Autotest: Subaru Forester 2.0 XS Luxury

De Subaru Forester, leeft die nog? We hebben het uitgezocht en: ja hoor. Hij heeft onlangs zelfs een opfrisser gekregen.

 

Waar zou het ‘m in zitten dat we de Subaru Forester eerlijk gezegd een beetje uit het oog waren verloren? En wat is dat eigenlijk ontzettend onaardig! Met een beetje goede wil kun je ‘m immers de voorloper noemen van een hele autohype die nu probeert de wereld op de knieën te krijgen: die van de kleinere SUV-achtige.

 

Ja, jongens en meisjes, lang voordat op elke straathoek een ix35, Sportage, Captiva, Yeti of Kuga in de weg stond, was Subaru er al met de Forester. Geen idee wat die naam precies betekent, maar wij krijgen er een uitgesproken boswachterig gevoel bij. Nou zal boswachter vroeger best een stoer beroep zijn geweest; op jacht naar stropers door eeuwenoude, ondoordringbare oerbossen waar op elke tak gevaar huisde. Maar nu? Zeggen dat je boswachter bent, scoort waarschijnlijk net, maar niet veel, hoger dan uitvaartbediende of Japanse kerncentralemedewerker.

 

Dat past overigens wonderwel bij z’n uiterlijk. De eerdere Foresters waren hoekig, Jeep-achtig en best stoer, maar sinds de verronding heeft toegeslagen en de concurrentie er met de creativiteit vandoor is gegaan, staat de Forester er een beetje saai bij. Onderscheidende elementen? Geen. Ook niet in negatieve zin trouwens: keurige auto, maar er gaat werkelijk geen mens naar omkijken. Als de Forester op een terrasje zou neerstrijken en de aandacht van de ober zou willen trekken, vertrok ie na vruchteloze uren dorstig naar huis.

 

Het interieur doet ‘vrolijk’ mee aan die indruk. Zwart plastic domineert en functionaliteit slaat de klok. Daar hoeft niets mis mee te zijn, maar veel anderen bewijzen, minzaam lachend, dat het een het ander niet hoeft uit te sluiten. En was in die visie nou de perfectie bereikt, soit; zo sprankelend zijn VW-interieurs meestal ook niet. Maar de kunststoffen zijn kwalitatief hooguit aardig, en onze Forester was niet bepaald kraak- en piepvrij, al zou dat laatste exemplarisch kunnen zijn.

 

Over geluid gesproken: dat is hét plus- en minpunt van deze Forester. De vernieuwde boxermotor maakt een heerlijk karakteristiek geluid, alsof er een 911 achter je zit. Bij 120 km/u, als de motor inmiddels riant 3.000 toeren draait, lijkt het echter alsof die 911 in je bagageruimte is gaan zitten. Nogmaals, het is een lekker geluid, maar op lange trips is zo’n volume niet leuk. Een ander typisch boxernadeel: het verbruik. Subaru geeft 7,5 l/100 km op, wij deden in de praktijk net 1 op 10. Het had ongetwijfeld voordeliger, schoner en vele malen stiller gekund door een zesbak te monteren, maar de Forester moet het doen met vijf versnellingen. Die zich overigens niet altijd even fijn laten inleggen; voor de achteruit heb je vaak diverse pogingen nodig.

 

Dan de positieve punten. Het onderstel is uitstekend. Mede dankzij de vierwielaandrijving (mét lage gearing – een unicum in deze klasse) heb je altijd en overal grip en overhellen in bochten blijft relatief zeer beperkt, terwijl de vering lekker comfortabel is. Wat dat betreft is de Forester een van de betere die je in dit segment kunt kopen.

 

De stoelen zijn fijn, het ruimteaanbod zeer riant, er is meer dan voldoende plek voor kleine spulletjes en in de regel gaan Subaru’s niet, herhaal: nooit, kapot. Is dat alles genoeg om tegengas te bieden aan het geluidsniveau, het verbruik en het kleurloze voorkomen, én genoeg om de concurrentie voor te blijven? De vraag stellen is hem beantwoorden.