Waarom de Sunoco Porsche 917/30 een legende is

Sunoco, Roger Penske en zijn coureur – de bedachtzame en veelzijdige Mark Donohue – blijven een heilige drie-eenheid voor autosportfans. Een uitdossing en een auto definiëren elkaar, en zelden was dat meer het geval dan met de Porsche 917/30.

De Can-Am (Canadian American) Challenge Cup was berucht vanwege het gebrek aan regels, en zelfs tegen die wilde achtergrond was de 917/30 een koppig beest. Hij werd aangevuurd door een 5,4-liter twin-turbo twaalfcilinder, goed voor circa 1.100 pk onder 1,3 bar turbodruk, maar in staat tot 1.500 pk. Gezien het feit dat hij maar 800 kilo woog, waren de ­prestaties levendig te noemen. Hij werd zelfs niet gehinderd door de 400 liter brandstof die hij volgetankt meezeulde.

Een dominante raceauto

De 917/30 won zes van de acht wedstrijden in het Can-Am-kampioenschap van 1973. Ook de bovenstaande foto is een van zijn overwinning. Hier was hij op weg om de Can-Am-race op Road America te winnen op 26 augustus 1973.

De organisatie vond de auto zo ­dominant dat ze een limiet stelde aan het brandstofverbruik, waarna Porsche zich terugtrok uit de competitie. In 1975 zette Donohue een record toen hij Talladega bedwong met een gemiddelde snelheid van 355,7 km/u. Een week later, terug van zijn pensioen om voor Penske te gaan racen in de F1, crashte hij door een klapband in de training voor de Oostenrijkse GP. Hij stierf een paar dagen later aan een hersenbloeding.