rijden, zo bedacht Mercedes, voldeed een coupé uitstekend. In het weekend wilde je misschien met de labrador achterin gaan wandelen, en toverde je de Mercedes VRC om tot stationwagen. Meurde het beest nogal, dan kon je er beter een pick-up van bouwen. In de zomer was een versie zonder dak de aantrekkelijkste optie. Alle versies hadden overigens maar twee deuren aan de zijkant. De ombouwtijd was officieel een kwartier.

De Mercedes VRC wisselde snel

Elk dak woog dankzij het gebruik van composieten (CFRP) tussen de 30 en 50 kilo en het zat op acht punten vast. In het geval van de station moest er bijvoorbeeld nog een ruitenwisser en een sproeier worden aangesloten. Het wisselen zou je trouwens niet zelf doen. Mercedes had bedacht dat je de auto zou huren en zo nu en dan bij de dealer langs zou rijden voor een nieuwe carrosserievorm. Een monteur zou dan de boel wisselen terwijl jij met een bakje koffie de nieuwste TopGear zou lezen in de showroom.

De Mercedes VRC haalde het nooit tot de showrooms, maar onderliggende techniek wel. De VRC was een manier om de voorwielaandrijving te testen, die daarna zijn weg vond naar de nieuwe A-klasse in 1997. Het idee dat je geen auto bezit, maar via een abonnement huurt, slaat nu pas een beetje aan. Lync & Co, een zustermerk van Volvo, wil zoiets gaan aanbieden in Europa. Helaas nog geen wisselbare carrosserievormen.