Alfa Romeo Junior Veloce: de leukste in zijn klasse, maar niet de beste (review)

Zoals je toch telkens weer een klein beetje vreugde en opwinding ervaart als je weet dat je vanavond pizza gaat eten, zijn we steevast licht verrukt wanneer Alfa Romeo een nieuw model aankondigt. Je weet dat je nog maar moet afwachten of je er achteraf spijt van zult krijgen, maar toch verheug je je erop. Zo ook met deze Alfa Junior Veloce. Er speelde na de onthulling al meteen een soap rond deze auto.

Het doek was nog niet van de nieuwe Alfa Romeo Milano af getrokken of Italië zelf trok aan de bel; met de mededeling dat er dus mooi even geen namen van hun steden gebruikt mochten worden voor auto’s die in het buitenland (in Polen, in dit geval) worden gebouwd. En zo werd de Milano binnen een paar dagen omgedoopt tot Junior.

280 pk op de voorwielen

Dit is de auto die het gat gaat vullen dat al sinds het verscheiden van de MiTo en Giulietta in het Alfa-gamma gaapt. Hij heeft crossoverneigingen (bodemspeling, plastic wielkastranden), maar is maar een paar centimeter hoger dan de oude Giulietta, dus je mag ’m ook een hatchback vinden. Hij komt er als Ibrida (hybride) en als Elettrica; de eerste met voor- of vierwielaandrijving en altijd 136 pk, de tweede met 156 of 280 pk op de voorwielen. Ja, die laatste rijden we vandaag. Ja, dat kan interessant worden…

Hij staat op hetzelfde platform als de Fiats, Jeeps, Peugeots en Opels die we al kennen. Dat steekt Alfa niet onder stoelen of banken, maar ze zeggen er wel bij dat ze zelf heel veel moeite hebben gedaan om te zorgen dat hij anders en Alfa-waardig aanvoelt. Zo heeft de Junior Veloce – dat is de EV met 280 pk – een specifiek door en voor Alfa ontwikkelde elektromotor. Maar ook aan onder meer het (verlaagde) onderstel en de stijfheid van de carrosserie werd gesleuteld. En natuurlijk aan het design.

Lekker eigenwijs

De Junior is 4,17 meter lang en kwalificeert zich daarmee als compact. Zijn ontwerp is voor sommigen even wennen, maar dit is er weer zo een die in het echt beter smoelt dan je op basis van de foto’s misschien zou verwachten. Hij staat lekker opgepompt op z’n 20-inch wielen en heeft een paar eigenwijze kenmerken, zoals het grote Alfa-logo in de grille en de afgekapte achterkant (die nog een aerodynamische functie heeft ook). Al met al zeggen wij: in de juiste kleur (deze), ja graag.

We kunnen nog niets melden over de ‘gewone’ uitvoeringen, maar deze Alfa Junior Veloce ziet er vanbinnen in ieder geval gepast sportief uit. Alcantara-achtige stof op dashboard, deuren en middenconsole, Sabelt-stoelen (met gaten in de rugleuning zodat je kinderen je met een stok kunnen porren), een heerlijk dun stuurtje dat het tactiele tegenovergestelde is van de vadsige dingen die sommige Duitse merken monteren… De eerste indrukken zijn bepaald niet verkeerd.

Wij willen alle ADAS-zaken graag uitzoeken

Er is een tellerscherm (uiteraard wel met twee ronde kelken eromheen) en een centraal display met dezelfde interface als andere Stellantis-afgeleiden. Dat wil zeggen: werkt prima, al is het soms even zoeken naar functies of instellingen. ‘Hé Alfa’ zeggen kan ook, dat scheelt. Er zijn losse knoppen voor de airco, en eentje die je snel toegang geeft tot ADAS-zaken die je uit wilt zetten. Dat willen wij vandaag zeker.

We zijn namelijk op Balocco, het testcircuit van Alfa en de rest van de groep. En we mogen voor het eerst niet alleen op het (F1-gecertificeerde) korte circuit rijden, maar ook op de Langhe-testbaan. Dat is een kronkelende heuvelweg van 20 kilometer, maar dan zonder ander verkeer.

‘Hou je aan de maximumsnelheid van 90 km/u’, zeggen de mannen van Alfa, om vervolgens zelf met hun Stelvio-pacecar als bezetenen over de baan voor ons uit te jagen. Italië, we houden van je. We volgen gehoorzaam het steeds hogere tempo en zien onze scepsis over de brave basis van de Junior als sneeuw voor de zon verdwijnen.

Standaard een sperdifferentieel op de Alfa Junior Veloce (en dat mag ook wel)

Alfa monteert op de Junior Veloce een Torsen-sperdifferentieel – de eerste keer dat zoiets op een voorwielaangedreven EV wordt toegepast, melden ze trots. Het maakt een wereld van verschil voor de rijervaring. 280 pk en 345 Nm op de voorwielen zou in veel gevallen een recept voor gekneusde duimen en catastrofaal onderstuur kunnen zijn, maar de Junior kan zijn krachten keurig kwijt. Bij het uitaccelereren van bochten is hij trefzeker en stabiel, en als je er net iets te hard in vliegt, is het licht liften van het pedaal voldoende om de voortrein als één blok naar binnen te duwen.

Met 1.590 kilo is de Junior de lichtste in zijn segment, zegt Alfa. Oké, zusje Fiat 600e is nog eens 100 kilo lichter, maar daar ga je dit soort kunstjes niet mee uithalen. De Veloce is niet overdreven snel – van 0 naar 100 in 5,9 seconden – maar wel behoorlijk echte-wereldsnel: rotondes aan elkaar rijgen zal een feestje zijn. Hij maakt een geluid via de speakers dat we nog het best kunnen omschrijven als een stuwend zoefje; geen nepmotorgebrom, in het geheel niet storend, en dus uitstekend.

Steun aan alle kanten

De stoelen bieden steun aan alle kanten, het onderstel houdt de boel bij de heftigste lastwisselingen in toom en de besturing is direct en goed afgewogen. De Junior Veloce is handelbaar en voorspelbaar, maar in de ‘Natural’-stand is de overgang tussen regeneratie en fysiek remmen op een vervreemdende manier merkbaar in het pedaal. In Dynamic wordt er niet geregenereerd bij het remmen en is het pedaalgevoel prima.

Dat is hier en nu de aangewezen modus, want zolang de Alfa-organisatie het toelaat, blijven we de Junior rond het testcircuit rammen. Hij geeft geen kik – al loopt z’n accu met dit soort capriolen op een blusvliegtuigachtige manier leeg. Doe je normaal, dan moet je volgens opgave 334 kilometer kunnen redden. Dat houdt ook niet echt over; de gewone Junior, met dezelfde accu, komt op 410 kilometer.

Het ESP hoeft niet dwars te zitten bij de Alfa Junior Veloce

Aan het ESP valt overigens niet te tornen, maar Alfa heeft de boel zo afgesteld dat het je zelfs bij dit soort rijgedrag zelden dwars zou moeten zitten. Op droog asfalt kunnen we dat bevestigen. Verder zijn er een paar puntjes van centenknijperij waar te nemen – de standaardknoppen uit elke compacte Stellantis, een kartonachtig hemeltje – maar niets wat je echt uit de ervaring haalt.

De Alfa Romeo Junior Elettrica is er in Nederland vanaf 39.000 euro, in België vanaf 38.700 euro. De Ibrida kost daar minstens 29.200 euro (voor Nederland is nog geen prijs vrijgegeven). Onze Veloce kost 48.000 euro, waarmee hij midden in de meest fel-bevochten EV-prijsklasse valt. Je kunt er Tesla’s en Polestars bij halen, maar het is zinvoller om hem met andere compacte heethoofdjes te vergelijken – en dat zijn er niet zoveel. Hij is iets goedkoper dan een Cupra Born VZ, maar die heeft wel een bult meer pk’s, laadt sneller en rijdt verder.

Uiteindelijk zal de Junior Veloce vooral een op emotie gestoelde aankoop zijn. Met hun eerste elektrische auto had Alfa Romeo niet méér kunnen hopen te bereiken

Prijzen: € 48.000 (NL) / € 46.110 (B)
Aantal motoren: 1
Power: 280 pk/206 kW, 345 Nm
Accu: 54 kWh
Aandrijving: voorwielen, traploos
Acceleratie: 0-100 km/u in 5,9 s
Topsnelheid: 200 km/u
Verbruik: 15,3 kWh/100 km
Actieradius: 334 km
Laadtijd: 27 min. bij 100 kW (20-80%)
Afmetingen: 4.173 x 1.781 x 1.505 mm (l x b x h)
Wielbasis: 2.562 mm
Gewicht: 1.590 kg
Bagage: 400/1.265 l