Wat is er precies aan de hand bij McLaren? En gaat het nog wel goed komen?

Op het eerste gezicht heeft McLaren alles. Een rijke historie met daarin misschien wel de meest iconische straatauto ooit gebouwd, negen constructeurstitels in de Formule 1… En een persoonlijk verhaal dat begint met nederige wortels, uitmondt in heroïsche successen met krankzinnige Can-Am racers en eindigt in wrede tragedies. Het merk domineert momenteel weer op het hoogste niveau van de motorsport en heeft net aangekondigd terug te keren naar Le Mans, in de hypercar-klasse. Oh, en de 750S is een van de beste supercars ooit gemaakt. Een droom, toch?

Toch is McLaren zojuist overgenomen door Forseven. ‘Forseven?’, hoor ik je denken. Precies. Op LinkedIn staat trots te lezen dat Forseven ‘onvergetelijke auto’s ontwikkelt die Britse luxe combineren met visionaire technologie – voor altijd’. En inderdaad, niemand is die auto’s vergeten. Meestal omdat het bedrijf er nog geen enkele heeft gebouwd.

Gaat McLaren elektrische auto’s maken?

Forseven is eigendom van CYVN Holdings, een investeringsfonds gesteund door de regering van Abu Dhabi, dat recent ook McLaren Automotive heeft overgenomen. Het telt 700 medewerkers, heeft een technologieovereenkomst met het Chinese merk Nio, is bemand met voormalige topfiguren van Jaguar Land Rover en wordt door de Financial Times omschreven als ‘een Britse start-up die volledig inzet op elektrische auto’s’.

Zakt je broek al af? Bij mij wel. Eerlijk is eerlijk, er moest iets gebeuren. De afdeling straatauto’s van McLaren verbrandt al jaren geld en de vorige eigenaar (het Bahreinse staatsinvesteringsfonds Mumtalakat) heeft na zo’n 1,8 miljard euro aan investeringen de handdoek in de ring gegooid. Het was zó nijpend dat McLaren zijn iconische hoofdkantoor moest verkopen en terughuren om nog wat kapitaal los te krijgen.

Waarom al die chaos?

De volledige verklaring is ongetwijfeld complex, maar je kunt het in simpele termen samenvatten: te veel modellen in de beginjaren, veel betrouwbaarheidsproblemen, overaanbod en te veel eenheidsworst qua design. Het gevolg: historisch lage restwaardes vergeleken met de speciale modellen van Ferrari of Porsche. En het is bijzonder lastig om het vertrouwen van kopers terug te winnen als zelfs briljante auto’s als de 750S binnen een paar weken voor de helft van hun nieuwprijs op de markt staan.

Hoe los je een dergelijk McLaren-vormig probleem op? Ik heb geen idee. Maar de geruchten die rondgaan op de donkere uithoeken van het internet wijzen erop dat Forseven denkt het ei van Columbus gevonden te hebben in… een elektrische SUV. Tja, waarom ook niet. Het heeft voor niemand anders gewerkt, het druist volledig in tegen alles waar McLaren voor staat – sportiviteit, lichtgewicht, puur rijplezier – en het pakt de echte problemen niet aan. Neem bijvoorbeeld de Artura, waar nog steeds genoeg aan schort. Maar los daarvan: ja hoor, het klinkt als een steengoed plan.

Zak Brown moet het doen, eigenlijk

Weet je wat het meest bizarre is van alles? De enige man die ik het wél zou toevertrouwen om McLaren Automotive te redden, werkt al in hetzelfde gebouw. Zijn naam is Zak Brown. Hij houdt van auto’s. Hij snapt McLaren. En hij heeft het Formule 1-team (waarin CYVN Holdings slechts een klein belang heeft) terug naar de top gebracht met een slimme, geduldige en uiterst competitieve aanpak. Het kostte hem zes jaar, vol pieken en dalen.

Goed, de straatautoafdeling is met recht een nóg groter project, maar Forseven zegt een herstelplan te hebben dat ‘met ongelooflijke snelheid’ zal worden uitgevoerd. Als dat maar goed gaat. Hé, eh, Zak… zeg er eens iets van, alsjeblieft?