Driften met de Ford Mustang Shelby GT350R

Het komt niet vaak voor dat we in Europa geconfronteerd worden met het beste en bruutste dat Ford op hun thuismarkt in de VS te bieden heeft. En het komt al helemaal niet vaak voor dat we bij een groot, in nevelen gehuld testcentrum door een fabrikant met open armen worden onthaald, met camera’s en al. Dus toen Ford ons belde en de woorden ‘GT350R’ en ‘Lommel’ liet vallen, konden we een klein gênant gilletje niet onderdrukken.

De Shelby Mustang GT350 kwam vorig jaar in de VS op de markt en is een musclecar zoals er geen andere rondrijdt. Ford Performance ontwikkelde de 5,2-liter V8 speciaal voor dit model: het is een motor met een vlakke krukas, in plaats van de voor Amerikaanse V8-motoren gebruikelijke cross-plane variant. Dat betekent in essentie dat de manier waarop de ontploffingen in de cilinders elkaar opvolgen compleet anders is, en daarmee ook het karakter van de motor. Kort gezegd: het rommelende, laagtoerige beulgedrag dat je verwacht bij een auto als deze, maakt plaats voor hamerend hoogtoerig vermogen. Met 533 pk en 582 Nm is dit Fords sterkste atmosferische V8 ooit, en hij draait zonder blikken of blozen 8.250 tpm. Supercar-waardig, eigenlijk. Wat we zeiden: een musclecar als geen ander.

Als je elke maand TopGear Magazine ontvangt, las je al eens eerder over de Ford Mustang Shelby GT350R, een nog hardere en lichtere, gelimiteerde versie van de GT350 die geen achterbank heeft en als eerste productiemodel ooit is uitgerust met koolstofvezel velgen. Dat verhaal werd gemaakt door onze Britse collega’s; voor ons, de Nederlandse redactie, is dit de eerste kennismaking met Fords wildste ’Stang.

Hoe was die eerste kennismaking?

Van tevoren worden onze verwachtingen licht getemperd: het is niet helemaal zeker of we veel tijd met de auto kunnen doorbrengen, er is maar één exemplaar aanwezig en er zijn nog andere gegadigden. We stellen ons zo voor dat we een paar rondjes over het testcircuit mogen rijden met een strenge man van Ford op de passagiersstoel om ons op de vingers te tikken als we in zijn ogen te ver gaan. Groot is dan ook onze verbazing als we op Lommel aankomen, de GT350R klaarstaat tussen een verzameling pylonen op de grote asfaltvlakte in het midden van het complex, en ons de sleutel wordt overhandigd met de boodschap: ga je gang, de banden zijn net vervangen, dus jullie kunnen er wel even mee vooruit.

In een soort extatische roes van geluk stappen we in. De Shelby is eigenlijk vrij ingetogen aangekleed ten opzichte van de standaard Mustang – we zien wat accenten, een Shelby-plakkaatje, een slang op het stuur, en de Recaro-stoelen houden ons wat steviger vast. Het is niet direct genoeg om ons in iets heel anders te wanen dan een doorsnee Mustang. En dan starten we ‘m.

De V8 slaat aan met een rauwe blaf die vogels laat opvliegen. Het geluid is – hoe omschrijf je dit? – diep maar helder. Niet donderend en roffelend, maar haast kloppend, pulserend, met een giftige snerp als je het gaspedaal even aantikt. Het lijkt op niets anders, ook niet op dat van een Ferrari (die andere fabrikant van V8-motoren met vlakke krukassen). Bekijk het filmpje hieronder maar.

Hoe gingen jullie rijden met de Mustang?

Met de verrassend lichte koppeling op de vloer klikken we de pook als vanzelfsprekend in z’n één; gemakkelijker, natuurlijker dan we ons van de Mustang GT herinneren. Een Ford-man leidt ons rond over het ‘circuitje’: vier geïmproviseerde pylonbochten, van kort en krap tot lang en vloeiend, met eindeloze ruimte eromheen. Ruimte om dingen uit te proberen, grenzen af te tasten en fouten te maken. Eigenlijk is dit wat je bij iedere test van een performance-auto zou willen.

Geloof ons: we begonnen met goede intenties. We wilden weten hoe de grip van de ontstellend brede voorbanden van de Ford Mustang Shelby GT350R – maatje 305 – zich zou manifesteren naarmate we de bochtsnelheid opvoerden. We hadden een missie om het gedrag van de carrosserie vast te stellen, de gewichtsverplaatsing bij lastwisselingen en de reacties van de magnetorheologische dempers. Maar al na één bocht, na één dot gas, vervliegen al deze ideeën met de rook die van de achterbanden slaat. Sorry, wij zijn diep vanbinnen ook maar een stel grinnikende pubers met een klein ­hartje.

Z’n scherpere setup en die brede voorbanden zorgen dat de Shelby gretig en happig van richting verandert. Tot je te enthousiast raakt en z’n Michelin Pilot Sport Cup 2’s warm en glibberig worden. Dan schuift ie, zwaar als ie stiekem toch nog is, rechtdoor als een blije hond op het ijs. Hij vraagt veel van je: goed en efficiënt hard gaan met deze auto is een constante speurtocht naar de juiste aanpak. Maar als je daar geen zin in hebt, kun je ook gewoon op het gas stampen om het delicate balansspelletje in één ruk om te gooien naar doldwaas overstuur.

Hoe reageert de motor hierop?

De Shelby smeert z’n kracht uit: vanaf zo’n 3.500 toeren komt de vrij ademende V8 echt op stoom, en het vergt meerdere, in toenemende mate verontwaardigde blikken op de toerenteller om te weten wanneer je moet schakelen. Als je het op gevoel doet, laat je zo’n 2.500 tpm aan gierend genot schieten. De verre rode lijn – 8.250 tpm, we herhalen het nog maar eens – lijkt haast onbereikbaar en brengt je vreemde, onbekende soorten opwinding en plezier naarmate je ‘m nadert.

Dit alles houdt in dat driften met de Ford Mustang Shelby GT350R een ander soort spelletje is dan je verwacht. We gaan meerdere keren met ‘m achterstevoren. Ons instinct zegt: dit is een Mustang, een subtiele tik op het gas is voldoende om het diepe koppel aan te spreken en de achterwielen te laten doorslaan. Vervolgens gebeurt er niet meteen iets, waarop onze natuurlijke reactie is: meer gas. En dat is het moment waarop we eigenlijk al te ver zijn gegaan.

Lukt het om de Shelby in bedwang te houden?

Na enige oefening lukt het om de Ford Mustang Shelby GT350R te zetten en te houden waar we ‘m hebben willen. De elektrische besturing is licht en nogal gevoelloos, maar dat geeft niet, want die is secundair. Het zijn de haarscherpe reacties op het gas waarmee je mikt, maant en de macht behoudt. Zo gooi je het lange lijf van de Mustang tegen de grip in, begeleid door een soundtrack uit een hoogwaardige actiefilm. Het is niets minder dan verslavend.

Maar net als we tot bezinning komen en besluiten ook een paar nette, snelle rondjes te rijden, is onze tijd om en zijn onze gealloceerde millimeters rubber verbruikt. Als afsluiting mogen we de Ford Mustang Shelby GT350R nog even in een rechte lijn lanceren en op snelheid jagen. In de gauwigheid krijgen we de launch control niet aan de praat en besluiten we het zelf te doen: een mooi toerental kiezen, de koppeling laten schieten, balanceren met het gas om snel grip te vinden en zodra die er is, meedogenloos planken. We knallen de GT350R door z’n versnellingen tot we, in z’n vier en nog net niet in de toerenbegrenzer, met 220 km/u het sein krijgen om te remmen. De enorme Brembo’s bijten zich vast en zetten ons in een mum van tijd stil. En ons onvergetelijke Shelby-speelkwartiertje is rond.

Driften met de Ford Mustang Shelby GT350R

Ford Mustang Shelby GT350R