Porsche 911 Carrera GTS (+ video)

In hun zoektocht naar de perfecte sportauto wil het nog wel eens voorkomen dat Porsche zichzelf zomaar ineens keihard overtreft. Vaak als dit gebeurt, zijn de letters ‘GTS’ in het spel.

‘Welk jaar is het?’ De man in de aftandse pick-up kijkt ons met grote ogen aan. Hij is z’n verstand niet verloren; hij doelt op de vuurrode machine waar we enkele gallons spotgoedkope benzine in staan te pompen. We kijken niet vreemd op van de vraag, het gaat hier om een 911 en die ziet er tenslotte al 50 jaar hetzelfde uit. ‘Het nieuwste’, antwoorden we. ‘Wauw. Dat is geweldig, man. Ik droom van die auto.’ Hij geeft z’n luie V8 de sporen en vertrekt, niet bereid om een stel raar pratende Europeanen met z’n droom aan de haal te zien gaan.

Amerikanen houden van Porsches. Sinds James Dean hier de circuits en de buitenwegen bedwong – en uiteindelijk de buitenwegen hem – is het merk onlosmakelijk verbonden met het zonnige Californië. Reden voor Porsche om de nieuwe 911 GTS, die als coupé of cabriolet en met twee of vier aangedreven wielen verschijnt, hier aan de wereld voor te stellen. Een dag eerder zagen we ‘m z’n wereldpremière beleven op de beursvloer van de Los Angeles Autoshow; vandaag staan we ‘m vol te tanken. We zijn er vaak snel bij, maar dit slaat toch wel alles.

Het reisdoel vandaag: het circuit van Willow Springs, een klein racecomplex op de droge vlakten ten noorden van Los Angeles. Weet je nog dat Jeremy, Richard en James een spelletje laser-tikkertje hielden met een LFA, een Viper en een Vanquish, op de hielen gezeten door twee gevechtspiloten in razendsnelle Marchetti-vliegtuigjes? Dat was hier. Verder bevindt Willow Springs zich vlakbij Edwards Airforce Base, waar TopGear ook wel eens een en ander heeft opgenomen. Al zijn we hier zelf nog nooit geweest, het is alsof we thuiskomen.

Mede verantwoordelijk voor dat gevoel is de 911 waarin we zitten. Het is een Carrera GTS coupé met achterwielaandrijving en een handbak, de versie die je wilt als je uit bent op de meest plezierige, wellicht de meest authentieke 911 die Porsche momenteel aanbiedt. Natuurlijk voelt ie vertrouwd: de verschillen met de standaard 911 zijn subtiel, hoewel talrijk. Op papier is dit de auto die de brug slaat tussen de Carrera S en de meer circuit-georiënteerde GT3. In feite is het een S met wat extra vermogen en precies de juiste opties, voor aanzienlijk minder geld dan het zou kosten om een standaard auto zo aan te kleden. Gevoelsmatig is het de 911 die ontstond toen de leider van de hoogste roedel Porsche-ingenieurs resoluut met zijn potlood op tafel tikte, opstond en zei: kom op jongens, we gaan er nog even vol tegenaan. Net als bij de Cayman en Boxster – en net als bij de vorige generatie 911 – is ook deze GTS een van de zeldzame auto’s waarbij alles op z’n plek valt en ieder detail klopt.

Met een volle tank verlaten we de stad Pasadena en zetten we koers naar het nabijgelegen Angeles National Forest, waar we een verzameling regelrechte fantasiewegen treffen. Amerikanen rijden alleen rechtdoor, zo wil het cliché; wie dat ooit bedacht, was hier nog niet geweest. Mocht je je toevallig eens in de buurt van het Bouquet Reservoir bevinden, ten westen van Palmdale, neem dan om het even welke weg – de korte maar krachtige Spunky Canyon Road bijvoorbeeld – en geniet je gek. Oh, en mocht je al kirrend van de pret staande worden gehouden vanwege al te uitbundig rijplezier, dan heb je de tip niet van ons.

We treffen het vandaag, want er is hier niemand die ons staande wil houden. Sterker nog: er is helemaal geen verkeer. Alleen hemelse bochten, de 911 GTS en wij. We dansen innig met het rechtopstaande stuurtje, dat de lichte voorkant puntig plaatst waar hij moet zijn en voorzichtig vertelt hoe dat er precies aan toe gaat. Elektrische stuurbekrachtiging: we zullen er altijd een zweempje kritiek op blijven hebben vanwege de inherent minder eerlijke feedback ten opzichte van een ouderwets hydraulisch systeem. Maar allemachtig, het wordt niet veel beter dan in deze Porsche.

'De GTS dankt ons op z’n blote Pirelli’s dat we hem loslaten'

De 911 GTS kent een aangepast onderstel ten opzichte van andere Carrera’s. De achterwielaandrijvers krijgen de grotere spoorbreedte (en bijbehorende bredere heupen) die gewoonlijk voorbehouden zijn aan de versies met vierwielaandrijving en iedere GTS heeft PASM – actieve dempers – gecombineerd met veren die de auto 10 millimeter lager bij de weg leggen. Het effect dat dit heeft op het unieke weggedrag dat elke 911 kenmerkt, illustreert perfect wat de GTS is: nét iets scherper, nét iets fijnzinniger in z’n actie, reactie en communicatie. Voor de echte fijnproever is er het PDCC-chassis dat de rolbeweging van de carrosserie in bochten aanvoelt en compenseert. Als je één optie op je 911 GTS bestelt, zorg dat het deze is.

Ben je ongevoelig voor de lokroepen van de dubbele koppelingen en kies je de handgeschakelde zevenbak – met bliksemsnel automatisch tussengas als je terugschakelt – dan rust Porsche je auto altijd uit met een mechanisch sperdifferentieel en torque-vectoring. Dit is een regelrecht feest, niet alleen als het je bedoeling is om elke stille rotonde driftend te nemen, maar ook als je onderweg in een fijne serie bochten ineens wat zand of blaadjes tegenkomt. Ga je toch voor de zeventraps pdk-automaat, dan zijn de ingebouwde behulpzame hardrij-goden nog assertiever en helpt een elektronisch bediend variabel differentieel de aandrijfkrachten juist te verdelen. Oftewel: je lacht hard om zand en blaadjes.

Als bij elke 911 kijk je even op van de uitgebreide reeks knopjes wanneer je voor het eerst achter het stuur plaatsneemt. Wat valt er hier allemaal in te stellen? En is het dan allemaal wel goed ingesteld? Na een beetje spelen merk je al snel hoe het werkt: onafhankelijk van de verschillende rij-modi, waarvan Sport (zonder Plus) de fijnste besturing en gasrespons geeft voor normaal straatgebruik, kun je de hardere instelling van het onderstel in- of uitschakelen, net als de stabiliteitscontrole en de dempende klepjes in de speciaal voor de GTS aangepaste sportuitlaat. Wat betreft dat laatste: bezint eer ge begint, want de GTS laat een werkelijk gênante hoeveelheid geklapper en gerochel horen als je de boel open hebt gezet. Het galmt tegen de rotswanden en bezorgt ons een grijns die breder is dan ons gezicht, maar als je ’s avonds laat op deze manier je eigen straat binnenrijdt, maak je vijanden.

Na een lange, rechte rit door uitgestrekte leegheid met de GTS in z’n comfortabele stand – die indruk maakt vanwege de heerlijke transformatie van springerig naar lijzig zonder de hint naar z’n potentieel te verliezen, alsof de topsporter ineens vijftig jaar ouder is geworden en met een glinstering in z’n ogen murmelt over zijn mijlpalen – komen we aan bij Willow Springs. Het korte baantje drapeert zich over de heuvels en nodigt uit tot hardhandig spelen, aangezien er, op een paar kippengaashekjes en een enkele met golfplaten betimmerde hut met vlaggetjes na, maar weinig is wat je kunt raken. We sturen de pits in en wachten op het signaal.

Uiteraard is dit het moment om standje Sport Plus in te schakelen en alle elementen in de opperste staat van paraatheid te brengen. We zetten de rugleuning een fractie naar voren, stellen het stuur iets bij en merken hoe een ideale zitpositie ook alweer moet zijn. Groen licht: we trappen de gewichtige koppeling in, klikken het trefzekere pookje in z’n één en geven gas.

De 911 GTS dankt ons op z’n blote Pirelli’s dat we hem loslaten en laat z’n motor in de toeren klimmen alsof er een pot goud in het rode gebied te vinden is. De hoeveelheid extra pk’s ten opzichte van de Carrera S is misschien bescheiden – 30 stuks – maar het voelt alsof ze zich van meet af aan harder in het zweet werken. De manier van versnellen is geleidelijk, krachtig en verslavend. De balans die de gehele auto tentoonspreidt als je stuurt, is haast natuurlijker dan je eigen ademhaling, die overigens stokt zodra je doorkrijgt hoe veel snelheid je mee een bocht in kunt nemen.

De gloeiende stukken rubber kletteren door onze wielkasten als we zo hard we durven door de ruime rechtse Rabbit Ear-bocht knallen. De GTS geeft geen krimp en smeekt om meer. We smijten ‘m door de korte, steile wendingen op de zogeheten Balcony-sectie van de baan, denderen bergaf, hard remmend voor een gladde linkerbocht, waarna we vaart maken op weg naar Monroe Ridge, een knikje naar rechts met een hoog punt erin. De 911 wordt licht en vindt wiebelend z’n grip terwijl we vol door-accelereren, de glooiende Wing’s Leg op. Een technisch lastige, lange doordraaier brengt ons terug op het start/finish-gedeelte.

Het rode gevaarte laat ons glunderend en mijmerend achter terwijl we nadenken over het waanzinnige stukje evolutie dat hij belichaamt, over de kundige mannen en vrouwen bij Porsche die precies hun vinger wisten te leggen op wat er nog tussen de Carrera S en de GT3 ontbrak: een auto die je elke dag meer dan tevredenstelt in alles wat je maar met ‘m wilt aanvangen. Die kraakhelder schittert in een woonwijk, op een achterafweggetje, in de file en op een circuit. De doodeng-briljante alleskunner, de sportieve kameleon van dit moment, heet 911 GTS, en we mogen best even een momentje nemen om dankbaar te zijn voor zijn bestaan.

Porsche 911 Carrera GTS Coupé

18/20

Motor

3.800 cc

zescilinder boxer

430 pk / 440 Nm

Aandrijving

achterwielen

7v handbak

Prestaties

0-100 km/u in 4,4 s

top 306 km/u

Verbruik (gemiddeld)

9,5 l/100 km

223 g/km CO2

G-label

Afmetingen

4.509 x 1.852 x 1.295 mm (l x b x h)

2.450 mm (wielbasis)

1.425 kg

64 l (benzine)

125 + 260 l (bagage)

Prijzen

NL € 146.042 (25%)

BE € 120.758

Het vonnis

Is dit de beste 911 van het moment? Wat ons betreft wel. Niet zo hardcore als de GT3, niet zo bruut als de Turbo, maar de meest geslepen versie van een juweeltje: om meer hoeven we eigenlijk niet te vragen