Robert Doornbos over Kimi

Voormalig Formule 1-coureur Robert Doornbos neemt je mee in de wereld van snelle circuits, snelle auto’s, snelle mannen en vrouwen, en kijkt achter de schermen. Deze keer met de Iceman in de hoofdrol.

 

We zijn inmiddels aanbeland in de laatste fase van het F1-seizoen 2012 en tot nu toe is het wereldwijd een kijkcijferkanon voor de kleine, grote man Bernie Ecclestone, de man achter de Formule 1. Met ongekend veel verschillende winnaars en een verrassende runner-up vlak achter leider Sebastian Vettel: Alonso met zijn rode Ferrari, die zeker niet de snelste auto van het veld is. Als je het Italiaanse Gazetto dello Sport openslaat, lees je elke dag wel iets over de magie die de Spanjaard in zijn kantoor vertoont.

 

Er staan dit seizoen nog vier races op stapel: India, Abu Dhabi, de VS en Brazilië. Gaan we hier weer een nieuwe winnaar zien? Met de huidige vorm van Kimi Raïkonen in zijn Lotus moet dat lukken. Het is alweer een paar jaar geleden dat de Iceman hier een race won, toen in een Ferrari. En na een uitstapje van twee jaar in WRC, met Citroën, is hij dit seizoen echt wel terug in de F1.

 

Hij is toch de comeback kid van het seizoen met een aantal podium­plaatsen op zijn naam. Maar hij is nog niet tevreden, want volgens Kimi is de tweede plaats eigenlijk die van eerste verliezer. Jullie weten: het is een man van weinig woorden maar veel daden. Ook ik heb een aantal jaren tegen Kimi geracet in de F1, en in mijn ogen is hij de meest natuurlijk getalenteerde coureur. Het is geen geheim dat hij minder hard hoeft te werken dan anderen, want waar een teammaat tot ‘s avonds laat met de ingenieurs aan het overleggen is over hoe de auto beter te maken, zegt Kimi aan het einde van een test dat de auto shit voelt in bocht 3, 6 en 12. En gaat vervolgens naar het hotel. De volgende dag komt hij terug, stapt in en rijdt de snelste tijd van de dag. Dat is Kimi ten voeten uit.

 

Ik neem jullie even mee voor een kijkje achter de schermen tijdens de twee races in Azië gedurende het F1-seizoen waarin ik ook aan het racen was. De race in China was afgelopen en op zondagavond was er een aantal coureurs die ‘s avonds nog even Peking gingen ontdekken. We moesten allemaal even wat stoom afblazen, want na een race zit je nog vol met adrenaline en dat wil je nog even kwijt. Met de back to back-races in Azië, dit wil zeggen dat er maar een paar dagen tussen de raceweekeinden zit, is het dus heel belangrijk dat je met je trainer samenwerkt om weer in optimale fysieke conditie aan de start van het volgende raceweekeinde te verschijnen.

 

 

Kimi, de man met zoveel natuurlijk talent, nam dit iets minder serieus. Hij vloog niet net als de rest op maandag naar Tokyo, maar naar de andere kant van de wereld, om even een paar dagen te relaxen met zijn vrienden in Las Vegas. Er zitten maar een paar dagen tussen die vlucht en de donderdag waarop alles weer heel serieus wordt, met pr- en sponsorverplichtingen op en om het circuit. Ook is er een rijdersbriefing onder leiding van racedirector Charlie Whiting. Deze begint altijd stipt om 17.00 uur en je krijgt een vette boete als je te laat komt, of niet aanwezig bent. Deze meetings zijn heel belangrijk, want het is een van de weinige momenten dat alle coureurs bij elkaar zijn en meningen kunnen delen over veiligheid of andere belangrijke zaken in de sport. Ook is er wel eens spanning tussen coureurs wanneer er een incident is geweest in de laatste race en waarbij ze allebei hun gelijk willen halen. Charlie is dan de scheidsrechter.

 

 

Het was inmiddels 16.59 uur, waarop Kimi opeens binnen stapt, met een grote zwarte bril op. Het was een lange vlucht vanuit Las Vegas en het zullen wel zware dagen geweest zijn. Mijn week zag er wat anders uit want ik was op maandagavond al in Tokyo en had dinsdag en woensdag hard, fysiek getraind in de bergen, continu gelet op mijn voeding en ging telkens vroeg slapen. Dus ik voelde me topfit en kon me niet voorstellen dat Kimi op zijn toppen zou kunnen presteren na zo’n week Las Vegas. De trainingen en kwalificatie verliepen niet heel soepel en hij stond zondag met zijn McLaren ergens op de 16de plaats. Dit was vlak bij mij, maar je weet: mijn auto behoorde niet tot de snelste van het veld. Wat er deze zondag echter gebeurde, behoort tot de beste races die Kimi ooit heeft gereden.

 

De lichten gingen uit en we vlogen met twintig man op de eerste snelle bocht af, op het circuit van Suzuka. Vervolgens zag ik Kimi na een paar rondes niet meer: hij was aan het vliegen met zijn McLaren en haalde een hoop anderen in. Na een kleine anderhalf uur racen zat hij vlak achter de leider in de race: Giancarlo Fisichella met zijn Benetton/Renault. Bij het ingaan van de laatste ronde zat de Fin bijna in de versnellingsbak van de Italiaan, maar pakte de slipstream en gebruikte het momentum om Fisichella buitenom in te halen. Als de Italiaan niet de ruimte had gegeven, was het een mega-crash geworden, maar Kimi was er voorbij en pakte de zege. Dit zorgde voor een klein beetje jaloezie bij de coureurs onderling, maar tegelijkertijd ook heel veel respect.

 

Wat volgde, was de persconferentie. We weten dat Kimi nooit echt op zijn praatstoel zit, en ook tijdens deze persconferentie leek hij heel kalm. De interviewer vroeg: ‘Kimi, how did you pull off that move on the outside of Fisichella?’. Waarop de Fin antwoordde: ‘Fisichella is a pussy’.