Autotest: Audi S3

Eén blik op de Audi S3 is al voldoende om te weten dat dit geen auto voor watjes is. Maar is hij goed genoeg om de Golf GTI klop te geven?

 

Soms is één simpele letter voldoende om je totaal van de kaart te brengen. Zie je een R achter op een Jaguar, een M op een BMW of een S op een Audi, dan is de kans groot dat je hart een paar slagen sneller gaat kloppen en dat de pupillen van je ogen groeien. Het water loopt je in de mond en je zou willen dat je achter het stuur van zo’n bolide zat. Welkom in je eigen droomwereld. Van alle autofabrikanten maakt Audi zich tegenwoordig het meest schuldig aan het verleiden van liefhebbers met slechts een paar simpele letters. De Audi RS4 was slechts een lekkermakertje voor het echte werk: de S6 en S8, twee geweldenaars met een V10 onder de kap.

 

De nieuwste truc om ons te verleiden is de S3, dat is tenminste de bedoeling. De kleinste S-versie moet op subtiele wijze onze gevoelens bespelen. Hij is niet zo’n opzichtige bodybuilder als de RS4 met zijn breed uitgebouwde spatborden. De 18-inch velgen lijken zó van de plank te komen en vullen met moeite de wielkuipen. Los van de gepolijste aluminium spijlen van de grille en de Gallardo-achtige, trapeziumvormige uitsparing rondom de mistlampen in de voorbumper is de S3 slechts licht geretoucheerd. De luchtopeningen zijn voorzien van een rasterwerk met honingraatmotief, net als bij de huidige Golf GTI. Ja, dezelfde Golf GTI die het tot Top Gear-Auto van het Jaar 2005 heeft geschopt en een neefje van de S3 is. Beide modellen delen hun basis en ook hun motoren zijn nauw verwant. De Golf heeft een FSI-viercilinder voorzien van turbodrukvulling en directe benzine-inspuiting. Het vermogen ligt op een aanzienlijke 200 pk, maar de S3 overbluft hem nog eens met zijn vermogen van 265 pk.

 

De verleiding om alleen een ‘snellere’ chip in de computer te duwen en de turbodruk tot belachelijke waarde op te krikken zal erg groot zijn geweest; de aanpassingen zijn toch iets grondiger aangepakt. De turbo heeft een grotere turbine gekregen, met daaraan gekoppeld een tussenkoeler die de door de turbo samengeperste lucht afkoelt voordat die de verbrandingskamer instroomt. Om de grotere krachten die de vermogenstoename met zich meebrengt aan te kunnen, zijn de drijfstangen en ook het blok zelf versterkt. De cilinderkop is van een lichte metaalsoort gemaakt die hogere temperaturen aankan.

 

Genoeg theorie. Wat we willen horen is het opzwepende geblaas van de turbo en een piepklein turbogaatje, als pesterijtje vlak voordat de hel losbarst en zich een grijns van oor tot oor op je gezicht aftekent. Want reken maar dat dat gebeurt. Het enorme koppel piekt al bij 2.500 tpm. Zelfs voor sportautobegrippen is de S3 bijterig, hij wil er echt vandoor. Over het hele toerengebied laat de motor zijn kracht voelen. Schakelen tussen de zes korte versnellingen gaat vliegensvlug dankzij de korte schakelwegen en de prettig lichte bediening van de pook. Dit kennen we uit de GTI en dat is ook een heerlijke auto om in te rijden.

 

Je zou een discussie kunnen voeren of in zo’n premium car niet een zescilinder hoort te zitten. De BMW 130i en de Mercedes C350 Sport Coupé hebben die tenslotte ook. Audi voorziet al in die behoefte door de A3 3.2 V6 aan te bieden. In de praktijk is dat een auto met een teleurstellend weggedrag vanwege het teveel aan gewicht dat op de voorwielen rust, de stuiterige wegligging en de hakerige versnellingsbak. En van een auto met zo’n grote motor zou je een iets snellere acceleratie verwachten. Hoewel het TFSI-blok van de S3 niet de eerste prijs wint voor een zijdezachte loop, heeft hij een groot voordeel ten opzichte van een V6. Hij heeft namelijk twee cilinders minder en sjouwt dus minder kilo’s met zich mee. En dat compenseert weer enigszins het hogere gewicht dat de vierwielaandrijving in de schaal legt. Hoewel de constant spinnende wielen van de Golf echt passen bij zijn onvervalste GTI-karakter, zouden de 265 pk’s van de S3 het echt te gek maken.

 

Bovendien wijst Audi er nog eens fijntjes op dat het water van de smeltende ijskappen vooral in Nederland naar beneden lijkt te kletteren. We zouden dan alleen maar zwabberend of rijdend met een slakkengangetje van de S3 kunnen genieten. Je moet er niet aan denken.

 

Onderdelen van de wielophanging zijn van aluminium gemaakt, waardoor het onafgeveerde gewicht daalde. Dit is de lichtste Audi sinds de A2, die helemaal van aluminium was, en zo rijdt hij ook. De bodemvrijheid is met 25 millimeter afgenomen, terwijl de afstelling van de vering stijver is geworden ten opzichte van de standaard A3. De S3 snijdt bochten net zo behendig en scherp aan als zijn Volkswagen-neefje. De elektromechanische besturing werd een tandje strakker gezet en voelt nu bijna net zo direct aan als die van de Golf. Maar goed, bijna is niet helemaal. Daarnaast botert het niet optimaal tussen de kracht van de motor en de capaciteit van de remmen.

 

In het interieur zet die tweeslachtigheid verder door. De sierranden rond de deurhendels en de ronde luchtroosters zijn van aluminium, evenals de omlijsting van de versnellingspook. De bekleding is standaard uitgevoerd in zacht leer. Het geeft je het gevoel dat je in een auto uit een hogere klasse zit, terwijl het in werkelijkheid ‘gewoon’ een middenklasse hatchback is. Toch zijn er een paar dingen waarvoor je extra in de buidel moet tasten, maar die op een auto als deze eigenlijk niet mogen ontbreken. In de optielijst staan bijvoorbeeld het aan de onderzijde afgeplatte stuurwiel en de kuipstoelen die je als een paar gigantische handen bij je kladden pakken als de centrifugaalkrachten te veel grip op je krijgen. Twee opties die zo uit de bijna 108.000 euro dure RS4 overgenomen zijn. Zó gek maakt de kleinste S het niet, maar weet wel dat voornoemde opties de prijs van een S3 flink opkrikken. De kosten konden in ieder geval wel eens de achilleshiel van de S3 worden. De basisprijs is 49.530 euro en dan heb je de optieprijslijst nog niet aangeraakt. Een Golf GTI of een Focus ST is dik 15.000 euro goedkoper, het gat met de Astra OPC is 12.000 euro in het voordeel van de laatste.

 

En dan doemt de eeuwenoude frictie tussen hoofd en hart weer op. Als je er nuchter bij nadenkt, is de S3 net als een BMW 130i veel te duur, maar je kunt het nu eenmaal niet helpen dat je helemaal verslingerd raakt aan zo’n auto, zeker als je de kans krijgt om achter het stuur plaats te nemen. Waarschijnlijk ben je al in dromenland met je eigen S3 aan het spelerijden, maar er moet nog één cruciale keuze worden gemaakt. Gaan we voor de retro 80’er jaren kleur wit of wordt het toch een exclusieve S3-kleur zoals Tango Oranje?