Test: Renault Talisman Estate dCi 160 Intens

Deze nieuwe Renault Talisman Estate dCi 160 heeft de bijzonder dankbare taak om de aloude lease-Laguna te doen vergeten. Dankbaar, omdat de Laguna zo’n pile of crap was dat elke halve poging tot opvolging al een betere auto zou opleveren. Eitje dus, voor de Talisman Estate?

Begrijp ons niet verkeerd: er zal hier en daar best een goede Laguna van de Renault-band zijn gerold. We zullen, met enige moeite, best een Lagelander kunnen vinden die al jaren naar volle tevredenheid zijn Laguna bestuurt en er ‘nooit wat aan heeft’ – in de positieve zin des woords. Maar in de aanzienlijk bredere negatieve zin waren er heel wat meer mensen die écht niets aan hun Laguna hadden, omdat er altijd wel iets aan mankeerde. Elektronische duivels van apocalyptische aard, versnellingsbakken en koppelingen die er de brui aan gaven, wielophangingen – als het erop zat, kon het kapot, en dat ging het dan ook. Tot gekmakens toe.

Dat was vooral bij de eerste generaties het geval; latere Laguna’s waren stukken beter, maar je weet hoe het gaat. Iemand heeft zo’n drama-ding en vertelt erover in de kroeg of op een feestje, en twee weken later weet het hele land het zeker: nóóit een Laguna. Zo bleek het enige dat nog brozer was dan de Laguna zelf, z’n repu­tatie te zijn.

Ach en wee. Werk aan de winkel voor Renault?

Inderdaad. Als merk kun je in zo’n situatie maar één ding doen: uithuilen en opnieuw beginnen. Hoewel, dat zijn er eigenlijk twee, en we zouden er nog een ding aan toe willen voegen: zorgen dat de opvolger een verdomd goede auto is, anders kun je maar beter meteen de fabriekspoorten sluiten. Renaults antwoord was de Talisman. Nieuwe naam, compleet nieuwe auto en dus met recht een heel nieuw begin. Eerder reden we de eerste kilometers in de sedanversie en concludeerden (voorzichtig, want die eerste kennismakingen zeggen veel over rijgedrag en aanverwante zaken, maar bijzonder weinig over de betrouwbaarheid op lange termijn) dat Renault de zaakjes aardig voor elkaar had.

Nu is er dus de stationversie, die voor ons waarschijnlijk nog belangrijker is. Kunnen we ook niets aan doen; Nederlanders zijn nu eenmaal dol op stations. Om er nog maar eens een gemeenplaats tegenaan te gooien: je krijgt nooit een tweede kans voor een eerste indruk. Dus om zowel de betreurenswaardige Laguna-rijders als nieuw volk over de brug te krijgen, moet het uiterlijk in orde zijn.

Is het uiterlijk in orde?

Leuk dat je onze mening vraagt. En ja, dat is het. De neus, met het grote Renault-logo als amulet met chroom-snorharen in de grille, oogt lekker dik en solide, en is gelijk aan die van de sedan. Dat gaat zo door tot aan de eerste portieren. Bij de achter­­portieren begint de heuplijn wat op lopen en uit te dijen, terwijl de daklijn juist een tikje afloopt. Laurens van den Acker paste dat grapje eerder (in veel extremere mate) toe bij de Clio Estate. Ook in dit geval levert het een bijzonder stijlvolle auto op. Dat is bij stations (kijk maar eens om je heen) een stuk minder vanzelfsprekend dan het lijkt.

Even tussendoor, we kunnen het niet laten, nog een klein woordje over de naam. Talisman is al vrij eigenaardig – een gelukbrengend object heb je immers alleen nodig als je ergens niet zeker over bent, wat duidt op weinig fiducie van Franse kant. Zo wordt het natuurlijk nooit wat. Daarnaast is het vreemd dat de Talisman-station zo’n beetje overal Grand Tour heet, en alleen in Nederland Estate. We houden het er maar op dat ze dat puur voor TopGear hebben gedaan. Zodat we niet telkens herinnerd worden aan het aanstormende, gelijknamige programma van ex-medewerkers Clarkson, Hammond en May. Heel sympathiek.

Hoe zit het met de bagageruimte?

Goed punt, want daar draait het hier natuurlijk om. Als je de achterklep (desgewenst en aangevinkt op de optielijst, met een schop onder de bumper) hebt geopend, openbaart zich een forse grot. Hij is met 572 liter inhoud (1.681 liter met de achterbank neergeklapt) 100 liter kleiner dan die van de VW Passat. Wel is ie groter dan die van een Ford Mondeo of Peugeot 508.

Gooi je de achterbank neer (eenvoudig met een knop vanuit de bagageruimte), dan zie je dat die bank net een stukje omhoogsteekt. Knap lastig als je een Billy-bouwpakket naar binnen probeert te schuiven. Daar hebben ze wat op gevonden: de vloer van de bagageruimte is in tweeën verdeeld. Het achterste gedeelte kun je eenvoudig op dat randje schuiven, waardoor je laadvloer een heel klein beetje oploopt, maar wel helemaal vlak is. Het voorste gedeelte (het dichtst bij de achterklep) kun je trouwens in een sleuf verticaal zetten, waardoor je boodschappen niet omvallen. Onder de vloer bevinden zich nog een paar kleine vakjes voor stomme gele veiligheidsvestjes en zo. Hier en daar zijn nog wat ogen bevestigd zodat je met touwen aan de slag kunt. Al met al een zeer bruikbare, doordachte ruimte.

En als ik lekker wil doorrijden met mijn Renault Talisman Estate dCi 160?

Dat van die niet-omvallende boodschappentassen moeten we trouwens even in heroverweging nemen. Dat heeft alles te maken met de rijeigenschappen van de Talisman Estate. Waar je zou verwachten dat het een comfortabele reisauto met van die typisch Franse slome veren zou zijn (waar wij trouwens best blij van zouden zijn geworden), is het tegendeel waar. Zelfs met alle instelbare toestanden op Normaal is ie stevig geveerd, op het harde af. Dat lijkt niet echt bij z’n aard te passen, totdat je daadwerkelijk met ‘m gaat sturen. Dan blijkt de Talisman namelijk geen genoegen met een rol als labradorvervoerder of micro-verhuiswagen te nemen, maar z’n taak als plezierbezorger bijzonder serieus op te vatten.

De 4Control-vierwielbesturing brengt eenzelfde ervaring. Het zorgt ervoor dat de Talisman messcherp door provin­ciale bochten te leiden is en tegelijkertijd in de stad doet alsof ie een Smart is. Dat voelt in het begin eigenaardig aan, maar went verrassend snel. De besturing is, geheel volgens de heersende mode, aan de erg lichte kant, maar desondanks niet compleet gevoelloos. De dubbele-koppelingsautomaat doet zijn werk uitmuntend. De motor, de 160 pk sterke diesel in ons geval, kwijt zich rustig, stil en redelijk krachtig van zijn taak. Als je beweerd had dat hij 20 pk minder had, hadden we het ook geloofd, maar verder: prima ding.

De kritiekpuntjes beperken zich tot kleinigheidjes. Het interieur is lichtjaren verwijderd van de plastic-collectie die de Laguna was. Maar je hoeft niet heel lang te zoeken om ongelijke naadjes en dat soort futiliteiten te vinden. Het grote scherm in de middenconsole is prachtig maar niet altijd even gebruiksvriendelijk, al kennen we ook heus vreselijker voorbeelden. Het is ons trouwens een raadsel waarom er zo’n enorm breed zwart plastic passe-partout omheen zit. Daardoor oogt het ieliger dan het feitelijk is. Wat we zeggen: kleinigheidjes.

Renault Talisman Estate dCi 160

Motor
1.598 cc
viercilinder biturbo
160 pk @ 4.000 tpm
380 Nm @ 1.750 tpm

Aandrijving
voorwielen
6v automaat

Prestaties
0-100 km/u in 9,6 s
top 215 km/u

Verbruik (gemiddeld)
4,5 l/100 km
118 g/km CO2
C-label

Afmetingen
4.866 x 1.870 x 1.465 mm (l x b x h)
2.809 mm (wielbasis)
1.515 kg
47 l (diesel)
572 / 1.681 l (bagage)

Prijzen
NL € 42.290 (25%)
B € 35.350

Het vonnis
De Talisman Estate doet de Laguna niet zomaar vergeten, maar schopt ‘m de vergetelheid in. Hij is praktisch, fraai en rijdt goed, al zal de harde vering niet ieders smaak zijn. Wen er gewoon aan