Autotest: Aston Martin Roadster

De overvloed aan koeienhuid wordt voortgezet in de stoelen, de portierbekleding en het dashboard. De lappen worden bij elkaar gehouden door dikke, handgenaaide stiksels en omzoomen op de middentunnel een eilandje met daarop onverklaarbaar minuscule priegelknopjes. Een druk op één daarvan zorgt ervoor dat het canvas dak zich in 17 seconden onder de solide afdekklep nestelt. Gelukkig gaat deze onthoofding niet ten koste van de originele lijnen van de standaard Vantage. Hij oogt gedrongen, brutaal en uitdagend breed. De kont en neus zijn abrupt afgekapt. Als je ‘m in het juiste licht ziet staan, moet je je best doen om er niet van onder de indruk te zijn.

 

Als je ook nog eens de mazzel hebt om op een schitterende weg in een cabriovriendelijke omgeving de kap te kunnen laten zakken, gaat er letterlijk en figuurlijk een wereld voor je open. De wind van de verfrissende lenteavond aait langs je hoofd en je geniet van dat ongetemde gebrul dat een Vantage kan voortbrengen.

Door het gemis aan een aantal vierkante meters staal boven je hoofd, hoor je nu zelf eens wat de oren van de omstanders te verduren krijgen als er een dichte Vantage voorbij jakkert. Samen met het verplichte Bond-zinnetje ‘Don’t crash it’, krijgen we bij het in ontvangst nemen van de sleutels nóg een wijs advies mee van de Aston Martin-man: ‘Probeer de uitlaatkleppen dicht te houden als je door een dorpje rijdt.’ Yeah, right. Het motormanagement bepaalt aan de hand van de motorbelasting en het toerental of je de intentie hebt om als een bezetene tekeer te gaan en gooit dan de sluizen open. Dit betekent dat er vanaf 4.000 tpm een paar kleppen in het uitlaatsysteem opengaan. Het resultaat is een geluid alsof er met kaliber .50 over je kop wordt geschoten. Onder die omstandigheden overtuigt de Roadster nog beter dan de coupé dat het er vreselijk snel aan toe gaat. Er zijn maar weinig auto’s die sneller klinken dan deze.

 

Voor de aandrijving zorgt exact dezelfde lichtmetalen 4,3-liter V8 als in de Vantage coupé. Hij heeft dus variabele kleptiming en een dry sump smeersysteem, waardoor het zwaartepunt lager komt te liggen. Als het op spierkracht aankomt, moet deze auto het zwaar afleggen tegen concurrenten als de BMW M6 (507 pk) en de Mercedes SL55 AMG (517 pk). En dan laten we de SL65 AMG met zijn 612 pk maar even buiten beschouwing. De Aston Martin moet het doen met een schamele 380 pk. Er gaan dan ook geruchten over een snellere versie van de Vantage. Richt je je puur op de Roadster, wat kan deze tekortkoming je dan schelen? Niets toch? De motor wordt graag op toeren gehouden en met een koppel van 410 Nm bij 5.000 tpm is dat hard nodig ook. De auto scoort echt punten vanwege de goede balans tussen acceleratie, het schitterende motorgeluid en het stijve chassis. Van nul tot honderd doet hij in 4,9 seconden, de top is 280 km/u. Iedereen met een beetje gezond verstand weet dat dat snel genoeg is.

 

Onze route voerde over de hellingen van de Mont Ventoux, een steil gebergte van eeuwenoud lavagesteente dat oprijst vanuit de Provençaalse wijngaarden. Rij je richting het zuiden van deze vulkaan in ruste, dan ga je over brede, effen passen die naarmate je verder klimt veranderen in haarspeldbochten die in de eerste of tweede versnelling moeten worden genomen. Van dit soort weggetjes droom je normaal gesproken. Als je aan de andere kant naar beneden gaat, kom je op wegen die in vijftig jaar geen onderhoud lijken te hebben gehad. En misschien is dat wel zo. Hinderlijke spoorvorming, overal uitstekende punten, richels en neergeplofte stenen: deze route is niet echt geweldig om een positief oordeel te kunnen vellen over een auto waarvan het dak is afgezaagd.

 

Zeker niet als dat een Vantage is, een auto die de naam heeft dat je een dubbeltje op de straat nog voelt als je eroverheen rijdt. Elke oneffenheid wordt keihard doorgegeven aan de stuurinrichting. Waarom voelt de Roadster dan zoveel beter aan? Hij gaat als een strijkijzer met ongekende souplesse door de bochten, overigens zonder al te comfortabel te worden. Rij over een putdeksel, rij over een krimpnaad en de carrosserie beweegt niet. De voorruit trilt niet, de deuren gaan niet kieren en het dashboard kreunt niet van ellende. Ook de klappen die de stuurinrichting te verduren krijgt, worden goed onderdrukt zonder dat het ten koste gaat van het gevoel.

 

Onder de carrosserie van de Vantage gaat een aluminium chassis schuil, waarvan de onderdelen met elkaar verlijmd of met nagels verbonden zijn. Deze constructie leent zich uitstekend voor de conversie van een coupé naar een cabriolet. Door dikker aluminium te gebruiken en in de deurposten verstevigingen aan te brengen kon de aanpassing relatief eenvoudig en goedkoop worden uitgevoerd. Het resultaat is dat de Roadster voor een open auto een extreem stijve carrosserie heeft.

 

Maar hoe bewijs je dat? Nu even goed opletten, want er volgt een stukje lastige theorie. Om de stijfheid van een autocarrosserie te meten, gebruiken ontwerpers een apparaat dat je eerder in de martelkamers van de CIA zou verwachten dan in een ontwerpstudio. De montagepunten van het achterste subframe worden stevig verankerd, waarna een hydraulisch bediende stang de bovenste punten van de demperophanging vóór verticaal heen en weer buigt. De kracht die voor elke graad verdraaiing nodig is, toont de torsiestijfheid van het chassis aan. Voor de cijferfreaks: een Vantage coupé (de dichte versie dus) scoort 27. Deze waarde wordt uitgedrukt in kilo Newtonmeter per graad. De Roadster benadert hem opvallend dicht met een score van 21 punten. De nauw verwante (maar kennelijk niet nauw genoeg) DB9 Volante haalt slechts 15,5. De gemiddelde moderne cabriolet haalt een waarde tussen 13 en 18. Om een voorbeeld te geven van een op dit onderdeel baggerslechte auto: herinner je de Panther Kallista nog? Dat was zo’n mislukte kopie van een jaren ’30-auto. Een van de Aston Martin-ingenieurs biechtte op dat hij betrokken was bij de ontwikkeling van dat gedrocht. Deze scoorde een drie in de stijfheidstest en dat is evenveel als een inktvis.

 

Het is niet alleen de chassisstijfheid waardoor de trillingen in het stuur van de Volante Roadster uitgebannen zijn. Daar is ook de dwarsbalk tussen de A-stijlen, de middentunnel en het frame van de voorruit debet aan. Dit vormt een zeer solide montageframe voor de stuurinrichting. Die dwarsbalk is sinds kort standaard op alle Vantages, dus ook op de gesloten versie.

 

Misschien is het onvermijdelijk dat sportwagens als deze, die in kleine aantallen worden gebouwd, continu aangepast worden. Met de komst van de Roadster introduceert Aston Martin ook een aangepast remsysteem voor zowel de open als de dichte Vantage. De bekrachtiger werd gemodificeerd. Hierdoor is het eerste doodse gevoel in het pedaal verdwenen. Je hoeft je dus niet meer lam te schrikken als je een beroep wilt doen op de enorme remkracht van de auto en er helemaal niets gebeurt. De enorme remschijven hebben vóór een doorsnede van 335 mm, achter zitten gegroefde exemplaren van 330 mm. Ze worden omklemd door remklauwen met vier zuigers. Deze getallen op zich moeten al voldoende zijn om met een gerust hart het rempedaal in te trappen.

 

Let wel, ondanks het extra gewicht van 70 kilogram en zijn grotere visuele aantrekkingskracht heeft de Roadster nog het meest pure sportwagenbloed van de Vantage-serie. Het is eerder een zeer chique Corvette dan één of andere GT. Want voor GT-liefhebbers heeft Aston Martin de DB9 in het programma. Maar die speelt met de komst van de Jaguar XKR de tweede viool, van je familie moet je het maar hebben. De superkat is levendig, ongehoord snel en toch heel comfortabel. Dat hij qua uiterlijk niet kan tippen aan de DB9 is een discussie die we hier niet gaan voeren.

 

De prestaties van de Vantage Roadster liggen dus helemaal in de lijn der verwachting, alleen is het wel belangrijk dat dit ook de verwachtingen van de bestuurder zijn. Hij rijdt messcherp, is rap, is stevig geveerd en is ontiegelijk krachtig. Hiermee ga je eerder racen dan cruisen. Toch kún je er heel rustig mee rijden en dat is voor de trommelvliezen van de inzittenden misschien maar goed ook. Vouw de kap weer terug op zijn plaats en de buitenwereld lijkt een stukje verder weg. Het beestachtige geluid wordt afgezwakt door de drie lagen van de kap. Van binnen naar buiten is deze gemaakt van luxe alcantara, Thinsulate-isolatiemateriaal en ten slotte een huidje van canvas. De achterruit is van glas. Bij lage toeren is er voldoende kracht voorhanden en ook de zitpositie van de bestuurder is comfortabel genoeg. De ingrediënten om het wat rustiger aan te doen zijn dus aanwezig.

 

Maar wie zal, behalve als het regent, de kap omhoog laten? Vóór ons strekt Zuid-Frankrijk zich uit, de toeristen zitten nog te snuffelen in hun boekjes op zoek naar de leukste vakantiebestemmingen. Al heel vlug verdwijnt de kap weer onder de harde afdekklep. Het advies om in dorpjes de uitlaatkleppen dicht te houden, komt weer even opborrelen als we langs een marktkoopman rijden. Met zijn rechterarm staat hij rond zijn hoofd te zwaaien, terwijl zijn gezicht op onweer staat. Mijn Frans is niet meer wat het geweest is, maar ik vermoed dat hij zoiets zegt als: ‘Kun je niet sneller?’ of ‘Wat is dat voor schitterend geluid?’. De kleppen in de uitlaat moeten bij lage snelheden gesloten blijven om te voldoen aan de geluidsregels die binnen de bebouwde kom gelden. Maar bij hoge snelheden is de beer los. Slash en Hendrix speelden toch ook niet op een ukelele? Nee, zij beroerden vette gitaren als een Les Paul of een Stratocaster. Het geluid van de Vantage zal me nog lang heugen.

 

Aston Martin heeft in het verleden wel eens het verwijt gekregen dat het motorgeluid kunstmatig gecomponeerd werd, maar de muziek die deze uitlaten laten horen is levensecht. Als de bebouwde kommen en stiltegebieden eenmaal achter de rug zijn, mogen de uitlaatkleppen open. De uitlaatgassen (en dat zijn er nogal wat) krijgen nu vrij baan en dat betekent dat het verbrandingsproces niet meer gehinderd wordt. Terstond krijg je er 20 pk bij en dat merk je maar al te goed tijdens tussenacceleraties. De geluidsregels worden dus niet geschonden, je krijgt toch een schitterende kakofonie van motorgeluid te horen en op de koop toe gaat de auto nog sneller ook. Geef het maar toe, dit is wat je zoekt. Hap toe en geniet er van.