Speed Week 2024: is de Range Rover Sport een échte alleskunner?

Betekent ‘het goed doen in het terrein’ niet ook ‘het dus minder goed doen op de weg’? Een Range Rover is het daar nooit mee eens, en dus hebben we een paar bijzondere tests ontworpen voor Speed Week 2024 voor de Range Rover Sport SV.

Range Rover Sport SV vs Nomad 2

We hebben de koolstofvezel wielen maar even van de SV gehaald voordat we ermee het terrein in gingen. Koolstofvezel wielen. Hoe verzin je het? Misschien dat ze er wat authentieker uit hadden gezien na een spervuur van grind en stof, maar we zijn hier niet om te testen hoe je de heetste Range Rover Sport zo vlug mogelijk kapot kunt maken. Nee, hij belooft voor allerlei doelen even goed inzetbaar te zijn – en dát gaan we op de proef stellen.

De claim is natuurlijk dat de SV ook klaar is voor het circuit, terwijl ie in het terrein net zo goed is als de Range Rover Sport altijd al was. Straks zullen we die eerste bewering eens verifiëren in een test tegen de Audi RS 6 GT, maar eerst neem ik hem mee naar de ruige velden rondom het effen asfalt van Navarra om hem te confronteren met de nieuwe Nomad 2 van Ariel.

Oké, deze twee zijn niet direct gelijken van elkaar, dat geef ik grif toe. Achterwielaandrijving versus vierwielaandrijving, frisse lucht versus glas, maar vooral: met de Nomad kún je je niet inhouden, met de Range Rover móét je je wel inhouden. Hij mag dan 635 pk hebben, in het terrein gedraagt de SV zich niet anders dan andere producten van Land Rover. Hou het rustig en constant, kies je route, neem je verantwoordelijkheid. Terwijl de Nomad meer wegheeft van een hysterische bordercollie.

Rally-annex-4×4-terrein

Het rally-annex-4×4-terrein van Navarra heeft de laatste paar maanden weinig actie gezien. Puntige vegetatie is opgekomen uit de scheuren in de droge grond, terwijl een ander deel door grondwerkzaamheden is veranderd in een lichtbruin moeras. Het ziet er niet heel dreigend uit, dus besluiten we er een spectaculaire foto met veel opspattend water te nemen. Spijt. Het hele oppervlak is fijnkorrelige, tractieloze blubber. Ik dip de wielen van de SV erin en de all-seasonbanden zitten meteen vast en beginnen weg te zakken. Alle vier de wielen slaan hulpeloos door, als een gnoe die vergeefs probeert weg te krabbelen van een krokodil. Ik krijg de auto er maar ternauwernood uit.

En dus zetten we hem maar op een richel. Luchtvering naar ‘Off Road 2’ voor maximale grondspeling, lage gearing en Terrain Response aan en hij kruipt moeiteloos een 35-graden helling op zonder zichzelf ergens vast te zetten. En de Nomad doet hetzelfde. Terrain Response heeft ie niet. In plaats daarvan is hij een schoolvoorbeeld van wat je met het besparen van gewicht kunt bereiken. Hij weegt een derde van wat de SUV in de schaal brengt en zet daardoor veel minder druk op de ondergrond, waardoor de banden veel minder hun best hoeven te doen.

Goochelen met de koppeling

De Range Rover popelt om zichzelf op alle plekken te bewijzen. Hij gaat van hellingen af, doorkruist greppels, trotseert ingewikkelde hindernissen waarbij alle wielen iets anders doen, en zelfs daar raken de kruislings verbonden dempers niet van in de war. Maar waar hij ook gaat, de Nomad volgt hem met gemak. Ja, je hebt het als bestuurder een stuk drukker, bent continu aan het goochelen met de koppeling en de directe besturing en je wordt een heel stuk smeriger omdat al het opgeworpen water en stof al snel voor een fraai gezichtsmasker zorgen.

Maar deze Nomad is hier net zo capabel als zijn voorganger. Toch is hij er niet in alle opzichten op vooruitgegaan. Dat ligt aan de aandrijflijn. De 2.3 van Ford-origine dreunt maar door, en die versnellingsbak… Schakelen gaat elke keer zwaar en het inleggen van de achteruit is een klusje voor twee handen. Ik merk dat ik heimwee krijg naar de beter klinkende, natuurlijk ademende Honda 2.4 en de soepele zesbak van de originele Nomad.

Het enthousiasme van de Nomad is nog intact

Maar het onderstel? Beter dan ooit. Dat van de oude was al geweldig, en ik vond dat zijn tekortkomingen (heftige reacties in het stuur, gyroscopisch ‘trekken’ van de wielen en komisch korte stuurhoeken) juist bijdroegen aan zijn charisma. Het gaf je iets te doen omdat het niet allemaal zo gepolijst en perfect was. Deze nieuwe corrigeert een hoop van die ‘makkes’, maar laat het enthousiasme van de Nomad gelukkig intact. Je hebt meer controle als de auto in moeilijke situaties verkeert, hij is stabieler en rustiger, het onderstel is stijver en houdt de wielen en ophanging steviger op hun plek zodat de schokdempers niet meer zo doorbeuken.

En zelfs zonder een hydraulische handrem gedraagt de Nomad zich nog steeds als een WRC-auto met open zijkanten. Smijt hem een beetje remmend een bocht in, gooi het gas erop en daar gaat ie, glijdend door de vegetatie, terwijl je de wielen in het rond voelt stuiteren. Volop losgaan op een losse ondergrond: er is wat mij betreft nauwelijks een fijner gevoel. En er zijn weinig fijnere auto’s om het mee te doen.

Hilarisch

De Nomad is zeker hier domweg hilarisch, en hij is nu beter dan ooit, of je nu hard rijdt of langzaam. In het terrein is hij top – hij beweegt zich lichtvoetig, hij kruipt waar de SV stampt. Hij zoekt zijn weg met de precisie van een mier of dendert er lustig op los. De SV is enorm competent, zal je op plekken brengen waar ie in principe niets te zoeken heeft, maar hogere snelheden liggen hem niet in het terrein.

Te groot, te zwaar, te complex en te afstandelijk – het ontbreekt hem aan snelle respons en finesse, en hij heeft meer ruimte nodig om te spelen. Maar dat is natuurlijk geen verrassing. Ik had gehoopt dat de SV misschien wat meer geënt zou zijn op de Bowler, dat uitstapje van Land Rover, maar nee. Nog niet. Misschien wel nooit. Dat is niet wat de klanten eisen. Die hebben liever koolstofvezel wielen.

Range Rover Sport SV  vs  Audi RS 6 GT

Je gaat voor het leven. Gaat voor een baan. Gaat voor een stevig betaalde carrière. En je gaat voor een enorme, benzine wegklokkende ultratank van zes cijfers, scheurt alle snerende blikken voorbij en verdrinkt het hoongelach in een mitrailleurvuur van uitlaatgeknetter. Maar waarom zou je zoiets willen?Omdat je bijna drie euroton een gat in de zak van je kasjmieren jasje voelt branden en de ultieme over-de-topversie van de familieauto wilt hebben. Daarom.

Rest alleen de vraag: ga je voor de V8-eindbaas van de legendarische RS Avant-bloedlijn van Audi, of voor de krachtigste Land Rover ooit gebouwd? De helft van de aantrekkingskracht van een superstation­wagen is subtiliteit, een memo die de Audi RS 6 GT heeft opgegeten en uitgespuugd. Er is helemaal niets subtiels aan hem, met zijn ventilatiegaten, dikke spoiler en die akelige wrap (inderdaad, het is niet eens lak) die je móét nemen. Er is keuze uit drie designs, waarvan dit de meest… extraverte is.

Uitverkocht

Alle 660 exemplaren die Audi zal produceren zijn al verkocht. Ondanks die wrap. Ondanks die prijs. En allerondankst het feit dat hij eigenlijk niet eens zoveel verschilt van de reguliere RS 6. De V8 levert niet méér vermogen of koppel. De GT heeft geen nieuwe rijmodi of dikkere remmen. Wat ie wel heeft, is een gereedschapsset voor zijn nieuwe, handmatig verstelbare dempers, die de luchtvering vervangen en hem 10 millimeter dichter bij de grond brengen.

Wat zul je daarvan genieten als je een wasmachine wilt vervoeren. Misschien zit er, als je bereid bent de stand van de assen en de schokdempers aan te passen met wat eruitziet als een blikopener van de Hema, wel een onderstel van wereldklasse in verborgen. Maar hier testen we de GT zoals Audi hem heeft afgeleverd, en voelt hij aan als… een RS 6.

Zoals omschreven in de Audi-handleiding

Zwaar, maar gehoorzaam. Hij gaat bochten door, hij roffelt, hij accelereert, hij stopt. Hij doet wat je vraagt met een ijzige ‘vragen, geen vragen’-vastberadenheid, maar hij lijkt er nooit echt lol in te hebben. Jij wel, in ieder geval een tijdje, al is het alleen al vanwege het vreemde feit dat je Mach 2 rijdt in zo’n praktische, uiterst luxe verpakking. Maar het is geen auto die je makkelijk je wil oplegt. Hij antwoordt eigenlijk alleen als hij wordt gereden ‘zoals omschreven in de Audi-handleiding’.

Oké, dat is niet aardig. En niet terecht, want de RS 6 staat hoog op ons lijstje Autohelden. Audi’s 4,0-liter V8 heeft nog nooit zo onbeschoft geklonken. Het is aan de ene kant de boosaardigst uitziende auto ter wereld, in staat om tijdreizen te maken in welke weeromstandigheid dan ook, terwijl hij aan de andere kant net zo makkelijk braaf kan zijn en zich keurig kan gedragen. Zelfs deze extraverte afscheidsversie is enorm veelzijdig. Misschien dat hij ons daarom ietwat… onberoerd laat.

We hebben die GTO-conceptcar gezien, met zijn rolkooi en aerowielen, en droomden van een zinloze ‘RS 6 GT3’. Deze is veel bruikbaarder, maar voor de laatste Grote Boze Stationwagen van Audi hadden we eigenlijk gehoopt dat het merk de teugels iets meer had laten vieren. Een klein beetje maar.

Net een McLaren

De Range Rover SV kost ook klauwen met geld, maar barst van de upgrades. Onder de motorkap ligt de motor van de BMW M5, 635 pk sterk. Zijn monolithische carrosserie wordt ondersteund door kruislings verbonden hydraulische dempers, die wat minder strak staan om alles comfortabel te houden als je in een rechte lijn aan het blazen bent, en de hele massa van 2.560 kilo stabiel houden als je de hoek om wilt. Inderdaad, net als bij een McLaren. Maar dan met dubbel zoveel gewicht.

Het werkt, tot op zekere hoogte. Voorbij dat punt merk je hoe absurd dit type auto eigenlijk is. Waarschijnlijk had de mensheid al naar een ander zonnestelsel en terug gekund als we de tijd en rekenkracht die zijn gespendeerd aan de wegligging van ‘super-SUV’s’ nuttiger hadden besteed. De SV wordt een bokkend, halsstarrig rodeopaard als je sneller een bocht in gaat dan de vloeistoffen in de auto kunnen worden rondgepompt. Hij rijdt vaker op drie wielen dan een Reliant Robin.

Natuurlijk zul je op de openbare weg nooit met dit soort dingen te maken krijgen. En de enorme hoeveelheid vermogen die je tot je beschikking hebt maakt de moeizame bochtsnelheden meer dan goed. Maar je kunt je afvragen of Land Rover de plank hier niet misslaat. De oude SVR dankte zijn klanten aan het feit dat hij gestoord was – hot hatch-vibes in een auto van de koninklijke familie. Om de nieuwe dan ingetogener te maken… tsja.

Audiosensuele ervaringen bij 1,2 g

Dit is een auto waarin de schakelflippers rood oplichten. Een auto die je audiosensuele ervaringen geeft terwijl je 1,2 g trekt. Maar er is karakter weggesneden, en zijn weggedrag is niet zo slim als hij zelf denkt. Wie eruit stapt, komt met milde lof; met het voorbehoud ‘voor een SUV’. Het is zeker een completere, meer ‘afgeronde’ daily driver dan de oude SVR, maar dat is een Cayenne GTS ook. En die kost 60.000 euro minder.

En dus hebben we hier twee wat mistige auto’s. Ze zouden het antwoord op alles moeten zijn, maar geen van beide geeft dat antwoord zo goed als voor dit geld had gekund en/of gemoeten. Ze zijn allebei verbluffende staaltjes technisch vernuft, maar de knappe koppen waren kennelijk zo druk bezig met de vraag of ze het allemaal voor elkaar konden krijgen, dat niemand zich heeft afgevraagd of ze het überhaupt wel moesten doen.