Autotest: Opel Antara 2.2 CDTI Ecotec Cosmo 4×4

Net als z’n broertje, de Chevrolet Captiva, is de Opel Antara vernieuwd. Al moet je twee keer kijken.

 

Zie je al wat er veranderd is ten opzichte van de oude Antara? Een hint: kijk naar de voorste nummerplaat, die zit nu een stuk lager. De voorbumper is zelfs geheel anders. Daarmee hebben we de grootste zichtbare wijziging meteen gehad.

 

Opel houdt er niet van om te koop te lopen met verbeteringen van haar modellen. Kijk maar naar de huidige Corsa: die is al zeventien keer gefacelift, en hij ziet er nog steeds hetzelfde uit. Dat wil niet zeggen dat ze verder weinig aan de auto veranderen; integendeel. Het gaat de mensen van Opel om wat van binnen zit, zo lijkt het.

 

Zo is het onderstel van de Antara grondig herzien om het rijgedrag van de auto wat levendiger te maken, en werd de stuurbekrachtiging verbeterd voor meer gevoel. Het interieur werd aangepakt en voorzien van mooiere materialen. Net als z’n Chevy-evenknie kreeg de Antara een rits nieuwe motoren toegewezen: een 2.4 Ecotec benzinemotor met 167 pk en een 2.2 CDTI-diesel met 163 of 184 pk. De 3,0-liter benzine-V6 die we in de Captiva probeerden, slaat Opel over.

 

We rijden de sterkste diesel met handgeschakelde zesbak, en concluderen meteen dat er bar weinig te wensen overblijft. De motor is zo soepel als de rug van een Bulgaarse turnster; bij de ontwikkeling legde men de nadruk op een mooie loopcultuur, onder andere door gebruik van balansassen en een speciaal vliegwiel. Het forse koppel van 400 Nm – bijna twee keer zo veel als de 2.4 benzine heeft – maakt dat je geen flauw benul hebt dat je in een auto van 1.900 kilo rijdt. Ook de genoemde onderstelaanpassingen en aangepaste besturing helpen daarbij.

 

Het allermeest valt de stilte op. Bij de meeste diesels is er nog steeds sprake van een beetje nors genagel onder de motorkap, maar in de Antara horen we bijna niets. Het blok is zo ontzettend stil dat we op de snelweg het gas vol in kunnen trappen zonder dat we enige geluidstoename horen. Opel beweert dat het interieur van de Antara zo’n 50 procent (!) minder herrie naar binnen laat dan z’n voorganger, en dat geloven we meteen.

 

Een ander groot verschil met de Captiva zijn de stoelen. In de Opel zitten we geen moment om extra steun in de bochten verlegen. Sterker nog: ondanks dat er weinig valt af te stellen, zitten de stoelen als gegoten. Dit is een aspect waar Opel de laatste tijd erg veel aandacht aan besteed, getuige ook de Insignia en Astra. Dat valt te prijzen.

 

Aangezien we beide auto’s in minder dan een week na elkaar reden, maken we de onvermijdelijke vergelijking: Chevrolet of Opel? De Antara is over het algemeen iets duurder dan de Captiva, heeft een minder rijke standaarduitrusting en is niet als zevenzitter verkrijgbaar. En ja, hij ziet er wat minder stoer uit. Daar staat tegenover dat het geheel meer af overkomt; dingen als de betere isolatie, de scherpere besturing en de fijnere stoelen doen ons in dit geval voor de Antara kiezen.

 

Oh, en Opels instap-diesel is goedkoper omdat ie alleen voorwielaandrijving meekrijgt. Ondanks dat SUV’s gewoon vierwielaandrijving zouden moeten hebben, kan dat ook een sluitend argument zijn. Als je ook je ossenhaas in halvarine bakt.