TT Isle of Man: Ride on the Edge review

Het is maar goed dat levensverzekeringen geen no-claimkorting hanteren. Minus een eeuw aan schadevrije jaren loopt flink in de papieren. De eerste paar uur TT Isle of Man: Ride on the Edge bevatten een hoop pijnlijke belletjes naar de pixelvrouw en pixelkinderen van onze coureur. Al waren het uiteindelijk waarschijnlijk geautomatiseerde WhatsAppjes: ‘Het is weer zo ver, groetjes.’

Zonder enige baankennis of superbike-ervaring door de straten van het eiland Man scheuren met één knie omlaag, is zelfmoord. Dat aspect heeft TT Isle of Man: Ride on the Edge in ieder geval goed onder de knie.

Het hele concept van de TT Isle of Man is sowieso volslagen idioot: laten we met hypercar-snelle superbikes met 300 km/u door dorpsstraten en over N-wegen vliegen. Het klinkt als iets wat puur bedacht is voor een racegame als GTA of Saints Row.

Toch begon het echt met the real deal – en pas na meer dan honderd jaar (eerste TT was in 1907) komt het spel. Normaal laten we motorspellen al snel links liggen, maar in het geval van TT Isle of Man: Ride on the Edge kunnen we er onmogelijk omheen.

Dus hoe is TT Isle of Man: Ride on the Edge?

Al na enkele meters merk je dat de snelheidssensatie geweldig is. De wind ruist langs je helm en de bomen, lantaarnpalen en stoepranden vliegen op een knotsgek tempo voorbij. Het bevestigt nogmaals hoe getikt de coureurs zijn die hier in het echt aan meedoen.

Volledige rondes rijden zonder je digitale coureur als een slappe lappenpop om een stroompaal te vouwen, is aan het begin lastig. Het duurt even om het rijden onder de duim te krijgen voor de leek, maar het is zeker niet onmogelijk. Ook de niet-motorrijder kan van dit spel genieten.

Levendig

De zakraket voelt levendig en luistert niet enkel naar de input van de controller, maar ook naar de natuurwetten; je moet goed opletten wat je doet, anders schiet ie onder je vandaan. Het hobbelige wegdek zorgt voor akelige verrassingen – zeker als je met snelheden van ver in de drie cijfers van de grond komt. Soepel en gecontroleerd rijden is het devies.

De 60 kilometer lange Snaefell Mountain Course (zo heet het circuit over het eiland Man) is tot in detail verwerkt in het spel en ziet er prachtig uit. Het is een plezier om over het eiland te jakkeren – al zul je er weinig van mee krijgen. Je zit op het puntje van je stoel en concentreert je op niet doodgaan.

Het duurt even voordat je het volledige parcours in de smiezen hebt, maar mocht je bang zijn dat je je gaat vervelen: de makers verwerkten ook andere stratencircuits uit Engeland in het spel ter afwisseling. Er is zelfs een update onderweg (gratis) met zijspannen, mocht je de superbikes op een zeker moment onder controle hebben.

Dus, kopen?

Zelfs als je niets met motorrijden hebt, moet je ontzag hebben voor de belachelijke race over het eiland Man. De absolute dwaasheid van de TT Isle of Man is uitstekend vertolkt in het officiële spel. Het is bovendien uitdagend en vermakelijk. Dus ja: wil je even wat afwisseling van de grote lading autoracegames, check dan zeker even TT Isle of Man: Ride on the Edge.