Fiat 500L 1.3 MultiJet II

Net als de klassieke Fiat 500 krijgt ook deze generatie een groter broertje. Hij heet geen 600 of Multipla, maar 500L, en hij is net zo apart als ie er uitziet.

 

Getsiederrie, dachten we toen we de eerste persfoto’s van de nieuwe Fiat onder ogen kregen. Niet letterlijk natuurlijk, maar de ranzige termen die we op de redactie nogal eens bezigen, kunnen we niet op deze site herhalen.

 

We vonden de 500L bij de eerste aanblik niet bepaald een schoonheid. Hij deed ons denken aan een schele peuter die in z’n korte leven buitensporig veel fastfood had verorberd. We waren dan ook bereid om met z’n ouders in Turijn een hartig woordje te wisselen over hoe ze dit in vredesnaam konden laten gebeuren, de onverantwoordelijke stoethaspels.

 

Wanneer we met die intentie het terrein opstappen waar het 500L-persevenement plaatsvindt, gaan we meteen een beetje aan onszelf twijfelen. Naast de tomaatrode opblaaskleur die de auto op de eerste foto’s had, staan hier namelijk verschillende andere exemplaren. Een witte, een donkergrijze, en een soort van vaalbruine met een wit dak. Verdraaid, in een wat smaakvollere tint ziet ie er eigenlijk best aardig uit. Stijlvol, zelfs. En z’n proporties zijn in het echt helemaal niet zo mislukt als ze op de plaatjes leken.

 

Al rondstruinend raken we met de minuut meer gecharmeerd van het uiterlijk van de 500L. De auto mag dan niets met de 500 te maken hebben (de naamgeving komt voort uit de marketingtechnisch verantwoorde insteek dat het getal ‘500’ wereldwijd de retro-tak van Fiat vertegenwoordigt), hij is qua styling in ieder geval vakkundig op één lijn geplaatst met z’n kleine broertje. Sommigen zullen zeggen dat er een aardige dosis Mini Countryman in te ontdekken valt, maar er zit ook een aardige dosis gewone Mini in de gewone 500, en daar hoor je inmiddels ook niemand meer over. Ofwel: geef het een jaartje en de 500L zal alom geaccepteerd zijn.

 

Na een blik in het interieur zijn we echt om. De Italianen noemen de 500L een auto ‘voor gebruikers’, en daar blijkt geen woord aan gelogen. De nieuwe Fiat is niet zomaar een opgepompte hatchback; het is een bijzonder doordacht en goed uitgewerkt karretje.

 

Zo is z’n binnenste, naast leuk getekend, ook behoorlijk veelzijdig. Het uitgangspunt voor de ontwerpers was dat er vijf personen van twee meter lang, plus hun bagage, in moesten passen. Nu lijkt dat ons voor die arme mensen niet bepaald een feest van comfort, maar flink wat ruimte heeft de 500L zeker. Vooral als je z’n lengte van 4,15 meter (iets langer dan een Punto) in acht neemt.

  

Er zijn stoelen die alle kanten op kunnen, en niet minder dan 22 opbergvakjes voor je parkeerschijf en je autodropjes. Er is een 5-inch touchscreen dat barst van de apps en handigheidjes, zoals sms, internetradio en Twitter. Je kunt een audiosysteem van Beats by Dr. Dre bestellen dat zo volslagen waanzinnig klinkt dat het je vlees laat lostrillen van je botten. Dan is er nog de Italiaanse kers op de taart: een uitneembare espressomachine van Lavazza. Zullen we het hoge woord er maar uit gooien? De 500L is cool.

 

 

Nu nog de juiste motor om een goede dosis hitsige Zuid-Europese prestaties aan het geheel toe te voegen, en het plaatje is compleet. Voorlopig is de 500L er in drie smaken: met de 0.9 TwinAir turbo, de 1.3 MultiJet dieselmotor en de 1.4 MultiAir. Die laatste is niet bijster schoon, en dus eigenlijk niet interessant voor onze door belastingkorting geobsedeerde markt. Fiat verwacht dat de diesel ook niet al te hoge ogen zal gooien onder de voornamelijk particuliere klanten. Het gros van de verkopen in Nederland zal de TwinAir dus voor z’n rekening nemen.

 

Voor de gelegenheid is het kleine pruttelblokje opgevoerd van 85 naar 105 pk. Hij komt best vlot uit de hoek, maar af en toe ratelt ie als een fiets met een wasknijper tussen de spaken, en we vinden ‘m niet prettig rijden. Bij het optrekken in het hectische Turijnse verkeer is ie moeilijk te doseren. Of je maakt te veel toeren, waardoor de motor de koppeling opeet en je snel naar voren schiet, of je geeft net niet genoeg gas en blijft als een kuchend, kreupel paard stotterend op je plek staan.

 

 

Het geluid van de tweecilinder bedriegt je: als hij klinkt alsof hij net op gang begint te komen, zit je in werkelijkheid al bijna in z’n begrenzer. Misschien komt het wel daardoor dat we er met geen mogelijkheid zuinig mee kunnen rijden. Zonder gek te doen scoorden we meer dan het dubbele van het opgegeven gemiddelde verbruik: 9,8 l/100 km.

 

Het is een kwestie van gewenning, zegt Fiat. Dat zijn we deels met ze eens – in kleinere TwinAir-modellen lukte het ons na een tijdje om het verbruik binnen de perken te houden. Toch blijft het een rare filosofie: wij vinden dat dit goed is, dus doe je best en wen er maar aan. Heel eigenwijs en Italiaans, dat wel, maar we zijn blij dat Fiat geen tandheelkundige instrumenten maakt. Of vliegtuigen.

 

Gelukkig is er nog de 1.3 MultiJet. Die maakt van de 500L een vele malen fijnere machine. Het 85 pk sterke dieseltje is een genot: soepel en stil, voldoende pittig en toch zo zuinig als je opa. De combinatie met het vriendelijke onderstel en de snelheidsafhankelijke stuurbekrachtiging is precies wat het moet zijn: kwiek is het juiste woord. De vijfversnellingsbak voelt zacht en aaibaar aan, alsof iemand er bij de assemblage een fleece­trui in gepropt heeft. Eigenlijk is de hele auto aaibaar. Een grote, ruime teddybeer.

 

Ja, we zijn fan van de 500L. Hij is een beetje vreemd en eigenzinnig, maar die karaktertrekken draagt ie met trots uit, en dat maakt ‘m charmant en tof. Zo lang je ‘m in een mooi kleurtje bestelt, en zeker als je de Beats en de Lavazza op de optielijst aankruist, heb je onze zegen.

 

13/20

 

0-100 km/u: 14,9 s

Top: 165 km/u

Verbruik: 4,2 l/100 km

Motor: 1.248 cc, viercilinder turbodiesel

Aandrijving: voor

Vermogen: 85 pk

Koppel: 200 Nm

Gewicht: 1.315 kg

CO2: 110 g/km

 

NL € 22.495

BE € 17.350

 

Gek autootje uit het gekke Italië. Behoorlijk ruim, superpraktisch en aan je smaak aan te passen. De TwinAir is erg wennen, de diesel juist erg prettig