Rory Reid over Roborace

De Formule 1 is weer bezig en het lijkt erop dat alle ingrediënten voor een fantastisch seizoen aanwezig zijn. Een boze Lewis Hamilton die ‘zijn’ titel terug wil, een competitief Ferrari en nieuw ontworpen wagens om het veld dichter bij elkaar te brengen. Op papier moet je er opgewonden van raken, maar de waarheid is dat ik mezelf schrap zet voor weer een seizoen vol zondagmiddagdutjes.

Als rechtgeaarde racefan zou ik me kunnen wenden tot de MotoGP of een rallykampioenschap, maar ik heb mijn oog op iets anders laten vallen, en wel het racen zonder coureurs. Een competitie onder de naam Roborace belooft ons autonome racewagens die de strijd aangaan zonder personen aan boord. Jazeker: machine versus machine – zonder mensen die in de weg zitten.

Klinkt… saai.

Het nieuwste prototype ziet er fantastisch uit. Sterker: het is een van de mooiste automobiele creaties die ik ooit heb gezien. Al is het gebrek aan een cockpit visueel verwarrend. Het is ook een van de slimste. Hij wemelt werkelijk van de sensoren – radar, lidar, ultrasoon, acceleratiemeters en camera’s – die zijn ontworpen om het circuit en andere wagens te herkennen, en om z’n eigen bewegingen te regisseren.

Het doel is om maximaal twintig autonome Robocars coureurloos te laten strijden op circuits overal ter wereld, waarbij de races de support-act moeten vormen van de Formule E-races. Veel autoliefhebbers zullen me, en dat snap ik, een idioot vinden. Als je je in dat kamp bevindt, zul je blij zijn om te weten dat mijn gewaardeerde collega’s van TopGear-tv dat ook vinden, maar ik denk dat Roborace heel veel potentie heeft.

Zitten er nog voordelen aan?

Zonder mensen aan boord zullen de auto’s harder kunnen rijden, grotere risico’s kunnen nemen en deel kunnen uitmaken van een potentieel opwindender race. Stel je voor: circuits die niet langer duffe chicanes zullen hebben, alleen maar om de coureurs langzamer te laten rijden voor hun eigen veiligheid. Je kunt het hele boek met regels verscheuren en de auto’s toestaan om veel meer te bewegen om hun positie te verdedigen. Of je laat ze enorme loopings maken. Je kunt zelfs plots opduikende obstakels introduceren, zoals robot-herten die ineens de baan oversteken. Of wapens.

Het gaat niet om Alonso tegen Hamilton, of Verstappen tegen Vettel. En het gaat zelden om de strijd tussen teamgenoten, omdat de teams te angstig zijn voor de gevolgen om een onderlinge strijd toe te staan. Het is zelfs vaak lastig om een individuele coureur te beoordelen op zijn merites, omdat hij meestal ofwel zijn auto spaart om de finish te kunnen halen, ofwel rijdt volgens de instructies van zijn ingenieurs.

En als het tegenvalt?

Zelfs als Roboracing verschrikkelijk zou blijken te zijn, dan is het waarschijnlijk niet erger dan de huidige Formule 1. Daarbij biedt het een groot voordeel: de techniek voor het autonome rijden op de openbare weg kan er gaandeweg mee worden verbeterd. Een van de doelen van het kampioenschap moet zijn dat ingenieurs te weten komen hoe autonome auto’s zich op de grens gedragen, terwijl er om hen heen chaos heerst. Hoe sneller we auto’s zonder bestuurders loslaten in een gecontroleerde omgeving, hoe sneller de openbare weg een veiliger plek voor ons allemaal zal zijn.

Uiteraard wil ik hiermee niet zeggen dat de Formule 1 verwezen moet worden naar de mestvaalt. Het is immers een mooi spektakel. De start is altijd mijn favoriete moment, samen met het middengedeelte tussen de eerste pitstop en de laatste tien ronden, want dan kan ik fijn een dutje doen.

En ja, natuurlijk moeten er coureurs zijn in de auto- en motorsport. Stel je toch voor dat grootheden als Senna en Schumacher nooit de kans hadden gehad om hun talenten te laten zien: de wereld zou er niet fraaier op zijn geworden.

Toch vind ik dat de robots ook een eerlijke kans moeten krijgen. Schitterende machines die met dik 300 km/u een strijd uitvechten waarin vrijwel alles is toegestaan? Met loopings? Terwijl ze robot-herten met zelfmoordneigingen moeten ontwijken? Dat wil toch iedereen zien?