Autotest: Nissan GT-R

Aan een lang wachten komt een einde: de GT-R is nu echt geland op het Europese vasteland. We gaan het Autódromo do Estoril in Portugal op.

 

Normaal is mei in Portugal zonnig, maar heden is de wolkenpartij grauw en grijs: het komt met de bakken uit de lucht zetten. Niet echt ideaal om deze supercar-voor-de-gewone man – aldus Nissan – flink te berijden.

 

Dat regen flink kan schelen, bewees het zeer recente nieuwe baanrecord voor de GT-R op de 22 kilometer lange Nordschleife van de Nürburgring. Waar de GT-R eerst 7,38 reed, zette hij nu een nieuw record van 7,29 minuten bij droog weer neer, en nam daarmee meteen de tweede plaats in als snelste productie-supercar. Dus voor Lamborghini, Ferrari, Maserati en Aston Martin, om wat grootheden die de GT-R achter zich laat te noemen, maar ook de Porsche 911 Turbo, dé directe concurrent. Een buitengewone presentatie voor een merk – dat uitgezonderd de 350Z – brave auto’s maakt zoals de Nissan Primera – ja, nog steeds leverbaar! -, Note en Micra.

 

Over de 350Z gesproken, van de opvolger, de 370Z, zijn net de eerste foto’s opgedoken. Deze krachtpatser komt medio 2009 nieuw op de markt met een 3,7-liter V6. De GT-R heeft vrijwel eenzelfde blok: een 3,8-liter V6 met twee turbo’s, goed voor een vermogen van 480 pk bij 6.400 tpm. Het maximumkoppel van 588 Nm is volledig beschikbaar tussen 3.200 en 5.200 tpm. En dat alles – houd je vast – voor een prijs van 119.000 euro. Niet onaardig voor een auto van deze klasse. Voor andere supercars zit je snel boven de 150.000 euro. Denk aan een Maserati, Aston Martin of aangeklede 911.

‘Inmiddels zijn er in Nederland 23 besteld, die allen in 2009 worden afgeleverd. Pas in 2010 ben je weer aan de beurt om te bestellen’
 

The Stig reed begin dit jaar al in de GT-R en beschreef ‘m, kijkend naar de allround-kwaliteiten, als ‘zonder twijfel de beste auto waar ik ooit in heb gereden’. Met recht. Deze auto rijdt subliem. Deze auto is een keizer uit het land van de rijzende zon: een perfecte weglegging, fenomenaal bochtenwerk en een acceleratie van 0 naar 100 km/u in slechts 3,6 seconden. Voor de Japanners was dit echt een prestigieus project. De auto wordt handmatig gemaakt in Japan en in totaal zullen er wereldwijd 12.000 auto’s worden geproduceerd, waarvan 1.500 naar Europa.

 

Inmiddels zijn er in Nederland 23 besteld, die allen in 2009 worden afgeleverd. Pas in 2010 ben je weer aan de beurt om te bestellen, alleen bij één dealer in Amsterdam. In België kost de GT-R trouwens slechts 78.000 euro, maar daar hadden ze er maar acht beschikbaar, die allen inmiddels ook verkocht zijn.

 

Nog even over die prijs. Gezien de prestaties van de GT-R is het echt een koopje. Jammer dat de verkrijgbaarheid een probleem is, maar voor 120.000 euro koop je in Nederland alleen een Corvette – als je uitgaat van vergelijkbare specificaties. Dat is een Amerikaanse brontosaurus qua techniek versus Japanse hightech. Een Corvette rijdt fantastisch tegenwoordig, maar als je aan het andere eind van het technische spectrum wilt kijken, dan kun je alleen maar bij de GT-R uitkomen. Een 911 voor 120.000 euro? Dat kan hoor, dan heb je een kale Carrera met navigatiesysteem en 370 pk. Geen partij voor de GT-R

 

We krijgen eerst twee rondjes les van een instructeur die vertelt hoe je moet schakelen, remmen en gas geven bij dit dramatische weer. Het weer is zo verraderlijk dat de elektronica van de vierwielaandrijving absoluut noodzakelijk is om niet meteen de eerste GT-R om een lichtmast te vouwen. Nog een rondje meerijden met dé huiscoureur van Nissan en dan, na drie ronden, kunnen we eindelijk zelf los. Eerst in standje automaat om goed op het bochtenwerk te letten, daarna handmatig schakelen met de flippers op het stuur.

 

Schakelen en sturen op een zeer nat circuit met spontaan gevormde watervallen en een hoop aquaplaning is een behoorlijke uitdaging, zeker als een ietwat nerveuze instructeur met een inspecteur Clouseau-accent, naast je denkbeeldig schietgebedjes opzegt. Door de ingenieuze elektronica corrigeert de auto zichzelf direct zodra de achterkant van de GT-R enigszins uitbreekt, maar we rijden toch niet al te hard omdat we net al een andere instructeur bij een rondje in de 350Z Nismo (zonder enige elektronica, op de elektrische ramen na) op scherp hebben gezet: iets te veel gas gaf een fraai panoramazicht op Estoril.

 

Net als de 350Z is het interieur efficiënt ingedeeld, zonder al te veel tierelantijnen. Het ziet er fraai en strak uit. Er zitten drie schuifknoppen in het midden die je, met in de hand een ongetwijfeld duizend pagina tellend instructieboekje, allerlei instellingen kan laten aannemen. Op de boordcomputer kun je bovendien allerlei weetjes van de GT-R ontdekken zoals je g-krachten, olietemperatuur, stuuruitslag, remkracht, rondetijden, gaspedaalstand en uiteraard snelheid. Voor nog meer rijplezier. De stoelen zitten hard en sportief.

 

Het is geen natural beauty zoals zoveel Italiaanse en Engelse supercars wel zijn. De neus heeft veel weg van de 350Z – niet helemaal erg – maar niet bijzonder karakteristiek. De zijkant oogt fraai, een langlopende daklijn uitmondend in een spoiler die louter functioneel is. De achterkant is wat ons betreft het mooiste gedeelte van de auto. Aan weerszijde twee ronde, led-gevulde achterlichten, en in symmetrie aanwezige doch beschaafd ogende uitlaten. Dit is geen schreeuwerige of poenerige sportauto, maar een nette supercar. Hoewel drie rondjes circuit zelf rijden en drie rondjes hard meerijden geen grondige analyse geeft, weten we het zeker: deze auto is van keizerlijke klasse.

 

Nog even een besteladvies: in welke kleur neem je een GT-R? Wij reden een rode, en zagen ook een goudbruine en een zilveren exemplaar. Maar veruit de prachtigste kleur bij een auto van dit signatuur is toch echt wit. Keizerlijk wit.