Honda Civic 2.2 i-DTEC Comfort

Met de nieuwe Civic maakt Honda pas op de plaats: klaar met de uitbundige gekkigheid, deze auto wil weer serieus meedoen.

 

Het is traditioneel hard knokken in het segment van de Civic. Er waren tijden dat Honda, dankzij een verdiende reputatie voor betrouwbaarheid en value for money, haar middenklasser met succes tussen de Golfjes en Astra’s door wist te slijten; die periode ligt inmiddels vrij ver achter ons. Als je vandaag de dag een Civic ziet langsrollen, is het altijd óf een oud verlaagd lawaaigebakje, óf een saaie, zakelijke Hybrid-versie.

 

Het zal niet geholpen hebben dat het uitgaande model een nogal, eh, opvallende auto was. Hier in Doe Maar Gewoon-land wordt dat niet altijd evenzeer op prijs gesteld, wat blijkt uit de relatieve zeldzaamheid die de huidige Civic op onze wegen is. Zonde – want het was een prima ding. Wat ons betreft was het design geslaagd genoeg om bij z’n opvolger op voort te borduren, maar Honda heeft voor modeljaar 2012 gekozen voor een aparte benadering: het algehele silhouet van de auto werd behouden, terwijl de scherpe styling verdween. Noem het op safe spelen, of noem het pure noodzaak om weer een groter publiek aan te spreken. Het resultaat is in ieder geval lang niet zo radicaal en vernieuwend als z’n voorganger. Jammer? Toch wel een beetje.

 

Onderhuids veranderde er een hoop aan deze Civic; zo veel zelfs dat Honda spreekt van een ‘sprong van twee generaties vooruit’. Om maar eens een nogal ingrijpende wijziging te noemen: de benzinetank verhuisde naar het midden van de auto, onder de voorstoelen, om ruimte te maken voor een volslagen maf achterbanksysteem waarbij je de hele zitting omhoog kunt klappen, richting het plafond. Zodat je bijvoorbeeld een kamerplant rechtop kunt meenemen. Dat is vast wel eens handig, ooit, maar belangrijker is nog dat de nieuwe Civic mag pronken met de grootste laadruimte in z’n segment. Groter zelfs dan die van een crossover als de Nissan Qashqai.

 

Na goed geluisterd te hebben naar klanten – en juist ook naar mensen die een ander merk kozen – werd er flink gesleuteld aan het onderstel, waarbij er nadrukkelijk gespeurd werd naar meer comfort. Een compleet nieuwe voorwielophanging werd gecombineerd met zachtere dempers en talloze kleine aanpassingen, zoals dikkere torsiestangen achter. Het was allemaal niet voor niets: de Civic gaat met slecht wegdek om als Silvio Berlusconi met een intimidatierechtszaak. Het doet ‘m bar weinig.

 

Ondertussen weet de relatief lichte carrosserie zich in de bochten aardig recht te houden en laten de voorwielen het wegdek maar moeilijk uit hun greep. De besturing mag van ons meer feedback geven – dat is eigenlijk altijd een probleem met elektrische stuurbekrachtiging – maar desondanks is het weggedrag van de Civic dik in orde. Mocht je toevallig in een eeuwige zoektocht verwikkeld zijn naar een prettig verend doch gebalanceerd onderstel in combinatie met een standvastige wegligging, zet de nieuwe Civic dan zeker op je shortlist. Samen met de giga-laadruimte is het z’n belangrijkste speerpunt.

 

 

In het interieur valt vooral op dat de zit aan de hoge kant is, zeker in vergelijking met het oude model. Dat komt natuurlijk door die benzinetank. Storend is het niet echt, tenzij je een mooi, groot, glazen panoramadak hebt besteld. Dan wordt de hoofdruimte (vooral achterin) een beetje kielekiele. De voetruimte die de passagier voorin krijgt toebedeeld valt ons ook tegen, omdat het dashboard nagenoeg tot de grond reikt.

 

Verder is het een gemiste kans dat Honda nog steeds geen mooi geïntegreerd entertainment- en navigatiesysteem levert; je moet het in de Civic doen met een – van vele onduidelijke knopjes voorzien – scherm dat zo uit de schappen van een budget-elektronicazaak lijkt te komen. Als de software dan ook nog eens dusdanig verouderd is dat het de wegen waarop we rijden niet kent – en dat in een auto die nog niet eens officieel te koop is – dan hebben we ons oordeel klaar. Monteer zelf een beter systeem.

 

De kwaliteit van de gebruikte materialen is merkbaar op een hoger plan gebracht in deze Civic, en de indeling is eigenlijk nog steeds ideaal: een grote, digitale snelheidsmeter vlak onder de voorruit, gecombineerd met duidelijke analoge instrumenten achter het stuur voor zaken als toerental en brandstofvoorraad. Daarnaast trakteert Honda je op een geinig schermpje waarop je foto’s kunt programmeren, zodat je hond je bijvoorbeeld permanent zielig aanstaart als je achter het stuur zit. Er is een standaard sleutelloze startknop, plus een eco-knop waar je vanaf dient te blijven omdat ie je gaspedaal doet aanvoelen als mos. Optioneel zijn er moderne hulpsystemen verkrijgbaar, zoals adaptieve cruisecontrole en preventief remmen om een botsing te voorkomen.

 

De Honda-ontwerpers beweren heel lang en goed naar vliegtuigen gekeken te hebben om de Civic een aerodynamisch meer verantwoorde carrosserie mee te geven, en dat is te merken: windgeruis is er nauwelijks. Ook op hoge snelheden heerst er stilte aan boord. Dat is ten dele te danken aan de 2,2-liter dieselmotor, die met 350 Nm koppel niet vaak hard hoeft te werken en zich dan ook qua geluid zeer rustig houdt.

 

Ondanks dat het vermogen met 10 pk steeg, naar 150 pk, heeft Honda het voor elkaar gekregen om de CO2-uitstoot van deze motor flink terug te dringen: tot 110 g/km (in Nederland goed voor 20 procent bijtelling). Dat is voor zo’n lel van een motor een enorme prestatie te noemen. Sterker: er zijn kleinere, minder krachtige en later ontwikkelde motoren die niet in de buurt komen van zo’n waarde. Honda toont zich op dit gebied wederom de meester.

 

 

13/20

 

0-100 km/u: 8,3 s

Top: 217 km/u

Verbruik: 4,2 l/100 km

Motor: 2.199 cc, viercilinder turbodiesel

Aandrijving: voor

Vermogen: 150 pk

Koppel: 350 Nm

Gewicht: 1.338 kg

CO2: 110 g/km

 

NL: € 26.990

BE: n.n.b.

 

Of ie mooi is, moet je zelf maar bepalen, maar goed is de nieuwe Civic zeker. De diesel is krachtig maar zuinig, het onderstel bijzonder geslaagd