Autotest: Porsche 911 Turbo Cabriolet

De nieuwe 911 Turbo Cabriolet is goed, hij is alleen een tikje, eh, soft. Hij beschermt je in elk geval tegen snelheidsovertredingen.

 

De ziel van Porsche is gewijd aan snelheid. Rijkwaliteit telt ook, maar als die mannen in Stuttgart daar wat van moeten opofferen om 5 km/u harder door een binnenbocht te kunnen, dan doen ze dat.

 

En dat is de reden waarom de 911 Turbo in zijn huidige gedaante minder enthousiast is ontvangen door de ware Porsche-fans. Het is nog altijd een Porsche, dus een hekel hebben ze er ook niet meteen aan, maar het klaroengeschal is niet zo uitbundig geweest als bijvoorbeeld bij de GT3. Dat klinkt wellicht onwaarschijnlijk als we het hebben over een auto met zulke verpletterende eigenschappen, maar zelfs in vergelijking met minder speelse 911’s is de 911 Turbo een tikje soft en zwaar. En daarom ligt het minder voor de hand dat de nieuwe Turbo Cabriolet zo’n legendarische Porsche zal worden waarvoor tegenwoordig op veilingen zo belachelijk veel wordt betaald.

‘Bij 3.000 tpm begint het voorprogramma; en bij 4.000 is het of de Rolling Stones plots achter je rug aan een concert zijn begonnen’
 

‘Een beetje soft’ is iets anders dan langzaam. De 911 Turbo Cabriolet is nog steeds onbeschoft snel. De voortstuwing door middel van de twee turbo’s verloopt niet bepaald onopgemerkt – als het toerental de 1.500-grens passeert, vraag je je af waar al die drukte goed voor is, de 2.000-grens wordt zonder noemenswaardige ophef genomen, maar je voelt al wel wat spanning om je heen; bij 3.000 begint het voorprogramma; en bij 4.000 is het of de Rolling Stones plots achter je rug aan een concert zijn begonnen. Je hoort hoe grote happen lucht achter je worden ingeademd en de auto lanceert zichzelf de weg op. En waag het niet het gas halverwege de bocht in te trappen: terwijl de turbo’s opladen treedt een lichte vertraging op en daarna moet je je vastgrijpen.

 

Je gaat in een fractie minder dan vier seconden van nul naar honderd km/u, wat inhoudt dat je een Lamborghini Murciélago LP640 Roadster nodig hebt om zonder dak nog sneller te kunnen. Of de Tiptronic S-versie van deze auto die 0,2 tellen eerder op honderd komt dan de handmatige variant.

 

De Sport Chrono-optie voegt (tijdelijk) 60 Nm aan je koppel toe, maar eerlijk gezegd zou ik dat extraatje weglaten. Het is domweg te krachtig – de turbo’s geven hem zo’n optater dat je razendsnel moet schakelen om niet tegen de toerenbegrenzer op te lopen. Neem hem uitsluitend als je per se de snelste 911 Turbo wilt hebben. O ja, en als je houdt van een laptimer op je dashboard.

 

Wat ‘een beetje soft’ wél inhoudt, is dat de Turbo Cabriolet de bochten niet induikt met de meedogenloze stijfheid van andere 911’s. De wegligging van deze auto is zeer indrukwekkend – zelfs met velgen van 19-inch rolt hij moeitelozer over bultjes dan de meeste andere sportauto’s. Dat wordt mede veroorzaakte door de keramische remmen onder onze auto – die zijn 30 mm groter dan de stalen, maar 50 procent lichter. En die piepen opmerkelijk genoeg veel minder dan je van keramische remmen gewend bent. Soms.

 

Desondanks kan de cabriolet een zeker gewicht niet verhullen. Bij het insturen van de bocht lijkt hij te vertragen en dat komt niet door het stuurwerk, want dat is uiterst precies al bezorgt het je niet helemaal dat ultieme gevoel dat je van een Porsche verwacht. Dat is natuurlijk maar betrekkelijk, want over het geheel genomen rijdt de cabriolet echt geweldig en bij vierwielaandrijving is het koppel formidabel. Daar helpt de achtervleugel vast bij hoewel die wat ‘plat’ oogt in combinatie met al die luchthappers en optisch hogere kont. Het is en tikje des Duitse tuners en neigt naar fout.

‘Denk er wel aan om een dakkleur te kiezen die past bij de leren bekleding – je moet er toch niet aan denken dat die vloeken onder het rijden’
 

De Turbo Cabrio is niet helemaal vrij van trillinkjes, want alle stijfheid die je verliest als je het dak van een auto afzaagt, kun je niet terugknutselen zonder een berg gewicht achterin te leggen. Maar de cabrio voelt zeer rigide aan en zal echt niet
uit elkaar trillen op een hobbelweg. Het laswerk en de extra hoeveelheid metaal in aanmer-king genomen heeft Porsche de cabrio zo stijf gekregen als maar mogelijk was. Het verschil in gewicht met de coupé is indrukwekkend gering – op een totaal van 1.655 kg is de softtop slechts 70 kg zwaarder. En bovendien 5 kg lichter dan de oude 911 Turbo Cabriolet.

 

Het dakmechanisme werkt snel en handig. Tot een snelheid van 50 km/u blijft het het dak keurig achter de nutteloze achterstoelen opvouwen. Daardoor blijft het dak in opgevouwen toestand deel uitmaken van het profiel, net als bij de Audi TT, maar de 911 doet dat beter doordat er geen onooglijke gaten of flappen in het zicht achterblijven. Het is ongelooflijk netjes. Denk er wel aan om een dakkleur te kiezen die past bij de leren bekleding – je moet er toch niet aan denken dat die vloeken onder het rijden.

 

Dankzij de dakoptie vormt de 911 Turbo een veel geringer gevaar voor je rijbewijs. We hadden de coupé vlak voor de kerst tot onze beschikking en daarin bleek het ontzettend moeilijk om je aan de maximum snelheid te houden. Het was gewoon lastig rijden doordat je zo voorzichtig moest zijn. Met het dak omlaag staat het er echter heel anders voor. Al die wind en herrie maken het een stuk eenvoudiger om in de 911 Turbo langzamer te rijden.

 

Het wordt zelfs prettiger, want je wilt je kuif niet compleet laten verwaaien. Met het dak erop is het indrukwekkend tot en met. Porsche verdient alle lof voor deze zeer verfijnde softtop. Het drielagige dak weet het kabaal goed buiten te sluiten, zo goed zelfs dat je je begint af te vragen of opvouwbare hardtops niet overdreven zijn. En om die reden lijkt dit me de ultieme 911 Turbo. Wie een 911 Turbo koopt, is niet geïnteresseerd in de meest ultieme rijervaring, anders kocht je wel een GT3. En als je rijk genoeg bent om een Turbo aan te schaffen, zal die kleine 15.000 euro extra voor de cabrio er ook wel af kunnen. Dus kunnen we niet anders stellen dan dat deze cabrio beter is dan een coupé. Ik had nooit gedacht dat ik zoiets nog eens zou concluderen. Laat staan over een Porsche.