Autotest: Ford Fiesta Sport Individual Blue Style

Volgens Ford kan het: feestvieren en toch reuze verantwoord bezig zijn. Het bewijs zou deze Fiesta Sport moeten zijn.

 

We leven in tijden van overmatige politieke correctheid. Overdreven? Ach, als er in Amsterdam, ooit de stad-waarin-alles-kon, serieus urenlang op het hoogste niveau wordt gesproken of het staand drinken van bier niet dringend bestraft zou moeten worden, dan vinden we onze stelling niet zo overdreven. En als zulk verwerpelijk wangedrag dan ook nog écht beboet wordt, vinden we ‘politiek correct’ zelfs een haast TopGear-onwaardig understatement. Het is een teken van deze tijd: bier drinken mag, maar wel volgens de regeltjes, autorijden mag, binnen de regeltjes en ook auto’s maken mag, als je je maar aan steeds meer geschreven en ongeschreven voorschriften houdt. Zo wordt het tegenwoordig zeer op prijs gesteld als een auto veilig, zuinig en aardig tegen konijntjes is. Héél eventueel, hoeft echt niet hoor, mág een auto dan ook nog leuk zijn.

 

Ford denkt met de Fiesta Sport de ultieme moderne auto te hebben neergezet: veilig, want overal airbags en elektronica, zuinig en schoon, want B-label, en fun, want 120 pk, sportief en in hoge mate te ‘personaliseren’. Dat laatste gebeurt onder de noemer ‘Individual’ en komt in ons geval neer op leren stoelen, stuur en deurpanelen, in twee kleuren oogverstuikend blauw. Je moet ervan houden, maar het heeft zeker iets.

 

Daarnaast is er nog een riant ‘X-Multimediapack’ gemonteerd, waaronder om ons volstrekt onduidelijke redenen ook automatische airco, voorruitverwarming, cruisecontrole en elektriek inklapbare spiegels vallen. Dit alles naast de naamtechnisch begrijpelijker audio-installatie, aux- en usb-aansluiting en een groot beeldscherm in het dashboard. Met nog het een en ander aan extra’s drijft dit geheel de basis-Fiesta Sportprijs (achttien mille rond) wel met zo’n vijfduizend euro op, maar dan staat er ook iets.

 

De Fiesta reed al beter dan de hele rest van z’n klasse, maar om de Sport-naam extra eer aan te doen, is de wielophanging verlaagd en verhard, en is de besturing aangepast. Resultaat: een auto waarmee je het asfalt nauwelijks schade berokkent (9,9 seconden naar de 100 km/u is niet direct de categorie Gevaarlijk), maar waarmee je verbazingwekkend leuk kunt gooien en smijten als je daar trek in hebt – hij in ieder geval altijd. Hij is, zonder knalhard geveerd te zijn, lekker stevig, laat je uitstekend weten wat er gebeurt en bromt er met zijn 1,6-je lustig op los. Laten we het zo zeggen: als de VW Polo een boterham met kaas is, is de Fiesta een ciabatta met tomaat, alfalfa en goed wat versgemalen peper. En kaas, natuurlijk.