Nederlanders rijden met Golf 2 naar Indonesië

Een ritje vanuit de randstad naar Groningen is voor velen al genoeg om ‘roadtrip!’ te roepen om vervolgens te kibbelen wie de shotgun-positie krijgt. Maar het kan nog gekker. En daarna kan het nog gekker. En dan komt er een hele tijd niets. En dan komen deze twee Nederlanders.

Nick en Beernt vertrokken in maart vanuit Nederland in hun Volkswagen Golf 2 Diesel met 55 pk (of wat er nog van over is). Het duo verwacht begin november in Indonesië aan te komen. Bij vertrek gaf de teller al 320.000 kilometer aan, en aan het einde van de reis kun je daar gerust 40.000 kilometer bij optellen. Ze hebben nog zo’n 5.000 kilometer te gaan. Toen de eerste eigenaar in 1991 de sleutels kreeg van zijn gloednieuwe Golf, had hij waarschijnlijk niet verwacht dat ie 26 jaar later in Indonesië zou staan.

De bizarre roadtrip ging al door Duitsland, Polen, Litouwen, Letland, Estland, Rusland, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Oezbekistan, Turkmenistan, Iran, Pakistan, India, Nepal, Myanmar, Thailand en Laos. De oude Golf 2 houdt het – op zo’n twintig lekke banden na – verrassend goed vol. Zelfs een botsing met een Audi Q7 in Polen was niet genoeg om de Golf 2 het graf in te sturen. Maar autopech is nog de minste van de kopzorgen. We stelden het avontuurlijke duo wat korte vragen.

Wat is het grootste obstakel bij een reis als deze?

‘Autoproblemen lossen we altijd wel op met de lokale monteurs, wat geweldig is. Maar papierwerk is lastig en neemt vaak meer tijd in beslag’, zegt Nick. ‘Bijvoorbeeld het visum voor Pakistan: dat kun je alleen aanvragen in je eigen land. Althans, het kan wellicht wel in het buitenland, maar dat is een heel gedoe en kost zeker zes weken. We hebben in Nederland de visa voor Rusland, India, Pakistan en Oezbekistan geregeld. Echter betekende dit wel dat we een bepaalde tijdsplanning moesten maken.’

‘Het visum voor India gaat namelijk in zodra je het ontvangt. Dus hadden we zes maanden de tijd om India binnen te gaan en te verlaten. We zijn zelfs een dag te laat uit India vertrokken en dat leverde ons bijna een probleem op. Uiteindelijk lieten ze ons wel gewoon gaan, omdat het maar om één dag ging.’

‘Thailand is nog erger. Daar worden geen auto’s meer toegelaten uit andere landen, omdat er in het verleden veel Chinezen binnenkwamen die hun eigen camper meenamen en niks uitgaven. Ze maakten veel troep in het land en de economie werd er niet beter op. We hebben de auto tien dagen op de grens van Myanmar moeten laten staan omdat het papierwerk voor Thailand nog niet in orde was.’

Waar slaap je onderweg?

‘We proberen zoveel mogelijk te kamperen, aangezien we dat leuk vinden – en we hebben alle uitrusting bij ons. We kunnen drie weken overleven op onze voorraad blikvoedsel. Hostels en homestay doen we ook, in steden en kleine dorpen. De plekken zijn verrassend schoon. De Pamir Highway en Wakhan Valley zijn absoluut het hoogtepunt tot nu toe. Al hebben we ook erg genoten van Kirgizië. Schitterende natuur.’

Hoe reageren de mensen daar?

‘Prachtig. De reacties in de landen tot nu toe zijn ongelooflijk. Mensen zijn behulpzaam en aardig. Ze helpen je als je vragen hebt en geven advies. Er zijn ook mensen die toeteren en vervolgens hun duim opsteken. We zijn in Kirgizië zelfs door vreemden aan de kant gezet. Een auto achter ons seinde dat we moesten stoppen, en dat deden we. Twee mannen stapten uit en liepen naar ons toe. Ze begroetten ons aardig en vroegen vervolgens of ze de auto konden kopen. We vertelden dat we er nog niet klaar mee zijn. Geweldig.’

Wat gebeurt er met de auto na de reis?

‘We denken dat we begin november in Indonesië zullen aankomen. We willen de auto daar doneren. Het verschepen naar Nederland kost 2.500 euro en dat hebben we niet. Maar het zal vermoedelijk een emotioneel afscheid worden.’ Het is maar goed dat ze niet deze Golf Diesel hebben gepakt.

Benieuwd naar het avontuur? Volg Driving The Scenic Route op Facebook of Instagram. Oh, en via TopGear Nederland op Facebook houden we je natuurlijk ook op de hoogte.