Autotest: Mercedes SL65 AMG Black Series

Wie een achtbaan iets voor mietjes vindt, moet deze attractie eens proberen. Zelfs de stoerste bink zal wit om de neus worden na een ritje in de Mercedes-Benz SL65 AMG Black Series.

 

Je weet wat er komen gaat, maar niet wanneer. Dat is ongeveer het idee als je op het Laguna Seca-circuit richting de The Corkscrew (de kurkentrekker) gaat. De bocht loopt zo goed als verticaal naar beneden. Je draait in, geeft gas en hebt het gevoel gelanceerd te worden. Rijd je hier met de SL65 Black Series dan is het alsof je in een rollercoaster zit. In het voorste wagentje, welteverstaan. Een fractie van een seconde lijkt de auto stil te staan als de neus indraait, maar zodra de rest van de carrosserie volgt, donder je geholpen door de zwaartekracht als een op hol geslagen rotsblok naar beneden.

 

Een adembenemende ervaring, maar met alle respect: je merkt maar weinig van de speciale inborst van deze 320 km/u snelle Benz. De SL65 is vooral heel erg snel in rechte lijn, de bochten zijn niet zijn favoriete oefening.

 

De derde auto die AMG als Black Series in beperkte hoeveelheden bouwt, deze SL, is een grondig aangepakte versie van de SL met V12 die je in Beverly Hills op elke straathoek ziet. Met de Black Series balt AMG zijn vuisten richting Ferrari en Lamborghini – een hoop aanpassingen zijn nodig om goede sier te maken in de ring. Op het eerste gezicht zullen niet alle modificaties je direct opvallen, want in grote lijnen is het silhouet gelijk gebleven. Bij een tweede bestudering zie je tal van details die afwijken van het origineel. Tja, die 485.000 euro betaal je natuurlijk niet voor een vrijwel standaard SL.

 

Ten eerste werd het stalen vouwdak bij het grof vuil gezet en vervangen door een vaste kap die gemaakt is van koolstof en kunststof. Een groot deel van de rest van de carrosserie trof hetzelfde lot. In totaal werd er 250 kilo bespaard, het equivalent van drie volwassen mannen. Een lichtgewicht kun je het met 1.770 kilo nog steeds niet noemen.

 

Omdat de kofferbak geen ruimte meer hoeft te bieden aan het kapmechanisme werd de taillelijn vanaf de C-stijl lager, wat een paar nieuw gevormde ramen noodzakelijk maakte. Ook de neus van de auto werd onder handen genomen en kamt nu de rugharen van asfalttorretjes. De wielkasten kregen de dimensies van een deurluifel. Aan de voorkant werden ze 14 cm uitgebouwd om ruimte te bieden aan de gapende koelsleuven. Uiteraard overkappen ze ook de enorme 19 inch wielen. Achter zit 20 inch. De flinke vleugelspoiler in de achterklep komt vanaf 100 km/u automatisch omhoog.

 

Onderhuids zijn de wijzigingen ook niet misselijk. De instelbare luchtvering werd overboord gezet, conventionele schroefveren en spoorstangen kwamen ervoor in de plaats. Ze zijn wel instelbaar voor verschillende omstandigheden en er is een multi-mode esp. De spoorbreedte nam toe en met allerlei moeilijke termen maakt Mercedes duidelijk dat de besturing preciezer is geworden, hij reageert nu 8 procent directer op de bewegingen van het stuur. Over de remmen kunnen we kort zijn: enorm, en dat is hard nodig.

 

Dr. Black heeft ook zijn lusten botgevierd op de inhoud van de motorruimte, misschien is hij daarin wel iets te ver gegaan. De turbo’s werden een maatje groter, de gemodificeerde luchtinlaten maakten een vrijere ademhaling mogelijk en de uitlaat biedt minder weerstand om de darmgassen van deze mastodont sneller te lozen.

 

Het resultaat is een vermogen van 670 pk en een trekkracht die te groot was voor de standaard vijftraps automaat. Het koppel werd daarom begrensd op 1.000 Nm. Had de techniek de vrije hand gekregen, dan ging er 1.200 Nm naar de achterwielen. De versnellingsbak kent vier instellingen: comfort, sport, handmatig 1 en handmatig 2. In de laatste stand schakelt hij 20 procent sneller dan in de eerste handstand.

 

Het interieur van de SL65 Black Series is niet zo exclusief als je mag verwachten bij een auto van dit bedrag. Je wordt omringd door carbonfiber, inclusief de schalen van de eendelige sportstoelen, en het werkt allemaal feilloos. Maar het heeft niet meer te bieden dan de standaardauto of het moet het vreemde piepen en kraken van het nieuwe dak zijn.

 

Zodra je het gaspedaal tot de bodem hebt getrapt ben je alle scepsis terstond weer vergeten. Het hele koppel is al bij 2.000 tpm gemobiliseerd, dus de acceleratie heeft meer weg van een explosie. In 3,8 seconden zit je op 100, in elf seconden op de 200 en dan… Daarna kun je het niet meer zien. Je ogen zitten op de plek waar normaal gesproken je oren zitten, die zich op hun beurt om je nek vouwen. Het is echt een pretletter – tot de eerste bocht opdoemt.

 

Je stuurt in, geeft gas en moet vervolgens de elektronica de tijd geven de kracht en de grip op elkaar af te stemmen. Ondertussen zit jij de auto steeds te corrigeren om ‘m toch de goede richting op te krijgen. Het ziet er spectaculair uit om zijwaarts over het circuit te schuiven, maar voor je rondetijden is het funest. Zet je de elektronica op een zijspoor dan is het helemaal hopeloos. Want hoewel de auto bomvol zit met allerhande elektronische trukendozen, ontkom je er niet aan dat de massa van 1.770 kilo met je aan de haal gaat in de bochten.

 

Het is eigenlijk dezelfde makke als bij de CLK Black Series, maar dan nog een graadje erger. Bovendien heeft de V8 van zijn kleinere broertje een stuk meer karakter dan de relatief doodse V12 uit de SL. Persoonlijk zou ik dan ook voor de CLK gaan. Maar wat zit ik te mijmeren? Beide zijn gelimiteerde modellen en allang uitverkocht. In totaal worden er 350 SL65 Black Series gebouwd, de zeven die naar Nederland komen zijn al verkocht. En de ene voor België ook.

 

Maar geen nood. Koop gewoon een kaartje voor de hoogste achtbaan die je kunt vinden, zorg dat je voorin zit, doe je ogen dicht en je voelt bijna hetzelfde.