Magnus Walker, Porsche-gek

Magnus Walker is waarschijnlijk ’s werelds meest atypische Porsche-verzamelaar. Onlangs werd een film gemaakt over het leven van deze sympathieke Brit, die woont in Los Angeles en van daaruit regelmatig de canyons rond Malibu onveilig maakt met een van zijn sportieve klassiekers. Op bezoek in downtown LA.

Magnus duwt zijn rood-wit-blauwe 911 T naar buiten en start ‘m. Het is zijn favoriete Porsche; Magnus kocht de auto in 1999. Afgezien van een 2,7-motor was de auto standaard, maar Magnus bouwde de 911 snel om tot een 1973 RS replica. Niet lang daarna, in 2002, ging hij ermee op het circuit rijden. Het was het begin van een grote hoeveelheid klassieke Porsches.

Nu, tien jaar en vele uitstapjes naar het circuit later, is de auto toe aan zijn derde motor; een 1972 2.4S met dubbele ontsteking, gecombineerd met een 915 versnellingsbak met sperdifferentieel en een kortere tweede, derde en vierde versnelling. Voeg daarbij tien jaar aan kleine verbeteringen op basis van circuitervaringen, en je snapt dat het eindresultaat een behoorlijk heftige auto is. Magnus omschrijft het gevoel van het rijden met de auto als ‘het dragen van je favoriete spijkerbroek’.

Na tien minuten rijden we door de nog nagenoeg verlaten straten van downtown Los Angeles. Het is bewolkt maar warm en Magnus geeft z’n opgewarmde 911 meteen goed de sporen. Even later vliegen we al over de 6th Street Bridge met 100 mijl per uur, oftewel 160 km/u. Ik denk onwillekeurig aan de korte, maar wereldberoemde scène van de film C'était un Rendez-vous, waarin een klassieke Ferrari op een vroege ochtend Parijs doorkruist. Even later rijden we rustig de Highway 110 North op. De 110 is de oudste snelweg van LA en behoorlijk bochtig in vergelijking met later aangelegde wegen. Hij is aanvankelijk ontworpen voor langzame voertuigen uit de jaren dertig. De snelheidslimiet van 60 mijl per uur zorgt ervoor dat je met een moderne auto nooit in de problemen zult raken, maar het wordt een ander verhaal wanneer je dat doet met twee keer die snelheid in een overstuurde Porsche uit de jaren zeventig.

Magnus laveert z’n auto door de verkeersstroom met drie vingers per hand om het mooi versleten, suède stuur. Hij schakelt perfect terug met heel & toe, een snelle toef tussengas, terwijl het uitlaatgeluid klinkt als een machinegeweer wanneer het ricocheert tegen de betonblokken die de rijbanen van elkaar scheiden. Magnus oogt zo relaxed dat je je niet aan de indruk kunt onttrekken dat hij eigenlijk altijd zo rijdt. Vijf minuten later nemen we de afrit in South Pasadena, om vervolgens dezelfde weg terug te pakken en de hele achtbaanrit opnieuw beleven terwijl we terugrijden richting downtown LA.

De bebaarde Engelsman vertelt dat hij regelmatig dit soort korte uitstapjes maakt. Wanneer hij zit te werken in zijn kantoor en moe of verveeld is, start hij zijn ‘71’er’ en trekt erop uit. Om vervolgens een halfuur later weer achter het bureau te zitten terwijl de adrenaline nog door zijn lichaam stroomt. Fris, en klaar voor een paar uur werk.

Langere reizen maakt hij ook, op z’n minst enkele malen per maand. Magnus neemt zijn 911’s regelmatig mee de bergen in. Over bochtige wegen als Topanga Canyon Drive, Mulholland Highway en Upper Big Thujunga Road. Het zijn slechts enkele wegen die in zijn persoonlijke top 10 staan. Hier doet hij ook de 300 tot 500 mijl durende shakedown-runs van zijn ‘nieuwe’ auto’s. Eigenlijk is niemand in LA County en de omringende gebieden veilig wanneer Magnus een auto klaarmaakt voor de verkoop, of wanneer hij er een zelf langere tijd wil houden.

'Magnus' loods is overduidelijk geen museum, maar hooguit een plek waar de auto’s staan – zolang ze niet rijden'

Voor een vlugge boodschap of een bezoekje aan het centrum pakt Magnus het liefst zijn groene 66’er 911. De motor heeft meer dan 180.000 kilometer gelopen, maar is volgens de onderhoudsboekjes nog nooit uit elkaar geweest. Na de rit over de 110 Freeway haalden we koffie bij Starbucks en aten en dronken terwijl we door het Arts District reden richting zijn loft. Nadat ik hem daar gedurende enige tijd had geïnterviewd, was Magnus naar eigen zeggen klaar om nogmaals in de auto te stappen om – zoals hij het zelf zei – ‘to tear some shit up in the mountains’.

De eerste verdieping van zijn pakhuis is compleet ingericht om plaats te bieden aan verschillende filmshoots. Iedere ruimte heeft een ander thema. Hier zijn muziekclips opgenomen, maar ook afleveringen van Sex & The City en vele andere series en shows. Het is momenteel de belangrijkste bron van inkomsten van deze Porsche-fan. Magnus kocht het vervallen pand tien jaar geleden, nadat hij met zijn vriendin in Venice Beach jarenlang goed had verdiend met de verkoop van hardrock-kleding. Inmiddels is zijn kledinglijn te vinden in alle grote Amerikaanse warenhuizen. Het pakhuis ligt midden in LA, waar de criminaliteit destijds hoog was en de zwervers lallend over straat liepen. Anno 2012 is het de hipste buurt van Los Angeles en doen Magnus en zijn vriendin goede zaken met het verhuren van het pand.

‘Mijn voorliefde voor deze auto’s ontstond toen mijn vader mij in mijn jeugd meenam naar races op Donington Park’, aldus Magnus. ‘Vooral de Porsches vond ik mooi, misschien ook wel omdat ze vaak wonnen. Boven mijn bed hing jarenlang en poster van een Porsche 911 Turbo Martini uit 1977 met die rode en blauwe kleuren. Tijdens mijn studie ging ik regelmatig naar de Verenigde Staten om te werken in zomerkampen. Geef me eens ongelijk. Ik woonde in Sheffield, een tamelijk sombere industriestad. Na enkele keren heen en weer te hebben gereisd, ben ik op een gegeven moment gebleven.’

‘Toen ik geld ging verdienen met de kledinglijn en het verhuren van onze loft, ben ik gaan racen met klassieke Porsches. Maar de kick was kort en het geld zag ik nooit meer terug. Toen ben ik klassieke Porsches gaan kopen en opknappen. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit meer dan 15.000 dollar voor een Porsche heb betaald, maar veel exemplaren die ik kocht, waren wel toe aan een complete restauratie.’

Dus is nu een belangrijk deel van de begane grond gereserveerd voor een kleine twintig klassieke Porsches. Een paradijs voor de echte petrolhead. Er hangen vintage raceposters aan de muur en je neusgaten vullen zich met de typische geur van klassieke sportwagens. Dit is overduidelijk geen museum, maar hooguit een plek waar de auto’s staan – zolang ze niet rijden. Dat klopt. Magnus rijdt er zo vaak mee als hij kan.

Magnus is vooral geïnteresseerd in vroege Porsches 911; de modellen met een lange bagageklep, ook wel longhoods geheten. We hebben het dan over Porsches tot en met bouwjaar 1973. Nog liever kiest Magnus voor de modellen tot 1969. Deze worden aangeduid als Short Wheelbase Porsches, aangezien Porsche in 1969 – overigens heel terecht – besloot om de wielbasis te verlengen. De prijzen van deze zeer vroege SWB-modellen zijn de laatste jaren geëxplodeerd, maar dat was nadat Magnus zijn collectie al aardig op orde had. Nu richt hij zich vooral op de 911 Turbo. Magnus bezit twee vroege exemplaren met een 3.0 Turbo-motor, maar wil eigenlijk nog een exemplaar uit 1975; het allereerste productiejaar van de Turbo. In dat jaar zijn er slechts 274 geproduceerd en het waren allemaal homologatiemodellen voor de 934-serie die het jaar daarna de circuits domineerde.

Het spreekt voor zich dat er heel wat gesleuteld moet worden aan een klassieke 911 voordat ze er zo bij staan als Magnus het graag ziet. De Porsches 911 waren tot 1976 niet verzinkt, en een flink aantal is compleet verroest in de loop der jaren. In een nabijgelegen gebouw laat Magnus dan ook al het carrosseriewerk doen. Voor dat gebouw staan Magnus’ onderdelenauto’s. Het las- en plaatwerk wordt gedaan door Frank Turner, maar Magnus is niet bang voor vieze vingers. Samen met mecanicien Phil Slate zet hij al deze prachtige pre-1974 meesterwerken weer in elkaar. Volgens Magnus is Phil ‘de man die hem er goed doet uitzien’. Totdat Magnus hem ontmoette, was zijn mantra ‘viezigheid remt je niet af’. Nu is het meer een kwestie van ‘je kunt er net zo goed mooi uitzien wanneer je snel gaat’. We hebben het nu overigens over de auto’s van Magnus, want op persoonlijk vlak hangt Magnus ogenschijnlijk nog altijd het eerste Mantra aan.

De Walker-collectie omvat enkele originele, standaard auto’s uit de beginjaren van de 911, maar het valt niet te missen dat hij tevens een groot fan is van de R Gruppe-achtige automobielen. Licht uitgebouwd, tikje verlaagd, snelle motor, maar nooit ordinair – dat werk. Zijn racewagen uit 1971 vormt een goed voorbeeld, maar wat vinden we van zijn 1968 R ‘tribute’? Een auto die net als de record-Porsche uit 1968 is voorzien van vele lichtgewicht onderdelen. Helaas staat zijn gunmetal-grijze 911 met blauwe strepen net opgetakeld, wachtend op een update van het onderstel.

Magnus heeft ook een zeldzame 911 Carrera uit 1976 – een homologatiemodel waarvan er slechts 116 zijn gebouwd – en een auto uit 1964. Dit was het eerste productiejaar van de 911 en er zijn er destijds 232 van gebouwd. Aangezien er wereldwijd nog slechts zo’n 60 van over zijn, is het niet onlogisch dat deze modellen in gerestaureerde staat al snel twee ton waard zijn.

'In de bergen gilt de motor het uit van plezier. Slechts zelden daalt de toerenteller tot onder de 4.500 toeren'

Na het interview en een lunch in de vintage tuin naast zijn pakhuis, stappen we opnieuw in de auto en rijden de heuvels in. Highway 2, ook wel bekend als de Angeles Crest Highway behoort ook tot zijn favorieten wegen. Hij voert omhoog de San Gabriel Mountains in en het verse, gladde asfalt voelt heerlijk aan onder de Hoosier-banden van de 911. Het is misschien een goed moment om hier te vertellen dat de auto van Magnus compleet is uitgerust als racewagen. Dat wil zeggen: een halfopen uitlaatsysteem, slicks, een rolkooi en twee racestoelen. De auto is gedeukt, bekrast en voorzien van bruine roestvlekken. Onder de stoel ligt een race-overall, achterin zie ik een helm en een paar lege frisdrankblikjes. Zaken als ruitenwissers, een handrem en andere overbodige spullen als isolatiemateriaal, airco en kachel ontbreken. ‘Ik ben er ooit een keer mee naar een race gereden op Laguna Seca’, vertelt Magnus. ‘Op de terugweg begon het te plenzen. Toen ik werd ingehaald door een fietser heb ik er even over gedacht om de auto te laten staan en naar huis te liften. Slicks verliezen in de regen namelijk iets van hun optimale werking.’

Eenmaal in de bergen gilt de motor het uit van plezier en slechts zelden daalt de toerenteller tot onder de 4.500 toeren. Dat de achterzijde nergens uitbreekt bij deze bovenmodale snelheden, komt – afgezien van het spijkerharde onderstel – volledig voor rekening van de Hoosier-slicks, die lijken ingesmeerd met Velpon-lijm. Wanneer halverwege een bergpas in de Canyons rond Los Angeles twee langs de weg staande jongemannen Magnus aansporen tot meer snelheid, duwt hij de duim van zijn rechterhand tegen zijn middel- en ringvinger en steekt zijn pink en wijsvinger als hoorns omhoog. Lachend vervolgt hij zijn weg.

Wanneer ik Magnus even later vraag hoeveel ‘miles to a gallon’ zijn auto’s doen, antwoordt Magus dat hij nooit het verbruik bijhield van zijn auto en zei dat het niet gaat om het aantal miles per gallon, maar om het aantal ‘smiles’ per gallon. Vervolgens rijden we de hele namiddag door de bergen rond Los Angeles, tot de zon achter de heuvels verdwijnt. 

Magnus Walker – Urban Outlaw

Nadat drie jaar geleden het Nederlandse blad RS Porsche Magazine als eerste een verhaal publiceerde over de tot dan toe tamelijk bescheiden Magnus en zijn Porsche-verzameling, is ’s mans ster snel gerezen. Hij verscheen in Porsche-bladen over de hele wereld, werd het boegbeeld van adverteerders en er werd zelfs een korte speelfilm over zijn leven gemaakt. De film, met de titel Urban Outlaw, is gemaakt door Tamir Moscovici van Industry Films en duurt een half uur. Klik hier en kijk 'm online.

De auto’s van Magnus