Mercedes-AMG GT R

Hamerende motorgeluiden, gillende banden, bezwete voorhoofden onder balaclava’s en grijnslachende gezichten vormen de eclectische cocktail van een middagje stoer sturen onder een waterige winterzon aan de Portugese zuidkust. In de windstilte tussen de enorme tribunes van het verder verlaten Autódromo Internacional do Algarve – beter bekend als het circuit van Portimão – is het zelfs aangenaam. Als uitvalsbasis voor een overwintering is het wellicht wat te instabiel, want afgelopen nacht trok er nog een regenfront over het hotel, maar voor een testsessie ‘with benefits’ is de Algarve een toplocatie. Dat wist Mercedes al langer, vandaar dat ze de internationale wereldpers hebben uitgenodigd om hier de nieuwe Mercedes-AMG GT R te ko­­men testen.

Na de peperdure SLR McLaren en de wat minder peperdure SLS AMG kwam twee jaar geleden de AMG GT op de markt, een model dat werd gepresenteerd als de auto die de Porsche 911 van zijn troon zou kunnen stoten. Zover kwam het niet, helaas voor Mercedes. Maar nu, hier in de Algarve, worden de kaarten opnieuw geschud. De complete trukendoos van de tovenaars uit Affalterbach werd ondersteboven gekeerd, en de GT R is dan ook meer dan een marketingmodelletje met een uitgekleed interieur en een sportief sausje. Wat te denken van koolstof-keramische remschijven, kortere versnellingen, een andere wielophanging, een titanium uitlaat, bredere semi-slick-banden, een herzien sperdifferentieel en – voor het eerst bij Mercedes – meesturende achterwielen?

Ook qua marketing hebben ze bij Mercedes goed gekeken naar de Porsche 911 – de Turbo in dit geval. De prijs van de R is vastgesteld op 228.950 euro en daarmee nestelt de snelste AMG GT zich tussen de 911 Turbo- en 911 Turbo S-prijsstelling. De GT R is zo’n 18 mille duurder dan de 911 Turbo, maar 12 mille goedkoper dan de Turbo S. Bij Mercedes krijg je weliswaar een veel sterkere auto, maar de Turbo-rijder zal de aanval pareren door te zeggen dat het prestatieniveau van zijn of haar 911 beter is. En dat klopt. Op papier althans, want met een acceleratietijd van 3,6 tellen voor de sprint van 0 naar 100 km/u is de Benz 0,7 seconden langzamer, terwijl de topsnelheid met 318 km/u precies 12 km/u lager ligt.

En kun je die Porsche-rijder stil krijgen?

De Porsche-rijder is eenvoudig het zwijgen op te leggen door te refereren aan de Nordschleife van de Nürburgring. Met een rondetijd van 7:10,9 is deze Mercedes-AMG GT-R de snelste productieauto tot nu toe in de Groene Hel. Zeer knap, zeker ook gezien de lange neus, het enorme gewicht en het feit dat een motor in de neus niet voor de beste balans zorgt. Omdat de Nordschleife in deze tijd van het jaar gesloten is – en wellicht ook omdat men bij Mercedes geen journalisten uit de vangrail wil pulken – is voor de eerste proefritten gekozen voor het circuit van Portimão. Veiliger, veel korter, maar ook spectaculair dankzij de lange doordraaiers en mooie hoogteverschillen.

Bij het benaderen van de GT R valt ons vooral de enorme achtervleugel op, maar ook de grille met verticale spijlen. Het rooster is afgeleid van de 300 SL-racer uit 1952 en oogt als een muilkorf. Ook de luchtuitlaat aan de zijkant van de lange neus draagt bij aan het passief-agressieve uiterlijk. De flanken zijn 4,5 centimeter breder dan die van de reeds bekende GT. Desondanks is de auto dankzij allerlei koolstofvezel elementen 6 kilo lichter dan de GT S. Wie keramische remmen bestelt, verviervoudigt die winst bijna: de schijven leggen maar liefst 16 kilogram minder in de schaal dan stalen exemplaren.

Hoe rijd de Mercedes-AMG GT-R?

We rijden sessies van vijf ronden achter een pace-car die wordt bestuurd door voormalig DTM-kampioen Bernd Schneider. Een opwarmronde, drie flying laps en een afkoelronde. ‘Heren, dit is geen wedstrijd’, zegt Schneider over de portofoon. ‘Er valt niets te winnen, alleen maar te verliezen. Rijd zo hard als je kunt, maar ga niet over je grenzen heen. Als een van jullie het tempo niet kan bijbenen, wacht ik je halverwege het circuit op.’ De gewezen ‘Mr. DTM’ stapt vervolgens in zijn helgroene AMG GT R en blaast de pitstraat uit. Het enige wat we hoeven te doen, is proberen hem bij te houden. Iets wat gevoelsmatig niet al te eng is, gezien het vertrouwenwekkende gevoel van de GT R en de aanwezigheid van strenge maar rechtvaardige elektronische beschermengelen.

Voor ons rijdt alleen nog een Australische journalist, tevens ex-rallyrijder en dus ongetwijfeld slechts fractioneel langzamer dan Schneider. Onze prioriteit is dus om de GT R uit de hekken te houden, echter zonder dat we als een mank paard de twee cracks voor ons aan de horizon zien verdwijnen. De stand ‘Race’ heeft ons al ver gebracht in twee eerdere sessies, maar we weten dat de heren voor ons rijden met uitgeschakeld ESP en een teruggedraaide tractiecontrole, dus besluiten we hetzelfde te doen.

Voel je de ‘hulpjes’?

Het vreemde is dat je nauwelijks iets merkt van de elektronische en mechanische assistentiesystemen. Waar je bij de concurrentie vaak voelt hoe de bits en bytes je de bocht om helpen, blijft de AMG GT aanvoelen als een onvervalste, achterwielaangedreven musclecar, met of zonder hulpjes. Ondanks alle voortschrijdende techniek lijkt het toch alsof je het allemaal zelf doet en dat kan een mens gelukkig maken. Zeker wanneer het gaat om een nauwelijks meer dan gemiddeld getalenteerde TG-redacteur die achter Bernd Schneider en een ex-rallyrijder aan scheurt op een Portugees circuit. Het resultaat? Slechts tweemaal moet de maximaal doortrappende Schneider van het gas; eenmaal vanwege ons. Aan het einde van de rit stappen alle rijders lachend uit. Dan blijken niet alleen de Australische journalist en wij bezweet, maar zien we ook bij Schneider een tamelijk rood aangelopen gezicht. Een complimentje voor ons, maar een loftuiting voor deze brute machine, die gewone mensen tot coureurs maakt en de mythische 911 Turbo degradeert van ongrijpbare mythe tot waardig tegenstander.