Autotest: Honda Civic Hybrid 1.3i-DSI i-VTEC IMA

De een z’n dood… is de ander z’n brood, blijkt maar weer. Wie precies de pijp uitgaat is nog niet bekend, maar dat Honda garen spint is een feit. Met dank aan de Civic Hybrid.

 

Meteen maar weer even oud-Hollands nuanceren: niet heel Honda draait als een dolle – je stopt natuurlijk niet zomaar met je inspanningen in de Formule 1. Honda Nederland zal echter een van de weinige bedrijven zijn die eind 2008 een paar kurkjes heeft laten knallen omdat het zo’n fijn jaar was. In de schaduw van de Toyota Prius, die inmiddels zo’n beetje de Luxaflex dan wel Spa Rood (je weet wel: merknaam schopt het tot soortnaam) van de hybride auto’s is, kon Honda de tweeslachtige Civic zo ongeveer niet aangesleept krijgen.

 

Je wilt cijfertjes? Krijg je cijfertjes. In 2005, toen de Civic Hybrid al een paar jaar leverbaar was, wist Honda maar liefst 93 hybride Civics aan de man te brengen. Vorig jaar waren dat er, let op, 4.933. Dat is meteen de helft van de totale Honda-(auto)verkoop in Nederland.

 

Honda Nederland kon dan ook met enige trots melden dat het ondanks alle crisisverhalen een verkoopstijging van 46 procent meemaakte. En voor je denkt dat we met z’n allen toch wel bijzonder aardig zijn voor het milieu in ons landje: vergeet het maar. Ongeveer 85 procent van die Civic Hybrids wordt namelijk zakelijk aangeschaft, dus dan draait het alleen maar om het lekker lage bijtellingstarief van 14 procent. Voor veel andere doorsnee-leasebakken kan dat zomaar op 25 procent liggen. Dat scheelt een leuke schep centen, dus dan gaan we toch lekker hybride rijden?

 

Eerlijk is eerlijk: je hoeft ook niet veel in te leveren ten opzichte van ‘gewone’ auto’s. Een Civic Hybrid ziet er behoorlijk normaal uit – dat kun je van een Prius moeilijk zeggen. Dit jaar debuteert trouwens de Insight, Honda’s nieuwe hybride, die akelig (ja, akelig) veel lijkt op de Prius, maar dat terzijde. Je hoeft dus niet met je wansmaak te koop te lopen om hybride te rijden.

 

Verder hoef je een bedrijf als Honda natuurlijk niet te vertellen hoe je een fatsoenlijk onderstel in elkaar schroeft, dus de Civic Hybrid rijdt gewoon prima. Niets opmerkelijks ofzo – als je niet beter zou weten zou je waarschijnlijk niet eens merken dat je af en toe geholpen wordt door het 20-pk sterke elektromotortje, dat de 95 pk’s van de 1,3-benzinemotor terzijde staat als dat nodig is. Een klein metertje op het dashboard laat zien of de elektra gebruikt wordt voor extra presteren, of, zoals tijdens remmen en decelereren, juist de accu bijlaadt. Voor de rest: niets, en ook dat is wel even anders in de hoek van Toyota/Lexus, waar je desgewenst van seconde tot seconde wordt bijgekletst over wat nu precies waarmee bezig is.

 

Honda heeft de Civic Hybrid vernieuwd, maar veel verder dan wat kleinigheidjes gaat het niet. De lampjes voor en achter zien er iets anders uit, de grille is minimaal gewijzigd, je kent dat wel. Handig zijn de standaard parkeersensoren, gezien de totale onzichtbaarheid van de achterkant. Het herkenbaarst is hij nog aan de ‘echte’ wielen, die de dichte plastic dekseltjes van voorheen opvolgen. Voor de rest blijft alles bij het oude: veel been-, weinig hoofdruimte achterin, niet overdreven veel bagageruimte in een auto die gewoon goed rijdt, maar waar je zeker als leaserijder niet de hoofdprijs voor betaalt.

 

Spannend? In de verste verten niet. Maar daar komt eind dit jaar verandering in met de CR-Z, een hybride, hete hatchback die in alles aan de roemruchte CR-X moet doen denken. Wachten we daar toch op?