Autotest

Porsche Cayenne S

Wat hebben we gelachen (of gehuild) toen in 2002 de eerste Cayenne op de markt kwam. Zo’n tractor? Een echte Porsche? De inmiddels derde generatie wrijft onze neus maar weer eens in ons ongelijk

Door Redactie TopGear

Gepubliceerd op 13 januari 2018 om 13:00 uur

Black Friday-week bij TopGear!

Het kan verkeren. Het is wel vaker gezegd dat Porsche zonder de Cayenne morsdood zou zijn. En dat klopt – zelfs zo zeer dat Porsche het nooit zonder de Cayenne zou kunnen stellen, maar het prima af zou kunnen zonder de 911. Zo komt, een beetje afhankelijk van de markt, 60 tot 70 procent van de verkopen voor de rekening van de Cayenne en zijn kleinere broertje Macan. De daarna bestverkopende Porsche is ook al niet de 911, maar de Panamera… Wat maakt deze Porsche Cayenne S zo speciaal?

Het zal je duidelijk zijn dat de Cayenne dus best een beetje belangrijk is voor Porsche. Reden te meer dus om niet al te zeer te gaan rotzooien met het design voor deze derde generatie. Hoewel hij van de eerste tot de laatste atoom helemaal nieuw is, blijft de Cayenne eerst en vooral een Cayenne. Al lijkt ie op de een of andere manier meer op een uit zijn krachten gegroeide Macan dan dat die Macan ooit op een kleine Cayenne heeft geleken. De nieuwe grille, met die ‘doorgetrokken’ horizontale spijlen, geeft hem een aanzienlijk breder en gemener overkomend front: aan Überholprestige geen gebrek. De achterkant, met een doorlopende dunne led-lijn over de volle breedte, heeft juist weer veel familie-overeenkomsten met de Panamera en Panamera Sport Turismo.

Binnenin is het niet anders

Dat geldt in nog veel sterkere mate voor het interieur, want er zijn vast druppels water te vinden die minder op elkaar lijken dan het interieur van de Panamera en dat van de nieuwe Cayenne. Niet erg, want het is volstrekt briljant. De (op de centrale toerenteller na) volledig digitale meterboel is naar eigen goeddunken in te delen. Het enorm grote (12,3-inch) aanraakscherm in het midden is loeischerp en supereenvoudig te bedienen. Het voorziet uiteraard in alle denkbare connectiviteits-shizzle die de Mens van Nu belangrijk vindt, zoals Apple CarPlay, een wifi-hotspot en allerlei services die je kunt oproepen als je niet weet waar je vanavond weer eens moet eten.

Daarbij kunnen tot zes verschillende mensen een soort profiel aanmaken, waardoor ze met één druk op de knop al hun favoriete settings kunnen oproepen (van radiozender en stoelinstelling tot ‘begin maar meteen in de Sport Plus-stand en zet die irritante hou-je-baan-hulp af’ aan toe).

De middenconsole is volgestopt met knoppen, alleen zijn het bijna allemaal tiptoetsen, waardoor het toch opgeruimd oogt. De afwerking is, Porsche-getrouw, boven elke twijfel verheven en onderhevig aan een hoeveelheid keuzemogelijkheden qua kleuren en materialen waar je gerust een paar weken voor kunt uittrekken. Stoelen: perfect. Ruimte: meer dan genoeg, in het bagagegedeelte zelfs 100 liter meer dan voorheen.

De beweegbare achterspoiler

Een leuk gadget aan de nieuwe Porsche Cayenne S is zijn beweegbare achterspoiler. Die past zichzelf aan aan de omstandigheden en dient verschillende doelen. Hij kan 6 graden omhoog klappen en voor meer downforce zorgen (vanaf 160 km/u). Als je de Sport Plus-modus inschakelt, klapt hij 12,6 graden omhoog, om de wegligging te verbeteren. Hij kan ook (in een hoek van 19,9 graden) helpen het windgeruis te verminderen als je het schuifdak open hebt. En hij kan zelfs als extra rem werken: als je vanaf 250 km/u vol in de remmen gaat, klapt hij 28,2 graden open en werkt zo als luchtrem.

Schijnt vanaf die snelheid toch maar mooi een twee meter kortere remweg op te leveren. Ook hip: een nieuwe coating voor de remschijven, die daardoor glimmen als een spiegel, veel minder remstof opleveren en zo’n 30 procent langer meegaan. Het heet Porsche Surface Coated Brake (PSCB) en zit (ook qua prijs) tussen de ‘gewone’ en de keramische remmen in. Ze zijn naast hun bling-factor ook herkenbaar aan de witte remklauwen.

Het compleet nieuwe onderstel is onder andere voorzien van de meesturende achteras en de verschillende bandenbreedtes voor en achter die we ook kennen van de nieuwe 911. Dat komt de wendbaarheid aanzienlijk ten goede. Ook de motoren (voorlopig zijn het er drie) zijn nieuw. Er is een ‘basis’-V6 turbo met 340 pk, de Porsche Cayenne S met biturbo V6 en 440 pk, en natuurlijk de Turbo met zijn dubbelgeblazen V8 en 550 pk. (Wie daar achtereenvolgens de motoren van de Audi S4, RS 5 en RS 6 in herkent, heeft gelijk. Al zijn ze natuurlijk danig door Porsche onder handen genomen.) Een Turbo S, diesel en hybride komen nog.

De Porsche Cayenne S

Wij besloten de keuze eerst maar eens op de S-versie te laten vallen. Die doet een stoplichtsprintje naar 100 km/u in 4,9 seconden. Dat is een haast bizarre waarde als je bedenkt dat het ding 2.020 kilo weegt. Nog veel idioter is zijn rijgedrag. Als er één auto een gooi doet naar de titel ‘zeecontainer die het succesvolst zijn best doet om op een hot hatch te lijken’, is het deze nieuwe Porsche Cayenne S. Hij laat zich haast speels door bochten rossen. Daarbij is het verbijsterend hoe lang het duurt voordat de banden een beetje beginnen te kermen. Hooguit bij het aanremmen blijkt af en toe dat zelfs de Cayenne niet tegen de natuurwetten op kan. Dan voel je wel even hoe zwaar ie eigenlijk is.

De nieuwe achttraps PDK past perfect bij de motor en lijkt altijd te begrijpen wat je van plan bent. Beter wordt het qua automaten niet. Het enige dat een tikje (niet veel, maar toch) achterblijft, is de besturing. Een beetje meer gevoel was echt niet erg geweest. Overigens zijn alle parameters natuurlijk uitgebreid te beïnvloeden door diverse sportstanden. Naast die standen heeft hij ook offroad-presets, want het blijft een tractor.

De nieuwe Porsche Cayenne S zit aanzienlijk beter in zijn standaarduitrusting dan zijn voorganger. Zo zijn zaken als dat grote scherm, de led-verlichting, parkeerhulp, 19-inch wielen, navigatie en behoorlijk uitgebreide connectiviteit standaard. Verder kun je je te buiten gaan aan een hoeveelheid opties die op zijn minst bijbels genoemd mag worden – ongetwijfeld weer voor prijzen die minstens zo legendarisch zijn.