Alpina B3 GT3

In een poging om de BMW M3 GTS de loef af te steken, heeft Alpina de boot gemist. Dat wil niet zeggen dat de B3 GT3 geen sterke punten heeft.

'Te klein voor het laken en te groot voor het servet' is een wat overtrokken reactie op onze rit in de B3 GT3. Ten eerste willen we de Alpina niet te kort doen. Al jarenlang maakt het merk de mooiste creaties op basis van BMW-modellen en daar moet je waardering voor hebben.

Wat ik zeggen wil, is dat het me niet helemaal duidelijk is wat de sportspecialist nu precies voor ogen had met deze auto. Het lijkt me dat de doelgroep erg klein is. Ze moeten een auto willen die zo van het circuit af zou kunnen komen, maar op sommige cruciale punten ver achterblijft bij een echte raceauto. Neem bijvoorbeeld de versnellingsbak of het motorgeluid.

Daarin is de GT3 geen rivaal voor de M3 GTS. Net als die BMW komt de Alpina er in een kleine oplage (99 GT3’s tegen 150 voor de GTS’en), is het onderstel geschikt voor circuitgebruik en is er een duidelijke link naar de B6 GT3 die vorig jaar het Duitse GT-kampioenschap heeft gewonnen. Mooi allemaal, maar de prijs in Duitsland is maar de helft van die van een M3 GTS en de Alpina is ook maar half zo hardcore als de BMW.

Een belangrijke reden daarvoor is heel simpel. De B3 is niet gebaseerd op de M3. Alpina, dat een officiële autofabrikant is en géén tuner, pakt standaard BMW’s als uitgangspunt voor hun projecten. Het is niet de bedoeling om een vuist te maken naar de M-afdeling, maar om de sportieve aspecten die een standaard-BMW van nature al in zich heeft verder te benadrukken.

Normaal gesproken zijn de resultaten naar behoren. Een Alpina is subtiel, heeft wat verrassingen in petto, gaat wat harder, is comfortabeler en wordt daarmee een aantrekkelijk stuk techniek. Kortom, ze verfijnen BMW’s op een manier die ons wel aanstaat. Met de B3 GT3 zijn ze een stukje verder gegaan. Ontwikkeld vanuit de BMW 335i Coupé is dit de meest circuitgerichte Alpina ooit gebouwd.

Daarvoor is een hoop werk verzet. De (oude) twinturbo zes-in-lijn heeft een betere ademhaling en een aangepast motormanagement gekregen en komt nu op 402 pk en 540 Nm. Je begrijpt dat snelheid geen probleem is. De motor klimt snel en vastberaden in de toeren en biedt daarmee de M3 partij. Als extra opdracht heeft Alpina ‘m echter meegegeven dat het ook bij die hoge snelheden een prettige auto moet zijn.

Pure snelheid was niet een doel op zich. De belangrijkste attractie van deze B3 moest de wegligging zijn. Daarom heeft Alpina een individueel instelbaar onderstel gemonteerd. Niet zo een die je met een knopje op het dashboard instelt naar je wens van het moment, maar eentje waar de werkplaats aan te pas moet komen. In een klein uurtje kunnen ze daar de hoogte en de vering/demping-configuratie afstemmen op persoonlijke voorkeuren. Zelfs de wielvlucht is instelbaar. Geen wonder dat Alpina liever niet wil dat de eigenaren met hun ondeskundige vingers zelf aan het onderstel gaan zitten prutsen en ze vriendelijk verzoekt de wijzigingen in de werkplaats te laten uitvoeren. Wel zijn er drie uitgangsinstellingen: Weg, Circuit en Nürburgring. Kennelijk was het faillissement nog niet uitgesproken toen de ondersteltechneuten van Alpina aan de beurt waren.

Eigenlijk volstaat de stand voor weggebruik. Niet dat hij zo hard als een plank is, maar omdat het de prettigste instelling is. Als je regelmatig putdeksels en ander ongerief in het wegdek tegenkomt, wil je je B3 niet harder geveerd hebben dan dit. De bestuurder krijgt een overvloed van informatie over grip, de staat van het wegdek en dat soort belangrijke zaken op een gepast gefilterde manier door. De finesses van de weg dringen tot je door, de grove oneffenheden zijn haast onvoelbaar. Wat dat aangaat, biedt ie een uitgekiendere balans dan de M3. Die is knetterhard, terwijl de communicatie naar de bestuurder duidelijk beter kan.

De lastenwisseling in bochten gaat niet gepaard met zompige bewegingen, de demping voelt dan heel evenwichtig aan. Dan heb ik het over de vering en niet de wegligging in z’n geheel. Want ondanks het machtige gevoel is de besturing zelf standaard en daarmee aan de trage kant. Je hebt het gevoel dat je steeds een klein stukje achterloopt bij het moment dat je eigenlijk wilt insturen. Ook moet je iets meer aan het stuur draaien dan je lief is. Gek genoeg is ook de precisie waarmee je kunt insturen niet helemaal 100 procent. Een veeg teken dat het voor Alpina nooit de bedoeling is geweest om de auto van de basis af opnieuw op te bouwen.

'De twinturbo zes-in-lijn komt nu op 402 pk en 540 Nm. Je begrijpt dat snelheid geen probleem is'

De besturing is een smetje. Het is prima bruikbaar en doet geen enorme afbreuk aan de complete auto. De versnellingsbak daarentegen roept wel de vraag op wat nu precies de bedoeling van Alpina met deze auto is. Want laten we eerlijk zijn, in deze tijd van prachtige transmissies met dubbele koppelingen kom je toch niet meer met een reguliere automaat aanzetten? Het mag dan één van de beste zesbakken zijn die ik ken, en er zitten flippers aan het stuur, maar wat doet dat ding hier? Je kunt ‘m gewoon in Drive zetten, gas geven en de techniek en software het verder laten uitzoeken. Gemakkelijk, maar of het de bedoeling van een echte circuitauto is? De gemakzucht maakt dat je toch al te snel voor die automatische stand kiest en in relatieve rust je rondes maakt. Daar komt bij dat je een opzwepende motorgeluid mist. Er hangt een gewichtsbesparende Akrapovic-demper onder, maar daar merk je niets van. Geen snerpend geluid dat je dwingt om door te drammen in de toeren of je uitdaagt om iets later af te remmen voor de bocht. Werkelijk waar, het is een BMW met een koolstofvleugel achterop en racegenen in de techniek, maar hij maakt géén geluid.

Van buiten is het onmiskenbaar een Alpina, met z’n karakteristieke 20-spaaks velgen, blauwe remklauwen en allerhande vleugels en spoilers met een dubieus doel. De stoelen zijn geweldig, het dashboard loopt een generatie achter.

Van begin tot eind vraag je je af wie Alpina voor ogen had bij de ontwikkeling van de GT3. Misschien moeten we gewoon stoppen met het zoeken naar een antwoord. Wat je er ook van denkt, het is een geweldige auto om mee te rijden. Hij fokt je op en geeft je rust. Het probleem is dat hij dat tegelijkertijd doet en daarmee is de B3 GT3 hardcore voor softies.

Alpina B3 GT3 (basis BMW 335i)

14/20

Cijfers

0-100 km/u: 4,5 s

Top: 300 km/u

Verbruik: 9,6 l/100 km

Motor: 2.979 cc, twinturbo zes-in-lijn benzine

Aandrijving: achterwiel

Vermogen: 402 pk

Koppel: 540 Nm

Gewicht: 1.535 kg

CO2: 224 g/km



Prijs

NL: op aanvraag

BE: op aanvraag



Vonnis

Een woest uiterlijk en een geweldig onderstel gecombineerd met een ouderwetse automaat en een zwijgende uitlaat. Wat moet je daarvan denken?