Autotest

Audi A6 55 TFSI quattro

Hij moest even wachten tot grote broer A8 en hipster-in-maatpak A7 klaar waren, maar nu is het dan toch echt de beurt aan de A6. Die daardoor wel fijn kan meeprofiteren van al hun innovaties

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 18 augustus 2018 om 12:00 uur

Check deze TopGear-deals 🏁

Natuurlijk zie je de verschillen, maar om nou te zeggen dat Audi zwaar in het diepe is gesprongen bij het design van de (alweer achtste) generatie van de A6: nee. De reden is haast clichématig simpel: mensen die in deze klasse winkelen, zijn niet zo avontuurlijk ingesteld. Om niet te zeggen dat ze nogal conservatief zijn. Dan kun je van je nieuwe model wel iets woest-innovatiefs gaan maken, maar dan kom je terecht in het semi-luchtledige waarin merken als Lexus, Infiniti en zelfs Jaguar zich bevinden: prima auto’s, die je aan de straatstenen niet kwijt kunt. Hetzelfde zie je bij de concurrenten: een Mercedes E heeft veel weg van een kleine S, een BMW 5 kun je van een afstandje zo verslijten voor een 7 – of andersom. En zo is de nieuwe A6, haast logischerwijs, een mix tussen de oude A6 en de nieuwe A8.

Is dat conservatie design per se negatief?

En we zouden haast zeggen: gelukkig maar, want wat we van de ‘nieuwe richting’ (die Q8…) zien, stemt ons vooralsnog niet heel vrolijk. Misschien sluiten onze hersenen zich bij dikke zakensedans automatisch aan bij de wensen van de kopers (of we worden gewoon oud, kan ook), maar we vinden het een fraaie auto, die nieuwe A6. Op geen enkele manier revolutionair, maar laat dat ook in hemelsnaam over aan de SUV’s en crossovers, met hun overdaad aan mega-grilles, drukke lijnen en nepuitlaten. Hier past slechts elegantie. En die heeft de A6. In overvloed.

Dat gezegd hebbende: de wat ouderwetser ingestelde prospect zou zich weleens een milde hartverzinking kunnen schrikken als hij/zij instapt. Daar regeert de 21e eeuw namelijk op vrij hardhandige wijze. Er is, hoe goed je ook zoekt, geen normale meter meer te vinden. Datzelfde geldt voor knopjes; als je de overvloed aan dingetjes (met voor de doelgroep redelijk cryptische symbooltjes) op het stuur niet meerekent, is er welgeteld één in de rest van het interieur te vinden: die voor het volume van de audio. Op de middentunnel, waar die doelgroep hem ook al niet zou zoeken.

Betekent dit dat je de A6 niet koopt om zijn interieur?

Toch: het is een prachtig interieur. Het lijkt als twee druppels water op dat van de A8 en A7, maar tsjonge: het is één groot machtsvertoon van materialen en de manier waarop je die verwerkt. Alles is pure klasse; er is nergens een stukje flutplastic te vinden, alles is met robotchirurgische precisie in elkaar gezet. Hout, aluminium, koolstofvezel, kunststof, pianolak (of iets anders – de optielijsten van Audi zijn immers legendarisch): het gaat hier een huwelijk aan dat voor monogamie geschapen lijkt te zijn.

Alle displays, het zijn er drie, zijn prachtig. Achter het stuur vind je (als je de extra-prijs van 3.800 euro betaald hebt; bizar bedrag, maar je bent gek als je het niet doet) Audi’s onovertroffen Virtual Cockpit, waarmee je de meterboel geheel naar eigen goeddunken kunt indelen. Ieders favoriet zal waarschijnlijk het kamerbrede Google Maps-(satelliet)beeld zijn, met kleine metertjes voor snelheid en toerental; zo mooi dat het enige wat het zicht belemmert de tranen in je ogen zijn. Op het grote centrale scherm regel je eigenlijk alles, met een leuke nieuwe gimmick in de vorm van ‘haptische feedback’: je voelt alles wat je aanraakt door een minuscule tik tegen je vinger. Het helpt enorm als ‘bevestiging’ van wat je hebt aangeraakt, al kun je nog altijd niets bedienen zonder er eerst naar te kijken: enter de bedieningsknopjes op het stuur, die snel wennen. En anders heb je altijd nog je stem: daarmee commando’s brullen heeft ook weleens slechter gewerkt dan in de nieuwe A6. Keus te over dus.

Is er verder ook zo veel keuze?

Dat geldt vooralsnog niet voor de motoren. Er zijn er in den beginne twee: een benzine-V6 met 340 pk en een diesel-V6 met 286 pk. Er volgt veel meer (van 2,0-liter diesel tot RS 6), en de in Nederland hooggewaardeerde Avant is ook al gepresenteerd. Komen we in een later stadium later ongetwijfeld op terug. De A6 weet zijn verbruik ook nog eens binnen de perken te houden dankzij een mild hybrid-systeem. Een accu en 48-volt elektra nemen de taak van de startmotor over, staan de motor bij en voorzien bijvoorbeeld het infotainment van stroom. Scheelt toch zo’n 0,7 liter brandstof per 100 kilometer.

Niemand die ooit eerder in een A6 gereden heeft, of dit segment een beetje kent, zal verrast zijn door de manier waarop de A6 rijdt. Mercedes heeft het monopolie op comfort, BMW dat op sportiviteit (al blijken beide steeds beter in het tackelen van elkaars disciplines), en Audi gaat daar normaal gesproken precies tussen zitten.

Is dat bij de Audi A6 55 TFSI quattro ook het geval?

Zo ook weer met de nieuwe A6. Hij is in de basis wat steviger dan een Mercedes en wat ‘vriendelijker’ dan een BMW. Al kun je die karakteristieken met dank aan alle elektronica (en opties als luchtvering, adaptieve onderstellen en dergelijke) tweaken tot je een ons weegt. Audi heeft daartoe de verschillen tussen de diverse rij-modi ook groter gemaakt; Sport is bijvoorbeeld echt een stuk steviger geworden. In de basis, toch het belangrijkst, is ook de Audi A6 55 TFSI quattro die goeie ouwe, ietwat afstandelijke machine die het ’t liefst allemaal voor jou uitzoekt. Hij vermoeit je niet met al te veel informatie over de staat van het wegdek of de ellende die alle banden tegenkomen. Op mensen die van echt rijden houden (ja, wij dus), kan dat wat ‘ontkoppeld’ overkomen. Veel interactie is er niet. Jij stuurt, hij gaat, jij remt, hij vertraagt, jij beult af, hij geeft geen krimp. Het is misschien niet de spannendste, maar de manier waarop hij je telkens weer ver van elk denkbaar probleem houdt, dwingt evenzeer bewondering af.

En dat is een beetje de crux van dit soort auto’s. Ga er gerust vanuit dat het overgrote merendeel van de kopers helemaal niet zit te wachten op een auto die in elke bocht dwars kan, stoplichtsprintjes wil winnen of ooit dichter in de buurt van een circuit wil komen dan de parkeerplaats. Is dat erg? Natuurlijk niet. Is daar een markt voor? Damn sure, een eindeloos veel grotere dan die voor rubberverbranders, donutdraaiers en andere scheurneuzen.