De retro-beleving van de Renault 5 wordt doorgetrokken met deze 4: op naar de jaren ’60 van de vorige eeuw
Als je zo’n 65 jaar geleden een doodnormale, vooral goedkope en handige auto wilde kopen, kwam je uit bij de toen wat dure Volkswagen Kever, een kleine Fiat 600 of Mini, of je kocht een Lelijke Eend, de 2CV van Citroën. Die was in tegenstelling tot die andere drie praktisch en comfortabel, ook goedkoop, maar zo robuust als een nat vel papier. En toen kwam Renault met de 4 E-Tech Electric op de proppen…
Vier deuren, vier zitplaatsen voor volwassenen, een beetje bagageruimte – veel als je de achterbank eruit mikte – en vooral: meer stevigheid zonder aan comfort in te leveren. Die eerste Renault 4 uit 1961 had de vorm van een voor die tijd modern koekblik, zonder ouderwetse, gewelfde spatborden zoals bij de Kever en Eend. En alles was betaalbaar en praktisch ingestoken, met veel ruimte en een grote achterklep als belangrijkste wapen. Echt een auto voor de massa, die tot maar liefst 1994 in productie bleef; waardoor Renault er doodleuk meer dan 8,1 miljoen exemplaren van verkocht.
Fiat, Mini en Volkswagen kregen decennia later het idee om hun oude succesnummer nieuw leven in te blazen met een moderne versie – een groot succes voor de eerste twee. Misschien dat de deceptie die de nieuwe Kever was andere merken ervan weerhield om hun verkooptoppers van weleer op te poetsen. Maar nu ziet Renault plots het licht, wellicht extra gemotiveerd door de elektrische transitie, en werpen ze nieuwe oudjes als de 4 en 5 in de spotlights, inclusief de illustere 5 Turbo.
Die nieuwe modellen worden vooralsnog alleen in Frankrijk gebouwd, zoveel mogelijk op één plek, met zoveel mogelijk gedeelde onderdelen. Alles om ze zo efficiënt mogelijk te produceren. Volgens Renault de enige manier om concurrerend te blijven – wat ons ook logisch lijkt. ‘In die zin kopiëren wij nu eens de Chinezen’, meldt Renaults Global Sales & Operations Director Ivan Segal.
Al die efficiency heeft niet direct geleid tot een heel goedkope auto. Op dat vlak wijkt de nieuwe Renault 4 E-Tech Electric af van zijn destijds heel goed betaalbare voorganger. Zowel in Nederland als in België is de goedkoopste versie net geen 30.000 euro, met 120 pk en een papieren bereik van 308 kilometer; oplopend tot voorbij de 36.000 euro voor de 150-pk versie die volgens opgave 409 kilometer ver komt. Wat gemiddeld trouwens 2 mille duurder is dan de kleinere Renault 5. Maar dat even terzijde.
In dit segment is het wel een nette prijs, maar wat naar ons idee nog veel meer telt is zijn charme. De non-descripte brij die vele andere fabrikanten (vooral ook die uit China) hier aan de man proberen te brengen, legt het subiet af tegen de warme, nostalgische gevoelens die Renault hier weet over te brengen. Op de Europese consument dan, die zich de oude R4 wellicht nog weet te herinneren. En mocht dat laatste niet het geval zijn, dan heeft de hype rond de R4, en helemaal rond de R5, een fantastische gratis marketinggolf opgeleverd waar geen PongDong tegenop kan.
De vraag is: kan de R4 het kwalitatief, qua handigheid en qua rijbeleving waarmaken? Op de eerste plaats is het een echte retro-Renault. De vormen, de lijnen, de grappen en grollen die naar de oude R4 verwijzen: het klopt allemaal. En het is, doordat de oude zo functioneel was, ook nu weer allemaal van nut. Die grote achterklep, de hoogte van de auto waardoor je binnenin veel ruimte voelt, de veelzijdigheid van neerklappende banken en stoelen – je hebt het allemaal. Tel daar nieuwerwetse snufjes als opbergvakken, USB-aansluitingen en grote schermen bij op en voilà, je bevindt je in een kekke nieuwe oude Renault.
Binnenin is het dashboard exact hetzelfde als in de Renault 5, maar het had wel wat opgeruimder gemogen. We zijn best voorstander van knoppen, maar vier bedieningskolommen achter het stuur met ontelbare knoppen en functies, plus dertien knoppen op het stuur; het is allemaal wat veel. En niet per se handig. Het digitale scherm waarop je afleest hoe hard je gaat, en waarop allerlei informatie te toveren valt, blinkt ook niet uit in afleesbaarheid – te veel kleuren, vreemde vormen en informatie. Je kunt kiezen uit meerdere indelingen, maar geen bevredigt. Hier was de rechthoekige vorm van het oude R4-cluster, met een ronde teller en een analoog lampjesdisplay met extra informatie, in digitale vorm beter op z’n plaats geweest.
Overigens: wij zijn natuurlijk ouwe zeurpieten die in hun jeugd nog met een heuse R4 vervoerd werden en die het liefst nog analoge tellers zien. Maar ook de jonge generatie is veeleisend en zal ontwerptechnisch wat kunnen aanmerken op Renaults wat rommelige indeling van bedienings-tech aan boord. Een groot pluspunt: links achter het stuur zit een knop om elektronische veiligheidshulpjes, die bedoeld lijken om je tijdens het rijden een zenuwinzinking te bezorgen, in één keer uit te zetten. Nou ja, in twee keer, want je moet er twee keer op drukken. Top. Als je dat verzint, kun je voor al die stengels en knopjes ook vast iets beters bedenken. Hopelijk bij phase deux.
Het interieur is dus ruim, met wat retro-tintjes, en verder strak ingericht. Renault geeft aan dat er vijf zitplaatsen zijn, wat ook klopt als je alleen kinderen op de achterbank zet. Een startknop tussen de twee schermen haalt de R4 uit z’n slaapstand en hij is klaar om ons te laten beleven of ie nog net zo overhelt als z’n meer dan 60 jaar oude voorganger. Nou, natuurlijk niet. Hij rijdt lekker, echt lekker.
Alles gaat soepel en met gemak: bochten, grote gaten in de weg, even vlot accelereren, door de stad sukkelen, op de snelweg lekker vaart maken. Je krijgt ’m nergens mee van z’n stuk. Wat deels ook te maken heeft met dat ie niet oproept om excessief met ’m te gaan scheuren of circuit-achtige capriolen uit te halen. Hij doet meer dan goed wat ie moet doen. En als we toch wat wild doen, doet ie gewoon zonder morren mee, met een aura van ‘joh, dat kan wel, maar waarom zou je?’.
Hij is praktisch, leuk om te zien, zit vernuftig in elkaar en wordt leverbaar met een automatisch canvas schuifdak over de volle lengte (zeker doen). Het rijbereik is oké als je de basisversie neemt, en prima (100 kilometer erbij voor 3 mille extra) als je gaat voor het grote accupakket. Met drie uitrustingsniveaus – Evolution, Techno en Iconic – heb je nog wat te kiezen, al zijn die laatste twee alleen voorbehouden aan de versie met meer batterijen. Ze kosten telkens 2 mille meer en bieden je mooie velgen, een groter middenscherm en nog wat fijne extra’s.
Als Renault de volgende keer even een stofkam door de knoppenwinkel haalt en beide versies iets meer acceleratiepit geeft (in 9,2 of 8,1 seconden van 0 naar 100 is ronduit sloom, al moet gezegd worden dat het niet sloom aanvoelt), dan hebben ze een haast perfecte instapgezins-EV neergezet.
| Prijzen | € 36.490 (NL) / € 36.900 (B) |
| Aantal motoren | 1 |
| Power | 150 pk/110 kW, 245 Nm |
| Accu | 52 kWh |
| Aandrijving | voorwielen, traploos |
| Acceleratie | 0-100 km/u in 8,2 s |
| Topsnelheid | 150 km/u |
| Verbruik | 15,1 kWh/100 km |
| Actieradius | 409 km |
| Laadtijd | 30 min. bij 100 kW (15-80%) |
| Afmetingen | 4.143 x 1.796 x 1.552 mm (l x b x h) |
| Wielbasis | 2.624 mm |
| Gewicht | 1.562 kg |
| Bagage | 420/1.405 l |
