Mijn hemel, waar heeft Dodge ons nú weer mee opgezadeld? Waar je ook kijkt zitten hoeken en goedkoop plastic. Jammer.
Bij de kreet ‘Amerikanen’ denk je onwillekeurig aan petticoats, Dallas en Hill Street Blues. Dikke bakken dus. Chrysler heeft dat kennelijk goed begrepen met de 300C, want die auto verkoopt goed. En nu het zonnetje zijn eerste stralen weer heeft laten zien, worden weer heel wat klassieke Mustangs uit het vet gehaald. Natuurlijk, we weten allemaal dat er vanuit Amerika ook wel eens auto’s onze kant op zijn gestuurd die niet aan onze verwachtingen voldeden. Maar met de huidige globalisering krijgt iedere markt toch precies het product waar om wordt gevraagd?
Niet dus. En zeker niet als je het over de nieuwe Dodge Avenger hebt. Dodge is Europa binnengevallen met een spervuur van modellen en de Avenger is het derde dat wordt afgevuurd. De SRT-10 (alias Viper) en de Caliber gingen hem voor. Het vierde projectiel is de Nitro, die elders in deze Drives afgekr… eh, besproken wordt. Maar net als de Caliber kun je na een rit in de Avenger een gevoel van teleurstelling niet onderdrukken. Het probleem is dat de verwachtingen hoog gespannen zijn. Dodge is van Chrysler en Chrysler bouwt de 300C, ergo de Avenger rijdt goed. Tel daarbij die retestoere Challenger conceptcar en bingo, je beeld is gevormd. Deze Mondeo-rivaal moet dus heel wat in zijn mars hebben. Maar je zit er naast. Het begint al met het uiterlijk. De Avenger-carrosserie heeft overal rare hoeken en die vooruit priemende voorbumper doet ‘m ook al niet veel goed. Alleen driekwart van achter ziet hij er appetijtelijk uit. Daar verwijst hij nog het meeste naar een Amerikaanse musclecar.
De benzinemotoren hebben een inhoud van 2,0 of 2,4 liter, voor de dieselliefhebbers staat een tweeliter klaar. Met de laatste reden we. Helaas heeft dit blok niet de verfijnde eigenschappen van de drieliter diesel uit de 300C, sterker nog, hij klink wat rauw. Je zou haast zeggen dat die Amerikanen geen diesels kunnen bouwen als je niet wist dat het eigenlijk een TDI van Volkswagen is. Maar een tweeliter van Kia klinkt echt beter.
Daarbij komt dat het comfort en de besturing niet je van het zijn. Wanneer je flink gas geeft, voel je dat te duidelijk in het stuur. Ook de afstelling van de wielophanging is te strak. Kleine hobbeltjes worden goed verwerkt, maar over langere oneffenheden bonkt hij dat het een lieve lust is. De wegligging krijgt een hoger cijfer, want als je er eenmaal aan gewend bent dat hij over zijn lengteas rolt, voelt hij in bochten best betrouwbaar aan.
Maar het allerergste van de auto is toch wel het interieur. Zeker, de kofferbak heeft een flinke inhoud en ook op de achterbank is het goed toeven, maar de kwaliteit van het kunststof is ronduit weerzinwekkend. Zelfs een winkelmandje van de plaatselijke groenteboer voelt nog beter aan. En die is gratis te gebruiken. Uit bovenstaande kun je eigenlijk maar één conclusie trekken. Dodge heeft de plank volledig misgeslagen als het de herinneringen aan vervlogen tijden wil oproepen. De naam alleen is niet voldoende om deze auto aan de man te brengen. De Avenger komt na de zomer in de Nederlandse showrooms, maar heb je snel last van een herfstdip, mijd ‘m dan als de pest.
Reacties