Cizeta V16T had een succes moeten worden

Cizeta had het eigenlijk wel moeten redden. Alle voorwaarden die vijftien jaar later bepalend zouden zijn voor het succes van Pagani, waren aanwezig voor het bedrijf. Helaas ontbrak net dat beetje geluk. Toch was de gedachte achter het merk goed.

Hoe was het merk tot stand gekomen?

Claude Zampolli, die na een carrière als techneut bij Lamborghini aan de Amerikaanse Westkust in exotische auto’s was gaan handelen, ging een samenwerking aan met muziekproducer Giorgio Moroder. Donna Summer had met zijn I Feel Love een wereldhit. De mannen hadden geld en verkeerden in gegoede kringen.

Dan hebben we Marcello Gandini, die ooit de Miura en Countach tekende. Zijn ontwerp voor een nieuw model werd afgekeurd door Chrysler, dat inmiddels eigenaar was van Lamborghini. De tekeningen voor wat de Lamborghini Diablo had moeten worden, kwamen terecht bij Zampolli. Die gaf zijn initialen aan het bedrijf, dat zich vestigde in Modena.

Tot zover ging alles goed. Daarbij vond Zampolli dat zijn nieuwe auto niet als een mak schaap zou moeten aansluiten bij de bestaande kudde van supersportauto’s. Om te beginnen waren twaalf cilinders niet genoeg, dat moesten er zestien worden. De motor moest dwars achterin worden geplaatst. Op het eerste oog lijkt het alsof er twee V8-motoren aan elkaar zijn bevestigd, maar het is toch echt één gegoten blok. Dat opvallend goed en soepel liep, en dat met een vermogen van 540 pk maar liefst 60 pk meer genereerde dan bijvoorbeeld een F40. Al die kracht werd via een handgeschakelde vijfbak overgebracht op de achterwielen. De aandrijflijn lag in een spaceframe, dat werd ondersteund door een wielophanging met dubbele wishbones. De tank had een inhoud van 120 liter en de auto was meer dan 2 meter breed.

De Cizeta V16T had met die specificaties toch een wereldhit moeten worden?

Bij zijn debuut in Los Angeles kreeg de Cizeta de handen op elkaar. Toen in 1991 de productie van start ging, had het bedrijf zeven orders in portefeuille. Helaas waren de eerste financiële problemen toen al zichtbaar. Moroder trok zich terug na meer dan twee miljoen dollar in het project te hebben geïnvesteerd. Daarmee verdween meteen ook het uithangbord dat de Cizeta V16T nodig had om een succes te worden aan de Amerikaanse Westkust.

Omdat de auto niet voldeed aan de Amerikaanse emissie-eisen, bleef de grootste potentiële afzetmarkt buiten bereik. Zampolli hield het tot 1995 vol, maar gooide uiteindelijk stilletjes de handdoek in de ring. Einde verhaal, zou je denken. Maar er volgde toch nog een nawoord. In 2006 beweerde het bedrijf dat het een aantal one-offs had gebouwd, met een prijs van 649.000 dollar. Naar verluidt zijn er toch nog twee exemplaren bij gekomen.

Cizeta V16T