Dit is de snelste kruiwagen ter wereld (en dat idee ontstond uiteraard in de kroeg)

Het werd een keer tijd dat de nederige kruiwagen een plek in de annalen der gemotoriseerde sporten zou krijgen. Aldus niemand. Behalve Dylan Philips… Het is een beetje zoals, eh, rijden op een motorfiets, toch?’ ‘Nou, het is meer zoals het duwen van een kruiwagen. Alleen probeert de kruiwagen je nu dood te maken.’

Twee keer eerder hebben we het genoegen mogen smaken om de houder van een wereldsnelheidsrecord te interviewen. Dylan Thomas is de derde, na straatautogrootmeester Andy Wallace en Andy Green, die doodleuk door de geluidsbarrière ging. Dylan is anders: hij bouwde zijn snelheidsmonster helemaal zelf.

De kruiwagen is van het merk Haemmerlin

In zijn werkplaats, verstopt in de diepste diepten van Pembrokeshire, schroefde hij een 8 pk sterke Honda SJ100 ‘Bali’-scootermotor op een nietsvermoedende Haemmerlin-kruiwagen. En zo creëerde deze 38-jarige Welshman een stuk tuingereedschap dat op de RAF Elvington-landingsbaan een gemeten gemiddelde snelheid bereikte van 84,61 km/u. Waarmee hij de snelste kruiwagenbestuurder ter wereld werd.

‘Ik had nooit verwacht dat dit zo groot zou worden’, geeft Dylan toe. ‘Er gebeurt zoveel in de wereld, dan verwacht je toch niet dat een beetje gerommel met een kruiwagen ook maar enige reuring teweegbrengt?’

Hoe kwam hij in hemelsnaam op dit idee? ‘Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in techniek, hoe dingen werken, maar het heeft lang geduurd voor ik mijn eigen kleine niche had gevonden’, zegt hij schouderophalend. ‘Om me comfortabel genoeg te voelen om iets niet-cools als dit te gaan doen.’ De meeste TG-lezers zullen het erover eens zijn dat dit verre van niet-cool is, maar goed.

Het idee ontstond in de kroeg

‘Zoals alle beste en slechtste ideeën begon het allemaal in de pub. Ik had het idee om een scootermotor op een kruiwagen te schroeven en er gewoon een beetje lol mee te hebben. Het was niet eens bij me opgekomen dat er voor dit soort dingen ook wereldrecords waren. Toen ik hem had gebouwd, kwam in de pub de vraag bovendrijven of er misschien een Guinness-wereldrecord voor zou bestaan…’

Om aan een officiële snelheidspoging mee te kunnen doen, moet de kruiwagen zijn gebouwd volgens de NORA 92-standaard, met een kill switch (dodemansknop), verfmarkeringen op bevestigingspunten om er zeker van te zijn dat er niets loszit en zelfs een hydraulische demper op de handvatten om een eventueel terminale tank slapper (kruiwagenklapper?) te voorkomen.

‘Het wiebelt nog steeds hoor, in het “stuur”’, grinnikt Dylan. ‘Als je een motorfiets zou bouwen met een frame met deze geometrie zou het de lelijkste motor ter wereld zijn. Dan zou je een voorwiel hebben dat 10 centimeter vóór de voorvork lag. Dus ja, die stuurdemper helpt een beetje, maar het grootste punt is afremmen.’ Niet in de laatste plaats omdat er geen remmen zitten op de kartwieltjes aan weerszijden van de zelfgebouwde ‘trolley’ waar Dylan op knielt. Alleen het aangedreven voorwiel behoudt zijn scooterrem.

Dylan weet dat dat de grootste uitdaging is die hij moet oplossen met de volgende versie: de remmen. En het sturen. Dat is zo goed als onmogelijk omdat hij gedwongen wordt om zijn ellebogen zo hoog te houden. Daarnaast: boven de 80 km/u gedraagt de kruiwagen zich als een vleugel en probeert hij op te stijgen. Oh, en de gewichtsverdeling is ook wat moeizaam – die cilinder onderin is niet de brandstoftank, maar een oude brandblusser gevuld met nat zand, als ballast om de boel nog een béétje stabiel te houden.

De volgende generatie van Dylans snelheidskruiwagen zal op die plek een motor hebben (‘een middenmotor, snap je?’) die met een ketting het voorwiel aandrijft, plus remmen op alle wielen. Dylan is terecht trots dat dit geen racemachine is die toevallig op een kruiwagen lijkt. Het ding is 100 procent tuincentrum. ‘Als je de motor zou verwijderen en de achterkant eraf zou schroeven, kun je hem zo weer op de bouwplaats gebruiken.’

Maar Dylans doe-het-zelf-praktijken beperken zich niet tot dit project. Verspreid over zijn werkplaats staan onder meer een motorfiets die zo uit Mad Max lijkt te komen, aangedreven door de (enorme) motor van een cementmolen uit 1952; een ander bouwsel van onderdelen van een Chinese motorfiets die hij uit een rivier heeft getrokken; en ‘Project Dear Oh Deere’, een mix tussen een zitgrasmaaier en de 110 pk sterke V-twin van een Honda Fireblade superbike.

Het dient allemaal een goed doel – maan-delijks houdt Dylan een soort ‘open huis’ waarmee hij geld inzamelt voor de DPJ Foundation, die zich bekommert om het geestelijk welzijn in de agrarische sector in Wales. Nu hij met eigen geld heeft bewezen dat het concept werkt, hoopt hij op sponsoren voor zijn volgende bouwsel. Hij heeft daarvoor al een nieuwe kruiwagen gekregen.

En die zal hij nodig hebben: daags nadat we Dylan voor dit artikel spraken, kreeg hij het bericht dat in de VS de lat hoger was gelegd. John Loghry uit Iowa had zijn gemotoriseerde kruiwagen naar maar liefst 88,51 km/u weten te krijgen, waarbij hij geld inzamelde voor Vietnam-veteranen. Het antwoord van de Welshman wordt aangedreven door en woeste 28 pk en haalt naar verwachting meer dan 110 km/u. Het is waar: de pan-Atlantische liefdadigheidskruiwagenrace is in volle gang.