Richard Hammond in de Ford Mustang

Met de Mustang bedacht Ford in de jaren zestig een absolute succesformule voor een betaalbare musclecar. Hopelijk zal Hammond zich niet vergalopperen.

 

Als ik ooit iets had willen doen dat enigszins belangrijk is, dan is dit het moment. Ik heb deze keer te maken met tegengestelde belangen. De Mustang die je op deze pagina’s ziet, is namelijk die van mezelf. Een auto die ik meer lief heb dan mijn eigen handen. Of benen. Nu ik daar eerlijk over ben geweest, kunnen we verder gaan.

 

Ik sta zeker niet alleen in mijn liefde voor de Mustang. In de anderhalf jaar na z’n introductie in 1964 werden er meer dan 400.000 exemplaren van verkocht, iets wat sindsdien geen enkele auto meer is gelukt. Ford schoot middenin de roos met een betaalbare 2+2-sportauto waar de mensen voor in de rij stonden. De fabriek kon de vraag in eerste instantie nauwelijks bijbenen. Ford was namelijk zo slim geweest om niet alleen voor de jeugd de perfecte auto te ontwikkelen, maar ook voor mannen van middelbare leeftijd, die na jaren van stationwagens en logge sedans vol kinderen eindelijk de kans zagen om de teugels eens te laten vieren.

 

De Mustang was bepaald geen technisch hoogstandje – zoals de Citroën DS dat in diens tijd was. Maar niemand zal ontkennen dat de auto een feest is om naar te kijken. Sommige auto’s kloppen gewoon. Dat kun je helemaal analyseren volgens wiskundige wetten en de Gulden Snede, maar dat is niets voor mij. En wat heeft het voor zin? Deze auto ziet er simpelweg goed uit en geeft me een warm gevoel in mijn buik. Dat is gewoon lekker, en het maakt geen klap uit hoe zo’n sensatie tot stand komt.

 

Natuurlijk kun je zoals de cynische zuurpruimen gaan zeuren dat de Mustang van Amerikaanse makelij is. Dat ie daarom slecht rijdt en veel te groot is. Of roep maar iets over een draaikolk in de benzinetank. Ga je gang, als je daar lol in hebt. De waarheid is namelijk net even anders.

 

Het verrassende van de kleine Mustang zit om te beginnen in z’n formaat. Klein, dus. Hij is ongeveer even groot als een Europese middenklasser, en dat merk je tijdens het rijden. Ooit had ik een ongeveer even oude Dodge Charger en die was echt veel te groot. Rijden op landweggetjes was in die auto een nachtmerrie, om maar te zwijgen over parkeren in de stad. In de heerlijk compacte Mustang hoef je je daar helemaal geen zorgen over te maken.

 

 

Op het circuit wordt het ineens een stuk interessanter. De mijne heeft een sperdifferentieel, wat helpt om de auto stabiel te houden als je eens wat meer gas wilt geven. De remschijven op de voorwielen werken prima, maar je moet niet denken dat je kunt remmen als in een Lotus Exige. En dan het geluid. Of je houdt van de brul van een V8, of er is iets ernstig mis met je. Het geluid dat de 6,4-liter V8 van deze specifieke Mustang maakt, kun je bijna proeven.

 

Het is logisch dat niet elk exemplaar van een ongeveer veertig jaar oude auto dezelfde prestaties levert. De mijne levert in elk geval 265 pk, sinds ik de juiste carburateur heb laten monteren. Dat betekent van 0 naar 100 km/u in 6,2 seconden en een pittige topsnelheid van 210 km/u. In de Mustang moet je vooral achterover leunen, en het hele sfeertje van een jukebox op zaterdagavond in je leren jack over je heen laten komen. Zelfs de achteruitkijkspiegel heeft een breedbeeldformaat waarin je de wereld als in een film achter je ziet verdwijnen.

 

Interessant is trouwens dat er al jaren veel Europese autoliefhebbers de oversteek naar de VS maken om Mustangs en andere klassieke Amerikanen te kopen. Dat proces is de afgelopen jaren enigszins omgedraaid. Amerikanen lijken massaal hun eigen autogeschiedenis te herontdekken, waardoor de prijzen van hun beroemde musclecars als een komeet omhoog zijn geschoten. Amerikaanse autoliefhebbers komen tegenwoordig naar Europa om Mustangs terug te halen, simpelweg omdat ze thuis een klein fortuin waard zijn. Mocht je van plan zijn om ooit een Mustang te kopen, dan is dit misschien het moment.

 

Tot slot wil ik nog graag even bekennen dat mijn auto sinds het nemen van deze foto’s een kleine gedaanteverwisseling heeft ondergaan. Ik heb niet alleen de juiste carburateur laten plaatsen om over het volledige vermogen te kunnen beschikken, maar ik heb de auto ook weer in zijn originele kleur Highland Green laten spuiten. Want mijn auto is van hetzelfde jaar als de Mustang die ooit gebruikt werd in Bullitt. Het is ook nog eens exact dezelfde uitvoering, geleverd in exact dezelfde kleur. Dat moest ik dus wel laten herstellen. Potentiële geïnteresseerden uit de VS moet ik helaas teleurstellen; deze auto is níét te koop.

 

Productie: 1964 - heden

Motor: 6,4 liter V8

Vermogen: 265 pk

Acceleratie: 0-100 km/u in 6,2 seconden

Topsnelheid: 210 km/u

Gewicht: 1.518 kilo